ԿԱՐ
545
ԿԱՐ
ՓՈԽ.
—
Վրաց,
յ.<»>;>յօ6օ կարակինի
«
կար­
կին» փոխառեալ է հայերէնից՝ ըստ ՛Լ. Ա–
ղաչեան, Աղբիւր
1889,
էջ
6,
յունարէնից՝
ըստ Չոլբինով
2
594,
Ձևի նմանութիւնը մի­
այն առաջինի կողմն է։
ԿԱՐԱԿՈՒՄ
«
տղմ ոտ» Ագաթ. «տիղմ,
ցեխ» նար. էջ
222.
ուրիշ վկայութիւն չու–
նինք։
նՀԲ «լծ. հյ.
գայււ, գեռ,
թրք.
չօրաղ,
որպէս թէ «կարակոլտ, տղմուտ» Թի­
րեաքեան, Բազմ.
1913,
էջ
341
թրք.
է>յ.$Օյձ
գ
֊\1՝
ձ
զսա
«
սև աւաղ» ձևից։
ԿԱՐԱՄՈԻՏ
կամ
ԿԱՐԱՄՈՒՐՔ
տե ս Սար։
Մանրամասն բառիս քննութեան
ւէր •֊
բայ տես իմ Հայ, նոր բառեր հին մատ,
Բ, էջ
214,
ԿԱՐԱՆՈՆ
«
մակեդոնական
կանացի մի
զգեստ», նորագիւտ բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած Կալիսթ.
122
«
Ա–
ոաքեցի բերել ձեզ զկարանոն մակեդոնա­
կան»։
ԿԱՐԱՊ
(
նՀԲ և ՋԲ դրած ենՈ հլ. բայց
կայ միայն սեռ.–ի) «պոր
թռչունը» Ղևտ.
ժա.
17,
Կոչ.
98.
նոնն. ճառընտ. գրուած է
նաև
կարափ
Մեկն. ղևտ. էլ. արիստ.
86,
138, 95.
Առաք. լծ. սահմ.
468
(
ըստ վերջի­
նիս՝ ոչխարի մեծութեամբ ձիւնասպիտակ
թռչուն է Սևանայ
լճում ,։
Բօէէ 8\քՏ 4,90
համեմատում է լիթ.
§ս1ե6
«
կարապ» բառի հետ։ նոյնը նաև
ա \ Խ
8 8
I, 163։֊701ՈՅՏԺ161<, Օշս–
էտշՒ16
ԱԽ.
1883, 1254
համարում է
կովկասեան բառ՝ կցելով վրաց.
քար–
քաբի
«
կարապ» բառին։ Հիւբշ.
458
իբր
բնիկ հայ՝ կցում է լիթ.
§ս1ե§
բառին
կասկածով։ (Այ
ս
բառի հետ նոյն են
լեթթ. §ս\հ\Տ, հպրուս.
§ս1ե1Տ
«
կա­
րապ», բայց թէ ամբողջը ի նչ խմբի է
պատկանում՝ յայտնի
չէ։
՚1՝1՜
ՁԱէՈ՚13ՈՈ
101
կցում է կաշուբ.
1
<6ւբ,
ռուս.
1
ա1թւ1<,
սլովենց.
Ա ©.Աք)
բառերի հետ՝ րնդհա–
նոլբ սլաւական
*1
<ււ1բւ
նախաձևին։
8
շք–
116
^67
322
միացնում է հսլ.
%
օ\գն\,
ռուս.
ՐՕյւ^ճե
«
աղաւնի»
բառերին և
ռուս.
1՝
օյ1յ՚6օ6
«
կապոյտ» բառի միջո–
Արմատական բառարան—35
ցով կցում է հպրուս.
§օ1ւ1ՈեՅՈ
«
կա–
պոյտ», լատ.
ք61, ք©111Տ
«
մաղձ», լիթ.
§61էՅՏ
«
դեղին» ևն րնտանիքին։ Առա­
ջարկուած են նաև այլ համեմատութիւն֊
ներ (տե ս անդ), այնպէս որ բառի ծա­
գումը դեռ որոշուած էէ)՛ Հի֊նք. յն.
•
Հ 0 Փ ֊ 8 օ < ;
«
նաւ»
բառից է հանում։
Ի\.
աՅե տ ա , -4.ՏԼ
10, 13
իրար է կցում
ռուս.
ւ ա բ Ձ ճ յ ւ ՚ ե
«
նաւ», յն. ազԱ$0Հ, լտ.
ՇՅքՅեսՏ
«
խեցգետին» և
հյ.
կարապ
ձևերը։
ՓՈԽ.
—
Վրաց.
յ-ծօւՅօ կարապի
«
կարապ»
(
ՉուբինովՀ
594),
ԿԱՐԱՊԵՏ, ի-ա
հլ7
«
ռահահորդ, առաջ­
նորդ, առաջից գնալով ճանապարհ բաց ա -
նր–» ՍԳր. Մծբ. Ոսկ, մ. բ.
9
(
յատկապէս
թա գաւորն երի և կամ թագաւորական շքա­
խմբի առաջնորդի համար ասոլած). որից
կարապետել
Ոսկ. մ. ա.
10.
Սերեր. Եւս. քր.
կարապետութիւն
Յհ. կթ. Կանոն,
կարապե­
տական
Մամբր. Գնձ.
կ արապե տ ային
նար.
նախակարապետ
(
նոր բառ)։
նՀԲ լծ.
կառապետ
կամ
կարաւանա­
պետ։ Լ
Յ Ա
86
ւէ..
նտւհԿ.
Լշճ.
41, 26
դնում է իբր հպրս.
*1
<31
՜3
բ3է1–
«
գործա֊
պետ»
(
Կ
.
ՏլՀ «գործել» և
թՅէւ
«
պետ» բա­
ռերից բարդուած)։ Տէրվ.
ճ1էՅէՈս. 14
և նախալ.
69
իբր
կառապետ՝
հանում
է
կառք
բառից։
Հիւնքն. յն.
^ՕէթօՏՏւՀա.
«
մխել ի ջուր, մխրճել», բային է կցում,
իբր թէ
կարապետ
բառի բուն նշանա–
կութիւնր լինէր «մկրտիչ»։ Մէնէվիշեան
ՀԱ
1896
ապրիլ (կողի վրայ) պհլ. \.ձ–
քՅթՅէւ։
Հիւբշ.
166
մերժում է համեմա­
տել վերջինիս հետ, որ
Լտւ
§3էճշ–ի են­
թադրութիւնն է։
յշոտշո, Ւ1Աէ. Ա. ճւ՜–
Մ16Ո.
էջ
122
դնում է հաթեան
ինչ-որ
Ա Յ ե Յ է ^ Տ Յ
ձևի դէմ։ Մառ
3 8 0
1924,
192
վրաց.
է31՚–ւՈՅՄ,
սվան.
§;6ք–եշ&
«
Աստուած» բառերի հետ։
ԳԻՌ.
—
Պահոլած է միայն իբր յատուկ ա֊
նուն՝
Կարապետ, Կարօ, Կարպիս, ԿրպԷ,
Կրպօ
ձևերով, որից
կարապետիկ
Մշ. «Եփ֊
րատից դուրս եկող մի ձուկ, որև
տաշեղ
է
կոչւում»։
Fonds A.R.A.M