(
ըստ
այսմ
կարգ
((
տող,
համար»
Փարպ.
Երզն. մտթ.հմմտ. հր
տող
«
շարք և գրու­
ածքի
տող»),
«
ամուսնացնել»
Մխ. գտ. էշ
375, 379, 380,
Անսիզք
39.
կարգալից
Ոսկ.
ես.
կարգաւոր
«
կանոնաւոր»
Ոսկ. երր.
«
կրօնաւոր»
Երզն. մտթ. Ոսկիփ.
կարգաւո­
րութիւն
Ագաթ. Ոսկ. մ. ա. 2.
կարգիչ
Դ.
թագ.
իե. 19, Եզն. Վեցօր.
դասակարգ
%
կ,
ա. 5.
ծննդակարգ
Եփր. ծն.
երեքկարգեան
9–,
թագ. զ. 36, է. 12.
հիմնակարգութիւն
Ոսկ.
յհ. ա. 10.
մշտնջենակարգ
Ադաթ,
ժա­
մակարգութիւն
Յհ. իմ. եկեղ.
յառաջակարգ
Ագաթ. Կորիւն,
յարակարգել
Եւս. քր.
շնոր­
հակարգութիւն
Ագաթ,
բարեկարգ
Պիտ.
գըլ–
իւակարգութիւն
Գր. տղ. թղթ.
զրուցակար­
գութիւն
Խոր.
անկարգ
ՍԳր. Կորիւն. Ագաթ.
Բուղ, յետնաբար
«
չամուսնացած,
ամուրի»
Պամ. կիլ. 211. Անսիզք
53.
Մխ. ղտ. 371.—
նոր բառեր են՝
արտակարգ, անկարգանալ,
անկարգապահ, կարգադրիչ, կարդագոլրկ,
կարգալոյծ, կարգախօս, կարգաթողութիւն,
կարգապահ, կարպագահութիւն, կարգապա­
հական
ևն։
ն1\.\\\\շ՝ւ,
Ւ^սհոտ ս. Տշհւտւշհ. 8էւ՜§.
Տ;
141
սանս.
\
քՁ1"§3
«
կարգ»
բառի
հետ։
(
Սրա հետ է կցւում լտ.
Vօ1
§սՏ,
V I I I –
§ Ա Տ
«
ժողովուրդ»,
որով
հայերէնի հետ
համեմատութիւնը
ձայնապէս
բոլորո­
վին
հեռանում
է)։ Եազըճեան,
Արևելք
1884
նոյ. 16 սանս.
՝\
ք31՜§3
«
կարգ»։
Հիւնք.
կարն
բառից։
Արշէզ, ՀԱ 1896,
268
երր.
յ ՚ 1 ^
Յ Ա §
«
կարգ»
բառից (որ
(
յ6Տ6ՈաՏ–/՛
բառարանի
մէջ
գոյութիւն
չունի,
չկայ նաև
յ,՜\ՀՀ
31՜
§
ձևով)։
ԲՅէաեՅՈ^
ՀԱ 1908, 85
դնելով
<*գարկ,
կցում է սանս.
\
^ Յ Ր § Յ Տ
բա­
ռին,
որից բաժանում
է լտ,
\ ՚
ս 1
§ Ա Տ ։
ԳԻՌ.֊Ագլ.
Ալշ. Ախց. Կր. Երև. Ղրբ.
Մրղ. Շմ. Տփ.
կարք,
Մկ.
կարք՛,
Մշ.
կարկ,
Ակն. Պ լ. Սեր, Սչ.
գարք,
որոնք
սովորաբար
նշանակում
են «եկեղեցական
աստիճան,
կրօնական
արարողութիւն,
թաղման
կարգ»,
իսկ Սչ. «կարգ,
օրէնք»,
որից
Ախց. Կր.
կարքէլ,
Տփ.
կա՚րքիլ,
Ակն. Պ լ.
գարքէլ,
Ասլ.
գարքէլ,
Խրբ.
գարքիլ,
Մշ.
կարկել,
Սչ.
գ՚արքել,
Հմշ.
գարքոլշ
«
ամուսնացնել»։
Նոր
բառեր են
կարգուիլ, կարգուկ, կարգման,
կարգին
«
լաւ»,
կարդաւորցոլ
«
կրօնաւորա֊
ցու»։
ՓՈԽ. — Վրայ.
ձ^Հւ
0
կարգի
«
կարդ,
շարք. 2. գեղեցիկ,
սիրուն,
րնտիր»,
յ ձ ծ յ օ
շյՅ°6օդ կարգի ղվինո
«
կարգին
(
լաւ)
գինի»,
յ^քղյօ յօ ծ ծ ^ օ կարգի կարաքի
«
կարգին
(
լաւ) կարագ»,
յ ծ ծ յ օ Հ>տօյ>3օծ6օ կարգի ա–
դամիանի
«
լալ մարդ»,
^ յ օ ծ յ օ ձ կարգի ա
«
լա՛լ, բաւական
է».
յ ^ ծ ^ Յ ՝ ՛ կար գվա
«
կար­
գաւորութիւն,
կարգագրութիւն»,
Յ ^ ծ ծ յշ ց օ
մկարդավի
«
կարգադրիչ».
1
>;>յ;><*>;ւծցօ սա–
կարգավի
«
վերակացու,
հսկող»,
շ
,––՝
ձ՝՚^՚&՝1Ձ~
շւռյ)ծ^ գանկարդալեբա
«
կարգաւորութիւն,
վարչութիւն»,
Յ^^ւՅ^՚^ՅՅ՝՛ գանկարգվա
«
իշ­
խել,
ուղղել,
կանոնաւորել,
կարգադրել,
կարգաւորել»։—Սղերդի
արաբախօս
քրիս­
տոնէից
բարբառով
§31՜1(
«
սքեմ
քահանա­
յական»
(
Բիւր. 1899, 116), ուտ.
կարք
«
կարգ»
(
դպրոցի
միջոցով
մտած
բառ)։
ԿԱՐՕ–
«
մի տեսակ խոտ.
ՏւՇտՍսա, ՇՕՇՇՕ
Շ^բՏ61սայյ
Ատ. լեհ. ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1359։
Կարո՞ղ է արդեօք
ազդուած
լինել
Եվւր. մատ. Բ. 290
կարդատունկ
բառից, որ
մի սխալագիր
գրչութիւն է և պէտք է
ուղղել
արդատունկ,
հմմտ. 3. ՏշեձԽՀՏ,
ՏւՈ6
Յ
Ա–
Տ
;/1՝.
ՅՈէւՈ131՜1<. ճ1՝ե131՜ԱՈ§,
ուր բառիս ա–
ռաջին
մասը
համարուած
է ասոր,
այ ^–Օ
զ^ճ&
<աօաստ շօաասուտ»
բոյսը (ՀԱ 1920,
381),
ՀԲուս. համարում է պրս.
խ ո Ր ս ւ
«
Շ2ւ1՝–
ճՅՈւօւՈԱա^,
որի դէմ տե՛ս
Նորայր ՀԱ
1924,
551,
+ԿԱՐԴԱԼ
«
ձայնել,
գոչել,
աղաղակել,
հրաւիրել,
կանչել,
անուանել,
յորջորջեր
ՍԳր. Ագաթ. Փարպ. «բարձրաձայն
կարդալ»
Եսթ. ր. 13 («Ել պատճէն
հրովարտակացն
ցուցեալ
կարդացեալ
լիցի առաջի
ամենայն
աչաց», որի դէմ յոյնն
ունի
Տ1ա&Տօ9(ՕէՅՕ.՝ւ»
ե^կօճ<ւօ<ռԱ՝)էձգ «դիցեն
ակն յա յտ», երր.
«
յայտ
արարեալ»),
աւելի յետոյ
պարզապէս
«
կար­
դալ,
ընթեռնուլ»
Փարպ. (տե ս Այտրնե ան.
Քնն. քերակ. էջ 69). որից
կարդացողութիւն
Նչ. քեր.
կարդացութիւն
Ոսկիփ. Սիւն. եկեղ.
կարդացումն
Եղիշ. Փարպ.
գրակարդաց
Ե–
ղիշ. Լմբ. պտրգ.— նշանակութեան
զարգաց–
Fonds A.R.A.M