ԿԱՐ
553
ԿԱՐ
թզ, 80 (տե՛ս
իմ Հ
ա
ի նոր բառեր հին
մատ. Բ. 191
)։
ԳՒՌ.—-Պ ահուած է մինչև
այժմ
հետևեալ
ձևերով,
կ ա ր կ ա ժ
Գնձ. է.
Ղզ. Ղրբ–
Շլ.,
կ ա ր կ ա ս
Երև.,
կ ի ր կ ի ժ
Ղրբ.
—
բուն
նշ.
«
դը–
ղում», բայց նաև նախատաբար
«
գլուխ, գա­
գաթ, գանկ»։
Նոր բառեր են
կ ա ր կ ա ժ ա հ ա մ ,
կ ա ր կ ա ժ ե նի , կ ա ր կ ա ժի ա ր ո վ ա ծ , կ ա ր կ ա ժռ ո ^
ր ա ն ի ։
"
ԿԱՐԿԱՀ
«
այն
կազմածը,
որի
վրայ
գործ են բանում՛
յատկապէս
ասեղնագոր­
ծութեան
կազմածը»,
նոր գրական
լեզուի
մէջ
յօրինուած բառ է։
֊՛
Պրս. Տ6)Հ
ԱՅ-քյ՚Յ՜հ
բառն է՝ նոյն
նշա­
նակութեամբ,
կազմ ուած է
1(3.
«
գործ» և
§1ա
«
տեղ»
բառերից և բուն
նշանակում է
«
գործատեղի».
Պօլսի
ռամիկ
բարբառում
հնչւում է
ք է ր կ է ֆ
։ –
Ա ճ.
ԿԱՐԿԱՄ, ի
հլ. «խիստ
ոլորուած,
կորա­
ցած, կծկուած»Վրք.
հց. Ա. 560. Նար. Տաղ.
«
ժլատ,
կծծի»
Սիր. գ.36. Մխ. այրիվ. էջ
38.
որից
կ ա ր կ ա մ ե լ
«
կծկել,
կորացնել»
Ոսկ.
ես.
կ ա ր կ ա մ ե ց ո լ ց ա ն ե լ
«
ծռել,
խոնարհեցնել
(
անձը)»
Ես. ծը. 5.
կ ա ր կ ա մի լ
«
կծկուիլ,
քաշոլւիլ,
կռնծիլ»
Ղկ.
<1գ. 11. Ողբ՛ բ. 10.
կ ա ր կ ա մ ո ւ թ ի ւ ն
«
մորթի
վրայ
կնճիո» Ոսկ.
երր. — արդի գրականում
կ ա ր կ ա մի լ
նշանա­
կում է «ան\դամները
բռնուիլ,
անդամալոյծ
դառնալ»։
ՆՀԲ
(
որից և ՓԲ) «կարի կամ, կամա֊
րեալ».
(
արմատր
համարում է
կ ա մ
«
ծուռ»,
որ
գտնում է նաև
կ ամա կ ո ր ,
կ ամա ր , կ ա մ ո ւ ր ջ
բառերի
մէջ)՛ — Տէրվ.
տե՛ս
կ ա ր կ ե լ
բառի տակ։
Հիւնք.
կ բ Ր –
կին
բառից։
8
ս
§ § 6
տե՛ս
կ ա մ ա կ ո ր
բա­
ռի տակ։
յՀՁՐՏէ,
Յուշարձան
404
սու­
մեր,
§3111, 1օա
«
ծռիլ»
բառի
հետ։
ԳԻՐ՝.-
Ղզ.
կ ա ր կ ա մի լ
(
որ և
կ ա ր կ ա փ ի լ )
«
ծարալից
պապակիլ,
շունչը
կտրուիլ», Րլ.
կ ա ր կ ղմ ե լ
«
մանոլկի
թուլանալ,
ուշագնաց
լինելը»,
Ալշ, Մշ.
կ ա ր գ մ ե լ
«
լացից կամ ծի­
ծաղից
ուշքը
գնալ»։
ԿԱՐԿԱՆԴԱԿ քի-ա
հլ. ըստ ՆՀԲ, բայց ա–
ռանց
վկայութեան)
«
մի տեսակ
խմորեղէն»
Երեմ, է, 18, խդ. 19,
Հիւնք.
կ արա կն, կ ր կ ն ե ա լ
բառերից է
հանում։ Աճառ. ՀԱ 1908, 121
հիմնուե­
լով մի սխալ
աղբիւրի
վրայ,
փոխա
ռեալ է դնում
պհլ.
*1(31՜1
<Յ
Ո
Ճ
Ձ
1\
ձևից,
որ թէև աւանդլած
չէ, բայց նրա գոյու­
թիւնը հաստատում
է սանս.
1
< 3 1 ՚ 1 ( Յ Ո ( 1 ս
«
կարկանդակ»,
հմմտ. նաև սանս.
1(3
ք>
ե3.9ՐՅ
նոյն
նշ.։
Բայց
8
օէհ1ա§Ա–/>
հոյակապ
բառարանում,
հտ.Բ. էչ 119
սանս.
Վ
, 4 ֊
յ
եՁ.1<ՁոձԱ
նշանա­
կում է
«–
շւշ^բհստ
յսյ՜սհՅ
Նտւտ.
յու­
նապ», իսկ
1
<8.1–8. Ձ.Ց
ձևը
գոյութիւն
չունի
անդ։
©ԿԱՐԿԱԶ
կամ
ԿԱՐԿԱՋ, ի
հլ.
«
թռչուն­
ների
ճիլճիլը»
Լաստ, «աստղերի
պլպլալը»
Տոմար,
որից
կ ա ր կ ա չ ե լ
կամ
կ ա ր կ ա չ ե լ
«
թռչունի
ճվճվալ»
Մ անդ. «աքլորի
երգելը»
Վրդ. առ, 24. «բարձրաձայն
ծիծաղիլ,
քըր–
քըջալ»
Խոսր. 67. Շնորհ.
ընղհ. Բրս. հց.
«
ցրտից
ատամների
իրար
բաղխելը»
Փիլ.
նխ. բ. 63, յն.
1
էՏ–&^0Ա
(
տե՛ս
կ ա ր կ ա տ
բառի տակ),
կ ա ր կ ա ջ ո ւ մն
«
ջրի
ձայն» Տաղ.
ճառրնտ. «ատամների
կճրտոց» Տաղ.
կ ա ր­
կ ա ջ ահո ս
Ոսկ. լս. Տաղ.
կ ա ր կ ա ջ ա ս ա հ
Խոր.
ս ա հ ա ն ա կ ա ր կ ա ջ
Արծր.
կ ա ր կ ա ջ ե ց ո ւ ց ա ն ե լ
«
մարմինը
ճարճատեցնել»
Ելագր. 264.
կ ար­
կ ա չ ո ւ ն
«
ճչող,
լացող» Ոսկ. երր. դ.
կ ա ր­
կ ա չ ա ն
«
խոխոջուն
(
առու)»
Վստկ. 190.
ա տ ա մն ա կ ա ր կ ա ջ
«
ատամները
իրար
զար­
նուելով,
ցրտից
զոփալով»
Տօնակ,
«
վախից
դողալով»
Եփր. գծ. էջ 20.
ս իր ա կ ա ր կ ա չ
«
սիրաձայն»
Ցիշ. ոսկ. յհ.
լ ո ւ ս ա կ ա ր կ ա ջ
«
լոյսով
պլպլացող
(
աստղ)»
Գնձ.
սրանց
հետ
նոյն է նաև
կ ա ղ կ ա ջ ա հո ս
Մագ.մեծ են,
էջ 6, թզ. 213։
֊
Բնաձայն բառ. կազմուած
է
կ
պարզ
ձայնից
կբկնութեամբ
և V (կամ ղ)ու Լ
(
կամ
շ) յաւելուածներով,
հմմտ.
դ արդ ա չ ել,
մ ա րմ ա ջ ե լ , քրքջալ,
դ ր դ ջ իւն ,
կ ր կ ջ ա ձ ա յն ,
ր ա ր ր ա ն չ ե լ ։ –
Աճ.
ՆՀԲ
«
որպէս թէ ստէպ
կանչ»։
Տէր–
վիշ՛ Նախ ալ, 43 հնխ.
շՅէ՚յք
արմատից,
էշ 55
§3է՚1<
արմատից, իսկ էջ 76 տե՛ս
ծ ա ղր
բառի տակ։
Հիւնք,
կ ա ր կ ե լ
բա­
ռից։
8
ս § § 6
32, 52
կցում է լիթ.
1
<&.աս, 1<Յ.Աէ1
«
բղաւել,
կռկռար բա*
Fonds A.R.A.M