յին (որի միւս
ընկերներն
են րստ
Րօ–
եօա^ / ,
413
սնս. կ\Հ2Լ֊Գ2ւճս–
«
աքլոր»,
զսդ–
Ճ&ԽԿ
.
Ձ. «ծուղրուղու»,
պրս.
1
ՕՐ
1(
«
հաւ», լտ.
ԸքՕՇւՕ
«
կռկռալ»
ևն ևն, բո­
լորը
հն՛խ.
1
^61՜ -
արմատից՝
զ աճակա­
նով)։
Վերի
մեկնութիւնս
տե՛ս ՀԱ 1899,
204
բ,
Տ օ հ 6 ք է 6 ւ 0 ա է շ 8 8
28 , 307
սանս.
§31–յ՚3էւ,
անգսք.
ՇՐՅԸ13Ո,
հբգ.
ԸքՅՈհօՈ
«
աղմկել»
ևն բառերի
հետ։
Մառ (ըստ
Ղ
՚
ափանցեան,
Հա բեթ.
լեզվ.
21)
արմատն է
կ ա ր
«
ջուր», որ ճիշտ
Ամերիկայի
(
ՏւՇ|)
Կ.ձք1՝ «ջուր»
բառն է։
ԳԻՌ.— Ալշ.
կ ր գ ըչ ա լ ,
Մշ.
կ ր գ ըն ա լ ,
Սեբ.
ց արա ւչ ալ,
Հճ.
գ ՚ ա յ գ ր շ ե լ ,
Ախց.
կչկչալ,
բո­
լորն էլ«հալի կտկտ՚ա
լր». սրանց հետ նաև
կ ա ր կ ն չ ե լ
Բբ. Խրբ. Չրս. «թռչունների
գեղ֊
գեղելր»,
Խրբ. Մն. «հալի կտկտալ»,
կ ար–
կ ր ն չ ո ց
Խրբ. «կաքաւի
ձայն»,
կ ա ր կ ն չ ա ն
Պլ.
կ ա ր կ չ ա ն
Ակն. Ելդ. Կս. Ք.
կ ա կ կ րհ ա ն
Կիւր. «շատ կտկտացող
(
հաւ)»,
կ ա ր կ ա չ այ
Ախց. Ախք, Կր. Մշ. «ճռ ճռ ձայներ
հանելու
մի տեսակ
խաղալիք,
ճռռան»,
Ասլ.
գաՐ–
ւլընչել
«
հա՛վի
կտկտալը»։
ԿԱՐԿԱՌ
տե՛ս
Կառ։
նՀԲ
«
ք ա ր
ի
ք ա րի
վերայ
կուտեալ
կամ
կառոյցք
քաԲանց»։
Մորթման
շ Լ ա Օ
26, 527 (
ինչպէս նաև Բևեռաձև
արձանագր.
Մորթմանայ,
թրգմ. Ապ–
տոլլլահեան,
Պօլիս 1872,
Աւկսպոլրգի
Ընդհանրական
լրաթերթէն,
1871
դեկտ.
թ. 335)համեմատում
է յն.
*7.
թ/.0էք>էՕ\ւ,
լտ.
Ը31-Շ61
-
,
գերմ.
, 1
<.61՜1<61՜,
բևեռ.
եՈ31՜1<հ31"Ու
կամ
խ ո ր ի ա ր
«
միջնաբերդ
կամ
ամրոց»։
Տէրվ. նախալ. տե՛ս
կաՐ–
կել
բայի տակ։
8
ս § § 6 ՒՀ2 32, 52
հիռլ.
ՇՅքՈԸ,
կիմր.
ՇՅ Ր 6 §
«
քար,
ժայռ» բա­
ռերի
հետ։
Ւ^ՅքՏէ,
Յուշարձան
405
սու­
մեր.
1
<ՅՐ
«
թումբ, քարափ»,
^ շ ր
«
դէզ,
եզերք))
բառերի
հետ։ Մառ
1՜1
^.Ււ
1911,
470
վրաց.
խ ե լ ի
«
ձեռք»,
1918,
էջ 2092
-
ք ա ր
բառից,
մինգր.
կ ա շի
«
կայծքար»,
աւելի
րնդարձակ
Շթ6,Ա.
ՈՇբՇքԼ– էջ 46.
իսկ
#3. «
յ\ա.
I
228
և 268 հյ.
քար,
բասկ.
31"1
«
քար»,
սվան.
1
ՀՅ՝|
«
կայծ­
քար», նաև հյ.
կ ին , խ ի ն , կ ի ն ն ։
Վեր­
ջապէս Մառ
3 8 0
25 (1921),
էջ 18
կրկնուած
քաՐ
բառից։
Պատ ահ ական
նմանութիւն
ունի բառիս
հետ արաբ.
Օ յ Հ ՚ յ Հ ՛
ե Յ Ր ^ Յ ք Յ
«
դիզել»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Բ. 95)։
ՓՈԽ.—Հայերէնից
է փոխառեալ ըստ Մա­
ռի վրաց. ձ֊&ձ՝*^՛
0
կ ա ր կ ա րի
«
բարձր
ժայռ,
վախք լեռան»
(՚
Փ«Յւ0.յւՕՕ>,
էջ 106) կամ
յ ծ ծ ^ շ ո օ
կ ա ր կ ա լի
«
քարերի
կոյտ»
(
$1
Յ
.
Դ
.
Դա. I ,
էջ 268
ծանօթ.)։
ԿԱՐԿԱՌԻԼ
«
վանդակ»,
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ 159,
ԿԱՐԿԱՏԵԼ
տե ս Կար։
ԿԱՐԿԱՐԵԱ8
«
զազեաց».
այսպէս
ունի Բռ.
երեմ, էջ 159. ինչ լինելր
յայտնի
չէ։
ԿԱՐԿԱՐԻՈԻՆ
կամ
ԿԱՐԿԱՐ
«
մի տեսակ
բոյս. լտ.
ՇՈՅւՈՅշԽօՈ.»
Բ՚ժշ.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1362,
Բառիս
-
ի ո ւ ն
վերջաւորութիւնը
ցոյց
է տալիս՝ որ արա բերէն
է. բայց Կա­
մուս, թրք. թրգմ. յ±
զ Յ ^ Յ Ր
արմա­
տի տակ
չունի ՛այսպիս՛ի
մի ձև։ Կայ ա֊
սոր. ՝^–»՚յ
՚ *
^ ) ^ ,
§ Յ ք § Ա Ո Ո Յ ատԱ–
1
օէստյ>։
ԿԱՐԿԱՓ.
արմատ
՛
առանձին
անգործածա­
կան, գտնւում է հետևե՚ալ
բառերի
մէջ.
կսւՐ–
կ ա փ ա ց ե ա լ
«
բերանը
պապանձուած»
Բենիկ.
(
տպ. Սոփերք ԻԱ 81),
կ ա ր կ ա փ ե լ
«
բերանր
փակ
մռմռալ կամ մռմռալով
վրան
վազել,
սպառնալ»
Վրդն. աւետ. Մեսր. երէց. Սիմ.
ապար. 94. «պապանձիլ,
բերանր
բռնուիլ»
Ադամ. 261.
կ ա ր կ ա փ ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
«
պապան­
ձեցնել,
լռեցնել»
(
նորագիւտ
բառ) Կնիք
հաւ. 326 (սաստեալ
ալեացն և կարկափե–
ցուցեալ)։
֊
Թերևս
կրկնական բառ է. հմմտ.
խ ա ր ­
խափ, ս արս ա փ, շա րշա փ , թ ա րթ ա փ , գար–
<յա փ ։—
Աճ.
նՀԲ
կ ա ր կ ե լ
և
կ ա փ ո ւ ց ա ն ե լ
բառե­
րից, Վերի
ձևով Աճառ. ՀԱ 1899,
235
ւ
ԳԻՌ
.-
Ղրբ–
կ ո ՚ ւ ր կ ո ւ փ
«
լուռ ումունջ», ո՛­
րից
կ ր կ ո ւ փ անել, կ ր կ ո ւ փ գ ալ
«
բոլորովին
լռել»։
ԿԱՐԿԵԼ
«
փակել,
ամրացնել»
(
դուռ,
սեն­
եակ), այս նախնական
իմաստով
(
որ չու­
նին բառարանները)
մէկ անգամ
գտնում
եմ
գործածուած
Բարուք
զ. 17 «Ել զոր
օրի»
Fonds A.R.A.M