ԿԱՐ
549
ԿԱՐ
ման բոլոր աստիճանները ցոյց են տալիս
երր. ասոր, և արաբ. զա. հմմտ. նաև պրս.
Օյ
,
յ
\
յ.ձ
X
V
ՅՈճ^Ո
«
կանչել, րնթեռնուլ,
արտասանել, աղօթել»։
ռԲնիկ
հայ բառ հնի։.
§
2
67
ճՒւ–
«
աղա~
զակել»
արմատի
ստորին
ձայնդարձից
(
§
2
Լձհ–).
հմմտ. լիթ.
§67(1
Ձ
Տ
«
դոչիւն,
ճիչ, աղաղակ, լուր տւալը»,
§17(16է1
«
լսել»,
§§7ՏՅՏ
«
ձայն, հնչիճն, աղմուկ», լեթթ.
ճաձ&է
«
լսել», հպրուս.
§67ճՅԱէ
«
ասել»։
Հաւանական Է թւում որ այս արմատը աճած
լինի ձե աճականով՝ պարզական
§
2
67–
«
գոչել, գովել» արմատից, որի ժառանգնե­
րից յիշենք այստեղ սանս.
§է՜ՈՁէւ
«
երգել,
գովել, յայտարարել, ծանուցանել»,
§Ա73է6
«
բարևել»,
§17
«
երգ, գովեստ», զնդ.
§ 3 7
«
գովաբանել»,
§ 3 7 0
«
գովասանք, գովասա­
նական երգ», լտ.
§73էԱՏ
«
շնորհօք և ե–
րա խտա գի տ ութեամ ր ընդունած, հաճելի, ե–
րա՚խտապարտ», ալբան.
§87ՏՅՏ
«
հարսանի­
քի հրաւիրել», լիթ.
§17111, §՝Աէ
«
գովել, հրռ֊
լակել», լեթթ.
ճ211*716Տ
«
պարծենալ», հպր֊
բուս.
§ոէ\\՚61
«
գովել», հսլ.
27
Աէ1
«
զոհել»
և
ե
աճակա՛ն ով՝ լիթ.
§6քԵէ1
«
պատուել», հպը֊
բուս.
§67եէ, §67եէ
«
խօսիլ» ևն
(
Բօե07Ո>՛
1, 686—7,
ՏՈ70Աէ–^6ւ116է
414)։
Օւ616ոեՅՇհ, 8671.
յՅհ7ե. 1843, 449
ք ա Ր ո դ
բառի հետ սանս.
§7
արմատից։
Լ
Յ Ա
06
Տ. ճեհճ.
102, 103
°
յն. *օ*>.՝է
«
կոչել»,
1\1
ս1167, 1Հսհոտ ս. ՏշհԽւժւ.
8
է7§.
5, 141
սանս.
§37(1
«
ցնծալ»,
զնդ.
§973(1–
«
ոռնալ»։ Տէրվիշ. նախալ.
55
հնխ.
§ 3 7
«
գոչել» արմատից, իսկ
էջ
76
տե՛ս
ծ ա ղր
բառի տակ։
8
ս § § 6
1
Հ2
32, 55
լիթ.
ա Յ - ֊ Յ Տ
«
անուն», հպր֊
բուս.
ԳՂ7(1տ,
գոթ.
^ՁԱ7(1,
գերմ.
՜
^օճ
«
բառ» բառերի հետ է կցում՛ (Այ
ս
մեկնութիւնը յիշտւմ են VI
&\
ձշ
820
և
8
ա § 7 ՈՅՈ Ո
2
I
303
կասկածով։ Ընդու­
նելի չէ, որովհետև յիշեալ բառերը հան֊
ւում են հնխ.
Ա՚6.–Ժհ
արմատից, որ պի­
տի տար հյ.
*
գ եր դ ;
Այս պատճառով էլ՝
յօշատէ ^ Տ Լ
9, 150
կցում է հպրուս.
§61"ճՅԱէ
«
ասել» բառին։ Հիւբշ՛
458
սրա
վրայ
աւելացնում է նաև լիթ՛
§1.Տէ1
«
ուսանիր,
$՝ոձ–\1
«
լսեր և բոլորը ա–
նապահով է գտնում։ Մէնէվիշեան ՀԱ
1897, 248
բ հնխ.
1(37
«
գոչել, աղաղա­
կել» արմատից, հմմտ. սանս,
է^է,
զնդ՛
1
<371էս7137Ո
«
կարդում»։
Հիւնք.
ք ս ս ՚ –
տէս, ք ա ր տ
և արաբ,
զ173՚3է
«
ընթեռ­
նուլ»,
ԲՅէ 7 Ա եՅՈ ^
Տ ճ
2, 243
և ՀԱ
1903,
221
դ
յալե լական ով
գ37
արմատից,
հմմտ. սանս.
1
<37Ա
«
գովասանք», յն.
«
քարոզ», լտ.
Շ37771671
«
բանաս–,
տեղծութիւն» ևն։ Թիրեաքեան, Արիա­
հայ բռ.
205
պրս.
Օ յ ե յ յ ք
§3721ճ371
«
ողբալ» բառից։
Բ
Օ
Լ
Հ
07
Ո;/
1,
էջ
283
յի–
շում է
8
ս§§6֊/»
մեկնութիւնը,
բայց
աւելի հնխ.
§ » 6 7 3 –
«
գոչել» արմատից
է ուզում դնել։ Նախ
^6ւ116է -4ՏԼ
9,
150
կցել էր հպրուս.
§67ժՅԱէ
«
ասել»
բառին, որին աւելացրել էր Հիւբշ.
458
լիթ.
§Մտէւ
«
ուսանիր,
§17ճ6էւ
«
լսեր և
ամբողջը միասին անապահով էր դրա­
նում։ Այժմ լիթ,
§ 6 7 Ճ
Յ
Տ
«
գոչիւն, աղա­
ղակ» ևն ձևերի յաւելում ով համեմա­
տութիւն ր ուժի մեջ է մտնում։
ԳԻՌ
Րզմ,
կ արդ ալ,
Ջղ.
կ արդ ՛ ալ,
Ախց.
Երև. Կր. Մրղ, Տփ.
կ ա րթալ,
Գոր,
Ղրբ. Շմ.
կ ա րթիլ ,
Խրբ.
դ ա ր դ ՚ ա լ ,
Հլր.
դ7ՈՐդՈ7ի
Սվեդ.
դ ա ր դ ՚ ի լ ,
Ալշ. Մշ.
կսւրտալ,
Մկ.
կ արտ ալ,
Վն.
կ ա ր տ ալ,
Ակն.
Ասլ. Պլ. Ռ.
Սեր.
դ արթալ,
Տիգ.
դ ա ւ ՚ թ ա լ ,
Զթ.
դ
ա
յ դ ՚ ° լ –
գ ա ր դ ՚ ո լ ,
Ննխ.
դ ա րթա լ, դ ա շթա լ ,
Հմշ. գաշ–
թ ո լ շ ,
Սլմ.
կ ՚ ա ւ ւ թ ա լ ,
Ագլ.
կ ՚ ա ո դ ի լ ,
Սչ.
դ ՚ ա ր դ ՚ ա լ ,
Հճ.
գ ՚ ա յ դ ՚ օ լ ,
բոլորն էլ «ընթեռ­
նուլ» և «ուսանիլ, սովորիլ», ինչպէս
նաև
«
եկեղեցում տիրացութիւն աներ. Ղրբ՛ նաև
«
երգել (թռչունի)»։
Նոր բառեր են
կ ա ր դ ա ց –
ւոր, կ ա ր դ ո ւմ, կ ա ր դ մ ո ւ նք , կ ա ր դ ա ն , կ ա ր դ մ ա ն ։
ԿԱՐԴԻՆ
«
նարդոս ծաղիկը», մէկ անգամ
ունի Խոր. աշխ. (ըստ ձեռ.) չեն յիշում
ՋԲ
և ՀԲուս. ըստ որում տպոլած է
նարդիս։
՛
ԿԱՐԴԻՆԱԼ, ի-ա
հլ. «պապական ծիրա­
նաւոր եկեղեցական», ունին միայն
ՀՀԲ
և
ՋԲ, իբրև նոր բառ. հնից ունինք
կ ա Ր տ ին ա լ
Օրբ. հկճռ. ժա, էջ
159
(
սեռ.
կարտինալա–
լ յ ը ն ) , կ ա Ր տ ին ա Ր
նղշ. լտ,
421
(
սեռ.
կսւՐ–
տինաՐաց^.
Ցայսմ. մ այ.
4
(
Եկն ֆռանգ
կարտինար մի,
որ է
վանաց հայր),
Օգոստ,
բաչ.
13*
Fonds A.R.A.M