ԿԱՐ
ամանների
մէջ էին պահում,
ուստի
և անու–
նր անցել
է
նիւթին։
ԿԱՐԻ
տե՛՛ս
Կար։
ԿԱՐԻԱՏՈՍ
«
պաշտելի
կամ
երկրպագելի».
ունի
միայն
Բառ.
երեմ, էջ 152։
ԿԱՐԻԿԱՐՍ.
անստոյգ
բառ.
մէկ
անգամ
գտն՛ում
եմ գործածուած
Կ՛ա զան կ՛ա տուացու
մէջ.
«
Նեբրովթ
սկայ
զբոլորս
հրապուրէր
ազինս
աշտարակ՛աշէն
առնել
կարիկարս»։
Այս հատոլածր
չկ՛այ տպագրում,
ունի
միայն
ՆՀԲ ըստ Վենետիկեան
ձեռագրի
(
տե՛ս
քա­
րուկիր
բառի
տակ),
որ և սրբագրում
է
քա­
րուկիր։
"
ԿԱՐԻՃ, ի-ա
հլ, «կարիճ
միջա՚տր,
ՏՇ01՛–
Բ10Ո»
ՍԳր. Վեցօր. 120, 196. Կոչ. «փխբ.
կարիճի
նման
չար»
Եզեկ. բ. 6. Եզն. «մի
աստեղատուն»
Վեցօր. 120,
Եզն. «փշ ոտ
կ՛ամ խայթոցաւոր
գաւազան»
(
որ և
ք ո լ ք
)
Բ,
մնաց. ժ. 11, 14, Կֆւրղ. թգ. որից
կարսախայ–
ք՛ոց
Վրդն. ել.
կարնահար
Բժշ.
ջրակարիՏ
Վանակ, հց. թերևս
նաև
կ ա Ր ս ըն ո ե ա ց
(
մի­
ջին
զ֊ով
գրուած)
կամ
կնոնդեաց
«
մի հա­
մաստեղութեան
անուն»
ԱԲ (տես
կ սնդիա ց) :
-
Փոխառեալ
է Փոքր-Ասիական
մի լ ե ֊
զուից,
որից է նաև
յն.
71
X01^,
70
Փւ8օ։;,
դոր՛
71(1)01
^, *0ս01՚<;
«
խեցգետին»։
Երկու
իմաստ­
ների
նոյնութեան
համար
հմմտ.
հյ.
կարին
ՎՂրբ.
«
խեցգետին»,
արաբ,
կյ ^յլՀ.
՚
ՅւզՀ՚ձն
«
կարիճ»
և
^ լ յ |
ւ^>
՝&
գՀճհ–ճ\–ա2ւ
«
խեցգետին
(
= ջրի
կարիճ)»,
լտ.
Ո6թՅ
«
կարիճ. 2, խեցգետին»։
—
Աճ.
Բ6է6ՈՈ.
25, 26
պրս.
յ *
X
^ ^ ^ Յ Ո § [
«
խեցգետին»
բառի
հետ,
որ
ս՛ակայն
բարդուած
է
X ^ ^
«
էշ»
և
€ Յ Ո §
«
ճանկ»
բառերից։
Լ
Յ
§ . ՃՈՈ. ՏէԱս.
§ 1127 արմատր
դնում
է
կար.
իսկ
ի6
մասնիկ։
(
Իրօք
որ բառիս
հոմանիշն
է
կոր
(
տե՛ս
այս բառր),
ուստի
թերևս
արմատն
է
կար.
մասնիկի
համար
հմմտ,
ուտին, լուին, աղաւնիով»
Եազը֊
ճեան,
Արևելք
1884
նոյ. 16 սանս.
V^^^^^^^
թառից։
Հիւնք.
կարո
բառի՛ց։
Սագըզե՚ան
ՀԱ 1909, 335 և
1
<ՁՐՏէ,
Յոլ֊
շարձ. 404
սումեր.
§ Մ
«
կարիճ»։
Յն.
•
ձԱՕՀՀ բառը
ՏՒՄ1ւօհ 1Հ2
39, 556
հա­
նում
է հնխ.
1
<՚©.–
«
գլուխ»
արմատից
5 5 1
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^
(
ըստ
որում
այս
խեցեմորթի
գլուխը
շատ
ուժեղ
է և մարմնի
մեծագրյն
մա֊
սրն է կազմում)։
8
օ1ՏՅՇզ
413
յիշում
է
այս
մեկնութիւնը
առանց
դիտողութեան.
ՐՕ
^ՕՐՈ^
1, 404
ձևական
դժոլարու–
թիւններն
ի նկատի
ունենալով՝
շատ
հաւանակ՛ան,
բայց
ոչ
վերջնական
է
համա՛րում։
Իմ տուած
մեկնութեամբ
բառիս
՛
այսպիսի
ծագումր
եթէ չի ջրնջ–
ւում, առնուազն
Փոքր֊Ասիա
է
փոխա֊
դրրւում։
Ըստ
այսմ
հյ.
կարիս
բառի
հետ կ՛ապ չունի
կոՐ
հոմանիշր,
որ տե ս
առանձին։
Իմ մեկնութիւնս
ընդունում
է նաև
1
^61116է
(
նամակ
1930
դեկտ. 8),
ԳԻՌ.֊Ագլ.
Ախց.
Գոր. Երև. Կր. Մկ.
Ջղ. Ալմ. Վն. Տփ.
կարիս,
Ղրբ.
կա՛րիս,
կա­
րէս,
Ալշ. Մշ.
կարիջ,
Սեր.
գարիջ
Ոզմ.
կա­
ր է ՛ ս ։—
Ղրբ՛
նշանակում
է նաև
«
խեցգետին»,
ինչպէս արաբ, էլ ունինք
շ\.^\Հ–>յՏւՇ
՚ ֊
գ –
քՅե–Ձ1–1սՅ
«
խեցգետին»
(
բուն
«
ջրի
կարիճ»)։
ՓՈԽ,-Վրաց.
,3-
Ր
Տ
Օ
Յ
Օ
կսւրիսի
«
կարիճ»,
ունի
Գրիշաշվիլի,
Ջվելի
քալաքիս
բոհեմա,
էջ 242 (հաղորդեց
Գ.
Ասատոլր)։
ԿԱՐԻՇՆ
«
նմանութիւն
կամ կա՛ ար»,
այս­
պէս
ունի Բառ. երեմ, էջ 158 (բ. տպ.
կամ
այար^.
երկուսն
էլ
անհասկանալի։
"
ԿԱՐԻՏՈՍ
«
մի տեսակ
փոքր
խեցեմորթ,
պինասպաս».
մէկ անգամ
ունի Վեցօր. է
(
էջ 152)
«
Ոչ զի քան զկարիտոս
և
զմենդոս
մեծամեծք
են»։
Ուրիշ
վկայութիւն
չկայ։
= 3ն.
/
օւօւՀ,
սեռ. ա^էնոգ «մի
տեսակ
ծովային
խեցեմորթ»,
որից
նաև
թրք.
1
<3–
1՜
ւճ6Տ.
ըստ
այսմ
մեր բառը
ուղղելի
է
կա–
րիդոս,
ինչպէս
՛
դնում է նաև Վեցօրէից
Վե֊
նետիկեան
հրատարակիչը։
—
Հիւբշ.
355։
Ուղիղ
մեկնեցին
նախ
ՀՀԲ և
ՆՀԲ։
ԿԱՐԻՔ
տե՛ս
Կար,
ԿԱՐԾ
«
կարծիք,
ենթադրո
ւթիւն»
Ոսկ. ա.
տիմ. և ես. որից
ի կարծ
«
ենթադրութեամբ,
կարծիքով»
Ես. ժա. 3. Ոսկ.
յհ. Եղիշ.
կար­
ծել
«
համարել,
այնպէս
ենթադրել»
ՍԳր.
«
կասկածիլ»
Տոր. ը. 8. Սղ. ճժը. 39.
կար­
ծեալ
Գազ. բ. 2—9. Ոսկ. մ. ա. 4.
կարծե–
ցնալ
Ագաթ,
կարծեցուցանել
Եւս. քր. Եզն.
կարծական
Ոսկ. ես.
կարծեխօս
Եւս.
պտմ.
Fonds A.R.A.M