^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ 5 4 7 ՜
կաՐԱաօք,
որ երևի
նշանակում է «մի պինդ
բանով»
(
եթէ ոսկին մի պինդ բանով
չշփեն,
չի
փայլիլ),
֊
Ծ ա դում է նախորդ
կ ա ր ա ս
«
աման» բա֊
ռ
Ւտ՛ նշանակութեան
զարգացման
համար
հմմտ,
հյ.
ա ն օ թ
«
աման,
կահ֊կարա
ս իք,
ինչք», կտ.
VՅՏ, VՅՏՅ
^ա
^Ո
«
աման,
ամանե֊
դէն, կարասիք,
դրամ»,
գերմ.
(
յ61՜3էհ,
Օշւ՜ՅէՒա
«
կարասիք,
աման-չաման,
գործիք֊
ներ,
ինչք»,
Բւօէշէ
I I
226
հանում է
գ ր ա հ
բառի՞ց՛
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ
Հիւնք։
ԿԱՐԱՐ
«
անիսոն»
Գաղիան.
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1357,
*
ԿԱՐԱԻԱՆ ( ի - ա
կ. ըստ ՆՀԲ, բայց
կայ
միայն
սեռ.
֊
ի ) «ճամբորդների
խումբ, չու,
բանակ»
Եզիշ. Խոր. Փարպ. գրուած է նաև
կ ա ր և ա ն
Բուղ. ե. 2. Մ աղաք. ար. 49. յե ֊
տին
ձևեր են
կ արդ ՛ ան
Տաթև. ձմ. ձդ.
ք աւ–
վ ր ա յ ն , կ ա ր ո ւ ա ն
Վրդն. առ. 136. նոր բառ
է
կ ա ր ա ւ ա ն ա պ ե տ ։
= Պհլ.
ք * *
~ ֊ – – 3 7 3 Ո , 1<31^3Ո,
պրս.
Օ^Տ)^
](
ճ^"VճՈ
«
կ րաւան».
փոխառու֊
թեամբ տարածուած
է ուրիշ շատ
լեզուների
մէջ. ինչ. արաբ.
0՝.3)–
^
^ 3 7
^ ՁVՅ Ո
(
Կա֊
մուս. թրք. թրգմ. Բ. 92), վրաց.
յ
.(5
)
Տց–6օ
ք ա ր ա վ անի,
թրք.
1
<
ՅՈ
^ՅՈ, 1<61^3Ո,
^;6V
^ՅՈ,
ռուս.
յ Օ բ Յ Տ Յ Տ է ,
լեհ.
1
<373\\քՁՈՅ
(86
է
՜
Ո6–
1
<6Ր 501),
ֆրանս.
^ Յ
^ ՅVՅ Ո 6 ,
գերմ.
Ւ ^ Յ –
VՅՈ6
(
ա ֊ § 6 2 4 3 ) ,
սպան.
^ Յ ^ Յ V Յ Ո Յ ,
ի–
տալ.
^ ^ ^ Յ V Յ Ո ^ ,
անգլ.
^ Յ ^ ՅVՅ Ո
ևն։ Իրա–
նեան
բառի
ծագումր
յայտնի
չէ.
\
^լլ
\\\
ճՀ
ա2ՒՀ^
5, 354
նրա մէջ ուզում է
տեսնել
իրան.
1
<ՁՐ
«
կռիւ, պատերազմ»
բառ,ը. հմմտ.
հպրս.
Ա
Յ
ՐՅ–
«
բանակ»,
լիթ.
ևՏքՅՏ,
հսլ.
1
<3–
^ճ «կռիւ»,
գոթ.
Ււ31՜յ՚ւտ
«
բանակ»
(
ՒԽւ՜ո
§ 834),֊֊Հիլրշ.
167,
Տ
Շ
Ւ
Մ6(161՜, 7Ււ6Տ31Մ.
էջ 344
ժողովրր֊
՚
դական
ստուգաբանութեամբ
մեկնում
է
«
կարօղ
վանելոյ». — Կարաւան՝ որ
թուրքն
քեարվան
կասէ,
Հայոց
լեզու
այ. ասելն
սաքի՝
կարօղ
վանելոյ, որ
աշխարհօրէն
կասեն
ղարշոլ
կենալոյ
կարօղ
(
ակնարկելով
այն ժա մ ան ա կոլայ
վաճառականական
կարաւանների
կազ֊
մոլթիւնը, երբ զին ուած՝
կռուելու պատ–
ԿՍ,Ր
բաստ
ճամբորդում
էին)։
Ուղիղ
մեկնեց
նախ ԳԴ, որից
յետոյ
նՀԲ,
Տ բ 1 6 § 6 1 ,
Աս™. <ձաա.
187, 190,
ա11–ք
ևն։
ԳԻՌ. — Ագլ.
կ ր ա ՚ վ ա ն ,
Մկ.
կարվան.
միւս֊
ներր նոր փոխառութեամր
ք ա ր վ ան, ք է ր վ ա ն
ևն։ նոր բառեր են՝
կ ա ր ա լ ա ն կ ո ւ ո ր ո ւ կ , կա–.
Ր ա ւ անկ որո ւ ս ս ւ
«
լուսաստղ»։
ԿԱՐԱԻԱՆԴ.
անստոյգ
նշանակութեամբ
բառ. մէկ անգամ
գործածուած
է Ա. թագ.
լա. 3 «Վիրաւորեցաւ
րնդ կարաւանդսն ի
ներքս»,
յն.
ունի ֊\զ 1%
օյէօ՜ՀՕ^Տօւօւ
«
ի
սնակոլշտսն».
տարբեր է երր.
«
վիրաւորե­
ցաւ
յաղեղնալորացն»։
—
նՀԲ և ՋԲ
մեկնում
են կա՛ մ
«
սնակուշտ»
(
րստ
յն.) և կամ
«
զրահի
վրայ կարած կամ զօդուած
տեղե֊
րր». վերջին
իմաստի
համար
հմմտ. Բառ.
երեմ, էջ 158
կ ա ր ա ւ ա ն դ
«
զրահի կապ» և
էջ 9
ա կ ա ր ա ւ ա ն դ ք
«
յօդք
զրահից»։
Հիւնք. հասկանում
է «կուշտ,
կող» և
հանում է
դ ա ր ա ւ ա ն դ
բառից։
*
ԿԱՐ|՝՛
«
կաղամախի
ծառր»
Բժշ. ունի մի­
այն ՀԲուս. § 1358։
*
ԿԱՐՐ
«
խեցգետին».
մէկ անգամ
ունի
Վեցօր. է. «Անուանեալ
կոչին
ողորկապա֊
տեանք,
այսինքն
կ ա ր բ ք
և
խեցգետինք»։
֊
=3ն.
*0
էՕտ8օՀ
«
խեցգետին»,
որից փո­
խառեալ
են նաև լտ.
ՕՅքՅեսՏ,
ֆրանս,
ՇքՅեշ
հոմանիշները։
նորագիւտ բառ է։ Տպագրում
կ ա պի
ձևն
ունենալով՝
բառս
անծանօթ էր
մնացած.
առաջին
անգամ
նորայր.
Հայկ, բառաք. էջ 65, նաև ՀԱ, 1921,
236,
Անտոնեանց
օրինակի
համ եմ ա ֊
տութեամբ՝
գտաւ ու մեկնեց
վերի
ձևով։
ԿԱՐԲԱՆՈՑ
((
սատեր և քսան
տրամ ոս­
կի»– մէկ անգամ
ունի Պ աամ. աղէքս. 150
«
ԵԼ
ան ծակ
զմ րխտաց
այլ կարբանոցս
տա­
սըն և գզրոցս և տուփս
փղոսկրայս))։
ԿԱՐԳ, ի-ա
հլ.
«
շարք,
դասաւորութիւն,
կարգ-կանոն,
յաջորդների
շարք,
հրեշտակ­
ների խումբ ևն» ՍԳր. Ոսկ. Եւս. պամ, որից
կ ա ր գ ը ս տ կ ա ր գ է
Վեցօր. Եւս. քր. Ոսկ. ես,
և որի կ ա ր գ ին
«
և այլն»
Ոսկ.
յհ. ա. 22.
կ ա ր գ ա ւ
ՍԳր.
ի կ ա ր գ ա ր կ ա ն ե լ
«
շարել»
Եւս.
քր,
կ ա ր գ ե լ
«
շարել,
դասաւորել,
սահմանել,
որոշել»
ՍԳր. «գրել, շարադրել»
Եզն. Փարպ.
Fonds A.R.A.M