ԿԱՏ
530
ԿԱՏ
ՍԳր.
կատականք
ՍԳր, Ոսկ.
Երր. ևյհ.
կա­
տակութիւն
ՍԳր. Մեր, Եփր.համար.
185—
6.
խեղկատակութիւն
ՍԳր. Ոսկ.
խաղակա–
տակ
Բուղ. զ. 10.
այպնակատակ
Ոսկ. յհ.
ա. 1.
այպնակատակ
լինել
Բ. մակ.ժ. 34.
հացկատակ
Ոսկ.մ, ա.4.
ծաղրակատակ
ԱԲ
ևն։ Երևի
նոյն
բառն է
կատիկ
Կոստ.
երգն. 93 (Ով խօսի բանք
աղտեղի դէմմի
Տ
արղարն
կատիկով)։
Իսկ
կատակ կերակը–.
ւ՝ոց
Յհ. կթ. 229 ուղղել
կամակ կերակրոց՝
ըստ
Նորայր,
Հայկ, բառաք. էջ 18։
—
՛
Նոր
բառեր են
կատակաբան, կատակախօս, կա­
տակասէր, կատ,ակերդու
ևն։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ,
§
2
Յ
Ճ –
արմատից.,
հմմտ. սանս,
§3(1, §3(3311
«
ասել, խօ­
սիլ, անուանել,
հաշուել»,
՝՝
յ
|
§3(1
Յ
,
§3–
ձ& «խօսք,
խօսակցութիւն»,
~ձ\ՀիՀչ
§ 3 է ՚ § 3 –
ճ2ւ «կիսատ պռատ
խօսիլ,
թոթովել, կակա­
զել» ևն։
ՆՀԲ
քատակ
«
նման»
բառից։
Տէրվիշ.
տե՛ս
ծաղր
և
կատաղ
բառերի
տակ։
Հիւնք.
կտակ
բառից։
Վերի
մեկնութիւ֊
նր տուաւ
Լւճ6Ո,
ԻւէՈՂ.
ՏեսԺ.
72։
Մ.
Ս. Դաւիթ֊Բէկ.
Յուշարձան
397
կատու
ս կատաղի
բառերի հետ նգալլ.
Շ
Յ
Ժ,
արմ որ.
1
<ՅՈՈ,
հիռի
ՇՅւե
«
կռիւ,
վէճ»
ևն։ Աղոնց, Արուեստ
Դիոն. քեր.
0
Լ111
պրս.
օ.յ.5՜՜ 1<3(1
Յ
«
տուն»
բառի
հետ՝
մեկնելու՝
համար
կատակերգութիւն =
յն.
՝/
ա|1(ՕՕւ0է
բառր, որ հանլում է
7.(0(1.7)
«
գիւղ»
բառից։
Թիրեաքեան,
Բաղմ. 1913,
341
հյ.
խտիղ
և թրք. Գ^գ, զ ձ ձ ձ \ \ ձ ֊
ւ՜ՈՅՕ
ձևերի
հետ։ — Պատահական
նմա­
նութիւն
ունի սանս.
1
<ՅԱէս1<3 0^|դ<փ
«
խաղ, կատակ, երգ,
զուարճութիւն»։
ԳԻՌ.–Մշ.
կաղաղ։֊
Չգիտեմ
թէ նոյն
բա՞ռն է
կալաք
«
կատակ»
(
Ներսէսովիչ,
Բռ.
լտ.֊հյ. էջ 70 ա), որհնչւում է Ս լ.
դալլաք
և
որից
ունինք նաև Ս չ.
գալսւքչի
«
կատակող»։
ԿԱՏԱՂ,
արմ ատ
առանձին
անգործածա­
կան,
որից
(՜
ի
ածականակերտ
վերջաւոըու֊
թեամբ)
կատաղի
«
մոլեգնած»
Ոսկ. յհ.
կա–
տաղիլ
Սերեր,
կատաղուն
«
կատաղած»
(
նո­
րագիւտ բառ) Ադամ. 185.
կաաաղհցոլցա–
նեւ
Եղիշ. դտ.Նոնն.
կատաղենալ
Անյ. հց.
իմ.
կատաղած
Ոսկ. մրգր–
կատաղումն
Ոսկ.
յհ. ա.
կատաղախօս
Բուղ,
կա տ աղանք
Գէ. ես.
կա տա դա բա րոյ
(
նոր բառ.),
ունինք
նաև
կատաղի
«
նշօշ
բոյսր»
ԱԲ.
կատաղենի
«
վայրի
թզենի»
Վեցօր. 98։
ՆՀԲ
լծ. լտ.
ՇՅւԱ1սՏ
«
շնիկ»,
թրգ.
զ\1ձԱ2 «կատաղած»։
0
Յ
Ո1Ո1, Տէ. 6՚է^1Ո.
148
սանս.
§ 3 է ս ։
Տէրվ. Նախալ. 68
հնխ.
1
<Ձ է
արմատից է հանում
սանս.
1
<3էէհ
«
աղմկել»,
յն.
7.
սա/.օ<։
«
շաղա­
կրատ»,
չի՛թ.
^Յէ–ւԱո–է1
«
շազվւազփել»
և
հյ. թերևս
կատակ, կատակել, կատա­
ղի։ ա ա
6
ք
ա ա 8, շտւ \
ՀԱ
1894,
294)
արամ.
ԷքՉէՅՕ
զՏւէ\՜2ւ, արաբ.
յ.1տ ^Յէ1,
ասոր.
0)3
է1
«
սպանել»
արմատից
փոխառեալ։
Մ. Ս.
Գաւիթ֊
Բէկ,
Յուշարձ. 397
Հ յ , կատու, կատակ,
նգալլ.
ՇՅւձ,
Շ
Յ
Ճ
Օ
1,
արմ որ.
1
<ՅՈՈ<
1
<3(1ո,
Հիռլ–
ՇՅէհ
«
կռիւ,
պատերազմ»
և յն. լտ. սնս. այն ձևերր՝ որ յիշոլմ է
ՏԷՐՎ՛
,՝. .
ԳԻՌ. — Ջղ.
կատաղել,
Երև.
կատաղէլ,
Շմ.
կատաղիլ,
Ագլ.
կտա՚ղիլ,
Գոր. Ղրբ՛
կտա՚–
դէլ,
Մրզ.
կադըղէլ,
Սլմ. Վն.
կատղել,
Ախց.
կատղէլ,
Ախց. Մկ. Ոզմ. Տփ.
կատղիլ,
Ալշ
Մշ.
կադղել,
Հճ.
գադղել,
Ննխ. Սեր.
դադ–
ղէլ,
Պչ. Ռ. Սվեդ.
գադղիլ,
Զթ–
Գ
ա
դղՐ՝>
Տիգ.
դադղիլ,
Ասլ.
դա *ղիլ,
Հմշ.
դադղուշ,
Չրս.
գաղդիլ։
Նոր բառեր են
կատղուկ, կա~
տըղտիլ, կատղորիլ։
ԿԱՏԱՂՈՒՆԻ
(
միայն
անե զարար
գործած֊
ուած)
«
եկեղեցու
վերնատունր՝
որ կանանց
է յատկացուած».
այս իմաստով
երկու ան­
գամ
գտնում եմ գործածուած
Յայսմ. փետր.
11. (
Յիշատակ
վարուց
Ս. հօրն
Եւագրեայ՝
ճգնաւորին).
«
Իժամ սուրբ պ ա տ՛արա գին
ետես
զկին
իշխանին ի կատաղունիսն...
Վասն
է՞ր ակնարկեաց
ի կատ՛աղունիսն, այս
է ի բարձր
տեղին՝ որ կայր
յեկեղեցին
Ւ
ուր
և կանայք
իշխանաց ևագատացն
աղօթէին»։
Նոյն
բառը
նշանակում է նաև
«
Կուսանաց
անապատում
այրերին
յատկացուած
տեղը»
այս իմաստով
էլմէկ անգամ
գտնում եմ
գործածուած
Աբր. կրետ, 76 «Այլ ևի կա֊
տաղունիսն ի վեր՝
յորոլմ
կանգնին այր
Fonds A.R.A.M