ԿԱՍ
533
ԿԱՍ
Պատկ. ձբս.
Ր601՝թ.
81
մեկնում է
իբր
յն.
/7.3317..
ԿԱՍԼԱՅ
(\
ւ հլ. ըստ ՆՀԲ) « դա փնի » Վստկ.
74, 137.
Լծ. փիլ. Մարթին. Բժշ. որից
կաս–
լ ա պ տ ո ս լ
«
դափնիի
պտուղր».
նմանութեամբ
ասուած է նաև միջակ
մեծութեամբ
ձիթա­
պտուղի
Համար, որ «կասլայի
պտղոյն է
նման և յայն
ձևն է» րստ Վստկ. 180(տե ս
և
հա պ ա լ ա սի,
ունի
միայն
ՀԲուս. § 1333։
Մխ. բժշ.
§
55
չի
մեկնում
բառս,
Տէ6աՏ0հո61(361՛֊/՛
հաւաքածոյի
մէջ՝
12, 331
կայարաբ.
ՃՅ
Տ
11
Յ
բուսանունր,
որի իմաստը լաւ
մեկնած չէ և որ ձևով էլ շատ չի
յար֊
մարում մեր բառին
(
արաբ.
<Հ՜ \ձ = հյ.
ք,
իսկ
կ = յ զ ) ։
ԳԻՌ.— Ունինք
կ ա ս ն ա պ տ ո ւղ
ձևր Ատա֊
նայում՝
վւ իւ.
կ ա սլ ա պ տ աղ,
Սվեդ.
օ՚Ո1Ա|օ
«
դափնի»
։
ԿԱՍԼԻԿ
«
մի տեսակ
Բ
ո
յս, սրր փայտը
թթու
նռան արմատին
խվւելով՝
նուռը
քաղց­
րացնում են» Վանակ,
ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1334,
ՀԲուս.
կ ա ս լ ա յ
բառի
նուազականն է
կարծում
։
*
ԿԱՍԿ ( ի – ա
հլ. րստ ՆՀԲ, բայց
առանց
վկայութեան)
«
կեղևեալ՝
մանաւանդ
եփուած
դարի կամ հերիսայ»
Ելագր. 7 = Վրք. հց.
Ա.322. Լծ. ելագր. որից
կ ա ս կ ա ջ ո ւր
«
գա­
րեջուր» Վրք. հց. Ա. 322, Վրք– ոսկ. Եւագր.
7.
Մագ. թղ. էջ 115. հմմտ. նաև
ք ա ջ կ է ն ։
= Պհլ.
* 1
< Ձ Տ
1
Հ
«
գարի»
բառից
փոխառեալ,
որ թէև աւանդուած
չէ, բայց
մինչև
այսօր
էլ պահուած ենք գտնում մի քանի
իրանա֊
կան
բարբառներում.
ինչպէս
մինջանի
Կ*Տ%«գարի»
(
^ Տ Լ
19, 147).
եազգուլա–
մի ձԽճ «դարի»
(
յ
^ Տ ,
1916,
էջ 251)։ Պհլ.
ձևից է ածանցւում
պրս.
*1
<3Տ1<
«
գարի», որ
թէև
նախորդի
նման չէ աւանդուած,
բայց
պ ահուած է պրս. մի քանի
ածանցներում.
ինչ.
Հ^յԼՀԼձՏ՜
Ա
ՅՏ
Ա5
Ս
«
կասկաջուր,
գարե֊
ջուր»,
^յՏԼձՏ
1\՚3
§1<6Ո
«
քա;կէ՚1
,
գարե֊
Հար»,
յչՀԼձՏ՛
1
օտեօ
«
գարեջուր»
և
<ՃՀԼձՏ՜
1
<6Տ1<Շ1<
«
հերիսայ»։
Իրանեանից
է փոխառեալ նաև արաբ.
«
կասկաջուր,
գարիի
խաշու՝ որ գործածա­
կան է բժշկութեան
մէջ»
(
Կամաս, թրք
թրգմ.Գ.
110)։–(
Թիրեաքեան,
Կարնամակ
ծան. 111 ունի պհլ. \ա՚ձ\\
«
գարիի և ցորե­
նի աղանձ»
բառր, որ այլուստ
անծանօթ
է)։–Հիւբշ.
ճ ո ո.
ԳՀՃՈՃ.
5 1 5 ։
ՆՀԲ «լծ. պրս.
ք է շ կ է ք , ք է շ է ք
«
հերի–
սայ», ի
յ Յ \ ՛ ՝
որ է գարի»։
Ուղիղ
մեկ­
նեց նախ Հիւբշ.
ԲՇՐՏ.
Տէսձ.
Էջ
219։
Թիրեաքե ան,
Կարնամակ
ծան. 111
պհլ. Կ.Զ2.Կ. բառի
հետ։
ԿԱՍԿ
«
շագանակ»,
գործածել
Է Թովմաս
վրդ. (րստ ՀԲուս. § 1336). գտնում ենք նաև
մի հին ձեռագրի
մէջ՝ հետևեալ
ձևով.
«
Կաս֊
կրն պտուղ ինչ է բժշկական,
անուն
կաս֊
տանայ»
(
տե՛ս
Եւագր. 7)՝ որից
կ ա ս կ ե նի
«
շագանակենի»
Մխ. առակ։
Ուրիշ
վկայոլ֊
թիւն
չկայ,
֊
Արդեօք
նախորդ
բառը չէ՞
իմաստի
շփոթոլթեամբ։
Լ
Յ § .
ԽՈ
Ղ. Տէսձ. § 1115 սրանից փո­
խառեալ
Է համարում
յն. ՝ձՕԼՉՀՕ.՝/ՆՀ, իսկ
Օօէէւո^6Ո–/ք Ի ք Յ Շ հ ո շ հ է շ ո
թերթի
մէջ՝
1889
մ այ" 29՝ (հայ թրգմ. ՀԱ 1889,
159)
ընդհակառակը
հայ.
կ ա ս կ
հանում
է յն. *9.0էՕ.՝յՏդ, «շագանակ»
բառի՞ց։
Հիւբշ. 166 նկատելով որբառր
գործա­
ծական չէ հայերէնի
մէջ, մերժում է իբր
մայր
րնդունիլ
յն. բառին, իսկ էջ 394
կասկածո վ հանում է յն. ձևից։
8
ս
^ § 6 ,
ՏէսԺ.
1, 13
Փոքր-Ասիոյ
Ճտ37.10<;
և Հոոդոսի
1
Հ
ՏՏ
1
<1
Ո
Ճ
Ձ
քաղաքների ա–
նուան մէջէ տեսնում։
Բ
Ց
Ճ
Շ
ՐՏՇՈ,
Հայ.
դր. լեզ. 217 կցում է
կ ա ս կ - ա ր - ա յ
բա­
ռին և հայերէնից
փոխառեալ է դնում
յն.
՝/.
^^՞^Vտ^
(
<ՀՀչ–
*
կ ա ս կ հ ա նհ ա ^
և
ասոր.
1
օտ1<9քՅ
«
կողով»։
Հետևելով
Ն&Հ^ձ&֊ի
Գ1ձ\ձշ 138 և
861–
Ո61<6ք 492
դեռ
շարունակում
են հայերէնր
մայր
համարել
յունարէն
/
ՅԼՅ՚ՍՏ^Օ՝,»
բառի, ո–
րից էլ փոխառեալ
են բազմաթիւ
ուրիշ
լեզուներ
(
տե՛ս
կ ա ս տ ա ն ա յ
բառի
տակ)։
ՑօւՏՅՇզ
յոյն ձևր դնում է Արևելքից ե֊
կած և նրա հետ համեմատում
է հյ.
կ ա ս կ ե նի
(
էջ 420)։
–
ԿԱՍԿԱԾ, ո
հլ. (յետնաբար
նաև
ի
հլ.)
«
տարակոյս,
վտանգի
երկիւղ»
ՍԳր. Եզն.
Fonds A.R.A.M