ԿԱՐ
կարծիք
ՍԳր. Կիւրղ. թգ. Ոսկ.մտթ.
յ ա ն ­
կարծ
ՍԳր.
յանկարծակի
ՍԳր.
յանկարծուստ
ՍԳր.
յեղա կ արծ
ՍԳր. Ագաթ. Բուղ,
յ ա յ լ ա ­
կարծուց
Բուղ,
կաղակարծ
Մծբ. Ոսկ. ա. կոր.
որ և
կեղակարծ
Յհ. իմ. երև. Մաշկ,
ը ն ­
դունայնակարծ ծււս.
քր. Վեցօր. Եփր.
գաղ.
դժուարակարծելի
Փիլ.
իմաստ ակարծ
Փիլ,
նխ.
տարակարծ
Բուղ.
կարծոտ
«
կասկա­
ծո՞տ»
(
չունի ԱԲ) Տաթև. հարց,
247
= կար ծ–
կոտութիւն
էֆիմ. էջ 189։ նոր թառեր են
կարծեկից, կարծիքական, տարակարծիք
ևն։
Հիւնք.
կարծր
թառից։
Մ առ
(
անձնա­
կան)
արաբ,
յ$
գ8քՏ
«
ենթադրել»
արմատի
հետ։
նևտոն֊խան,
Բազմ,
1908, 163
արաբ.
յՅէ՜Տ
և ճձէՏ
«
ենթա­
դրել»։
Չօրպաճեան,
Բազմ. 1908, 359
անգլ.
§Ա6ՏՏ
«
ենթադրութիւն»,
դան.
§1ՏՏ6Ո,
արաբ.
^ ք յ – –
XՅ^Տ, ^ և »
զւյ՚Յ՜տ,
պրս.
յ Լ յ ^ յ
բ Յյ ՚ ս տ
«
կարծիք»,
էջ 360 նոյն է դնում
կեղծ
բառի
հետ։
Մառ Ս ա
1920, 106
նոյն րնդ
կայծ–
Ղափանցեան,
Տեղեկ. ինստիա. 2, 95
կրկնում է նոյնը,
աւելացնելով
«
ըստ
իս»։
Բ6ճ6քՏ6Ո
39, 379
յն.
֊
ՀՕ^ՕՀ
«
ուժգին,
սոսկալի, սաստիկ,
վայրենի»
ևն բառերի հետ, որոնց
ցեղակիցն
է հյ.
կարծր.—
մեկնում
է
կարծել
«
ենթա­
դրել,
վախենալ»
առումից
(
Բօ1(01՜Ո>՛
1, 537)։
ԳՒՌ.–Ջղ.
կարծել,
Ախց. Կր.
կարծէլ,
Տփ.
կարծիլ,
Ալշ. Մշ.
կարծել,
Շմ.
կարձիլ,
Երև.
կարծինք,
Տիգ.
դաւ՜ոիք,
Պլ.
դարձինք,
Խրբ.
դարձինք՛։
ՓՈԽ. — Կեսարիոյ
թուրք բարբառով
ՅՈ§Յք–
շՅՈցՅՐ
«
յանկարծակի»,
ինչ.
ՅՈ§Յք23Ո§ՅքՅ
§61ՇՏ1Ո
«
յանկարծակիի
գաս», որՀայոց ըն­
տանեկան
լեզւում շատ գործածական
մի
անէծք է, փ ոխա ոոլթեամ բ անցած
թուրքե­
րին
(
Բիւր.
1898, 712).
հմմտ.
Լնկիւրիի
թրքախօս
հայոց
մօտ՝
հՅՈ ջՅք2 3 § 1 ,
որից
հձՈջձՈ&ջկՇ
ջշճՇՏքյՇ
«
յանկարծակիի
երթաս»
(
Բիւր. 1898, էշ 855)։
ԿԱՐԾՐԻՆ
«
պիտանի»,
ունի
միայն Բառ,
երեմ, էշ 158։
+ ԿԱՐԾՐ
(
յգ,
.
ծու&ք,
յետնաբար
–
ծերք;
552
ԿԱՐ
«
ամուր,
պինդ, խիստ»
Ոսկ. փիլիպ. ժ.
«
դր֊
ժոլարին,
խստամբեր»
Պղատ. օրին,
որից
կարծրանալ
Եվ. է. 13. Յես. ժտ. 20,
կարծ–
րացոլցանել
ՍԳր.
կարծրութիւն
Կոչ.
կսւրծ–
րադոյն
Մագ. Խոսր,
երկաթակարծր
ճառ–
ընտ. Բենիկ.
կարծրադատ
«
խստիւ դա–
տող»
նար.
նիւթակարծր
Անան. եկեղ.
վի­
մակարծր
Բենիկ.
կ արծրամարմին
(
նոր
բառ)։
ՅՀ-Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
§
2
յ § ՚ –
արմատից,
որի
միւս ժառանգներն
ենյն.
քօբքօց
«
ուժ­
գին, զարհուրելի,
սաստիկ,
վայրենի»,
Հիռլ.
շ31–§ց
«
կոշտ, բիրտ, վայրենի»,
մրգ.
1\31"
Շ
«
ուժեղ,
րիրտ»,
որոնց հետ
ոմանք
միացնում
են նաև հսլ.
ցւ՝023,
լեհ Հ>ՀՕ%&
«
վախ, սարսափ,
սոսկում»,
ռուս.
րբօՅՁ
«
երկիւղ, սարսափ,
արհաւիրք,
սպառնալիք,
փոթորիկ»,
րբՕՅՏՕ
«
խստիւ,
սպառնալեօք,
յոխօրտաբար»,
րբօՅՏեա
«
խիստ,
սպառնա­
լի, ահարկու,
ահռելի»,
սլ.
§1՚02Ո0
«
յոյժ»
ևն (ատձշզ
154, 1103,
86
Ո161<6ք 354—5.
Բօևօւ-Ո^
I, 354)։
ԲօԽէՈյ
I, 537,
համե–
մ ատ ո լթե անց մէջ աւելացնում
է նաև լիթ.
§ ք 3 2 0 է ւ
«
սպառնալ»
(1
քՅԱէքՈՅՈՈ 95).
ար­
մատը
դնում է հնխ.
§31՚§՚–
կամ
Տ–
Ճ
Տ՚՜
«
սարսափ,
սարսափելի»
(
չի յիշում
մրգ.
1
<ՅՐԸ
«
ուժեղ,
բիրտ»
ձևր)։
նՀԲ «իբրու քա^ացեալ»։
Պատկ.
14
Յ֊
օյւ6^օտ.
էջ 42 յն. աջՀէՀ և
8
ս § § 6 1<2
32, 49
և 69 յն.
Հ^ԱՀեգ, >։րԱ.տբՕՀ
«
զօ­
րեղ, խիստ, կարծր, ամուր»,
գոթ.
Ր -
ՃԱՏ,
գերմ.
ՈՅւ՚է
«
կարծր»
բառերի
հետ։
Հիւբշ, 459մերժում է այս
համեմատու­
թիւնը։
Հիւնք.
արծ աթ
բառից։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուին
Տօեշք
էշ10Ա՚ւէ2
8 8
28,
էջ 295 և ԲշձՇէՏՇՈ,
Հայ. դր. լեզ.
էջ 75, Հ^տէ,
Յուշարձան
429
թթր.
զտէ,
ույղուր.
1
էՅէւ1<,
չաղաթ.
1
<3էէ,
օսմ.
գ Յ է Յ
«
թանձր»,
Մառ.
Շթ6Զ< Ո 6 բ 6 Զ 8 « * .
46
քար
բառի
հետ։
ԳԻՌ.֊–Ասլ.
դարձրննալ
«
կարծրանալ–։
ԿԱՐԿԱԺ
«
դդում»,
նորագիւտ բառ, որ ա–
ռանձին
չէ գործածուած,
այլ կայմիայն
կժա­
կարկաժ
«
մեծ
դդում՝ որ իբրև
գինու
աման
են գործածում»
բարդի
մէջ. այս վերջինն
էլ
մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Մագ,
Fonds A.R.A.M