ԿԱՍ
535
ԿԱՏ
ւ ա յ ք
Ակն, Զթ՛ «մի աստղի
անուն»,
կաս–
կարեկ
Ատն.
«
միշտ
սրտնեղութիւն
պատճա֊
ոող
մարդ»,
կասկարէնք
Ղրբ֊
«
մի տեսակ
խաղ է»։
ԿԱՍԿԵԼ
«
ամուսնութեան
օրէնքր
պղծել»,
մէկ անգամ
ունի Մանդ, էջ150 «Զազիր և
գարշելի
անկողնեօք
ամուսնութիւն
կասկե֊
լով
զօրէն
խոզի
րնդ ցեխ և րնդ տիղմ թա •
լա լեալ»
։ (
Բառ.
երեմ, էջ 157 մեկնում է
«
կակղել,
դադարել,
պակասել»
)։
*
ԿԱՍՍԻՈՊԷ
կամ
ՔԱՍԻՈՓԷ
«
Մեծ
Արջին
Հանդիպակաց
միհամաստեղութիւն
է
V/
տառի կամրնկած
աթոռի
ձևով»
Շիր. ուրիշ
վկայութիւն
չկայ։
= 3ն.
\
Լօ.Գ<3՚.ե՚Հ–ղ^ որից լտ.
03
ՏՏէՕթ6.
ա֊
ռասպելական
անձնաւորութիւն,
որ յետոյ
աստեղատան
փոխուեցաւ։
Ուղիղ
մեկնեց նախ ՆՀԲ։
ԿԱՍՏ
«
աքցան», մէկ անգամ
ունի Ոսկիփ.
բացատրութեամբ
հանդերձ.
«
Զմի
բևեռս
(
խաղի) և զկաստն, որէ
աքցանք»։
Տ(±61է61օ
\
^է2 8 8
28, 300
պրս.
§32
«
աքցան»,
§321
(1311
«
խածնել,
կծել»
բառերին
ցեղակից է
դնում։
"
ԿԱՍՏԱՆԱՅ
«
շագանակ»
Վստկ. 4, 136.
Բժշ. որ և
կաստանոն
Խոր. աշխ.
(
այսպէս
ունի մի ձեռ. փխ.
մաշկամիրգ^,
որից
կաս­
տանա | ի
կամ
կաստանի
«
շագանակենի»
Վստկ. դ. և միր.
կաստանենի
«
շագանակե­
նի»
Քաղ.
կաստանոց
«
շագանակենիների
անտառ» Տաղ, (երկուսն
էլ առ Ատ.
Լեհ.)։
= 3ն.
«
ՕէՅէՕէ^շՏ
կամ
•/
^31^V0V
«
շա­
գանակ»
բառից, որ ծագում է
Պոնտական
լԼօ.Գ%7.՝>1. քաղաքի
անունից.
փոխառու֊
թեամբ
յո (ներից
անցել է շատ
բազմաթիւ
լեզուների,
ինչ. լտ.
ՇՅտէՅՈ63,
հիւս. լատ.
բարբառներում
ՇՅՏէօՈՅ,
իտալ.
ՇՅՏէՅ^ՈՅ,
ֆրանտ.
շհՏ131§Ո6,
անգլ.
շհօտէոսէ,
հբգ.
1'
հՕՏէ
աՈՅ,
մբգ.
1(6
Տէ6Ո6,
գերմ.
1
ՀՅՏէՅՈ16,
հունդ,
§6Տ2է6Ո)՚6,
ռոլմ.
3
§1Տէ1Ոէ, §1Տէ1Ոէ,
էււՏէՅՈԱ,
հսլ.
Ր\ՅՏէՅՈԱ, 1<0ՏէՅՈ",
ռուս.
ւ<3ա֊
73»՜
հ,
լեհ.
1
<ՅՏ2էՅՈ,
ալբան.
Աս&է6Ոյ1,
թրք.
1.6
տէՅՈ6
ևն, բոլորն
էլ հոմանիշ
(\
ԱՁ.\ՃՇ
138,
Ցա էշէ տք 492,
Ց օ ւ Տ ՅՕ գ
420, 1
<1ս§6 245,.
որոնք
ընդունում են այն կարծիքը թէ յն,
՝
ՀՅՅէւյ՝/ՏՏ
ծագած է հայ,
կասկենի
ձևից,
տես
աւյս բառի
տակ)։
Ուղիղ համեմատ
ութիւն
ր տուաւ նախ
Ատ. լեհ., որի վրայ տե՛ս
նորայր,
Հայկ,
բառաք. էջ 119 —122 և Բառ.
ֆրանս.
229
բ։
ԿԱՍՏԻՆ
կամ
ԿՈՍՊՐԻՆ
«
կառամարն է»,
այսպէս է մեկնում
Բառ. երեմ, էջ 157.
թուի
թէ
ուզում է ասել
կաղամար
«
թանաքաման»։
Կաստռրիռս,
սեռ.
կաստորի
«
կուղբ,
ջըր֊
շուն» Բար.
(
Փ«310յ10Ո),
հրար. Մառի, էջ
34).
տե՛ս
կասդրիոս։
ԿԱՍՔԵԼ.
անստոյգ
բառ. մէկ անգամ
ու­
նի Գնձ. «Զնոյն դեղ մահաձիր
աբբուցեա
լ,
ի բարուրս՝
գերակայիդ
լինել
հաւասար՝
պատիր
կասքելովն
վրիպմամ
բ անբոյժ
աշ­
խարելի»։
ՆՀԲ
«
նոյն
երևի րնդ
կասկել
«
պղծել»,
թերևս իցէ լծորդ և րնդ
ծասքել,
որո­
ճել ի միտս, և կամ ծասկել
զկասկ,
այսինքն
զգարի՝ րստ օրինակի
գրաս­
տուց»։ ԱԲ գրելով
կասքել
կամ
կասկել
«
գարի
ծամել
անասնոց
պէս»։ ՋԲ չու­
նի,
ԿԱՏԱԲ
«
խոտ՛ակեր
մի թռչուն է» Մխ. ա֊
ռակ
ճխդ։
Կայ արաբ.
է ք - յ ^ * (
Ա (
ա
«
մի տե­
սակ
ագռաւ կամ մի ուրիշ
թռչուն»
(
Կամուս,
թրք. թրգմ. Բ. էջ 818)։
Ձայ­
նանիշի
սխալով
կարելի է կարդալ
նաև
՜
քՅճՅք։
Տե՛ս նաև
կատակ
(
թռչու֊
նը)։
ԿԱՏԱՏ՚ԱՀԷԼ
«
կազդուրել,
քաջալերել»,
ու­
նին
միայն
Բառ. երեմ, էջ157և ՀՀԲ. ան­
ստոյգ
բառ։
ԿԱՏԱԿ
«
Ուտի
գաւառին
յատուկ
մի տե­
սակ
թռչուն»
Խոր. աշխ. 610։
ՆՀԲ
միացնելով
կատաբ
բառին, յի–
շում է «պրս.
–
էսէք
(
իմա
(
ձ Լ - ք ^3"
Տ
Յ
1
<)
,
որէ անծեղ, արաբ,
ադադ
և թրք.
ս աղսրղան » ։
Ո լղոլրիկեան
(
տե՛ս
ԳԲ,
էջ 700 և 1405) արաբ,
գ աթթա
«
կար­
միր
կաքաւ»։
–)–՝
ԿԱՏԱԿ, ի-ա
հլ. «խաղ, ծաղր,
այպանք»
Բրս. մրկ. Պիտառ.
«
ծաղրածու,
միմոս,
խեղկատակ»
Բուղ. զ. 19, որից
կատակել
Fonds A.R.A.M