ԿԱՍ
532
«
պակասիբ,
զնդ.
1
<ՅՏԱ–,
պրս.
1
<ւհ
«
փոքր»
և հյ.
պակաս
և
կասուլ
ձևերի
համեմատութիւնը։
Ւ^Յ-Տէ,
Յուշարձան
429
թթր.
ՅՏ, ՅՏ, 32, V
3 2
«
պակասիլ,
թերանալ»,
ույգուր.
ՅՏ,
չաղաթ.
օսմ •
32
«
քէր
բառերի
հետ։
Թիրեաքեան,
Բազմ. 1913, 341 թրք.
քաս-մաք
«
նը–
հանջել,
կարճել» (7 բառարանում
գբա­
նում
եմ
միայն
յ ^ ^ է տ զՅՏքՈՅգ
«
սեղմել»)։
Պա՛տահական
նմանութիւն
ունի
հսլ.
§ Յ Տ 9 ,
Տ-ՏԱԼ
ռ ո ւ ս
–
ւ ֊ Շ ա ՚ ե ,
յն.
օՅաՅՕւ,
լիթ.
§6ՏէԱ
«
հանգցնել,
շ ի ֊
ջուցանել»
ևն ընտանիքը
(8
օ1՝Ո61<6ք
295),
որիարմատն է հնիւ.
§»6Տ–
(
պի­
տի տար
հյ. կհ–),
ԿԱՍ
«
մանրել,
ջարդել»,
արմատ
առան­
ձին
անգործածական,
ո
րէց
կասոլլ
կամ
կասել
«
ցորենր
ծեծել,
մանրել,
կամնել»
ՍԳր.
կասող
Մանդ, էջ 169.
կաս՛իչ
«
կամ­
նող» Ոսկ. ա, աիմ.
անկաս
«
անծամ
ելի»
Տօն,ակ.
դիւրակաս
Մխ. երեմ։
Նձ%. Խա.
•
Տէսձ. § 1114
կցում է նա֊
խորդին։
Հիւբշ, 458 մերժում է
միաց֊
նել
նրան։
ձիւնք,
կալ
բայից։
Բ6է՚6.–
Տ6Ո ՒՀ2
39, 427
և
1
Հ
6
1
է. (յրցա. I I 618
հյ.
սկսանիմ, սկիզբն,
հիռլ.
՚
քօ-ՏՇՅՈՈ–
«
գցել,
բաղխել,
մաղել»,
էօ–1Ոճ–ՏՇՅՈՈ–
«
սկսիլ»
բառերի
հետ
հնխ.
(
տ)գ6Ո,
(
տ)զՅՈ–
«
բաղխել,
զարնել»
արմատից,
որ շատ
կասկածական
է
համարում
Բօ1\Օա^ I I
564։
Պատահական
նմա­
նութիւն
ունի արաբ.
^ ֊ օ ձ
(
^3^1
«
կա­
սել, կալսել»
(
Կա մ ուս, թրք. թրգմ. Գ.
325),
ԳՒՌ.֊Պահուած
է միայն
Երև.
կա՚սէլ,
Գոր. Ղրր–
կ ա ՚ սիլ
«
ցորենր
կամնել»։
Միւս֊
ների մէջ ազդուելով
կալ
գոյականից
(
րստ
որում
կալի մէջ ցորենը
կամնով
են կալ֊
ւ ում), դարձել է
կալսել
(
օր. Ննխ.
ւյալսէլ^),
որ և անցել է գրական
լեզուին,
ՓՈԽ
3.
Գազանճեան,
Յուշարձան
330
ա
հայերէնից
փոխառեալ
է դնում գւռ. թրք–
Հյ~Տ՜
1
<6Տ
«
մանրուած
խոտ», որ
սակայն
ոչ
ձևով է յարմարւում
մեր բառին և ո չ
նշանակութեամբ։
Թրք. բառը
անշուշտ ծա­
գում է
1
<6Տ–ա61<
«
կտրել»
բայից.
հմմտ.
թրք–
ե;6Տ–աւ1<
«
յարդի
խոշոր
կտորներ»։
*
ԿԱՍՐ.
մի տեսակ
անծանօթ
րոյս, որ
Բժշկարանը
վարդի հետ եփուած
իբրև դեղ
է առաջարկում
փորացաւի.
ունի
միայն
ՀԲ ուս. § 1328, որ և
քասպ §
3150։
= Արաբ.
,
լ ^ յ
զՅտհ
«
ձ"Բ
արմաւ»
(
Մաղրրբի
բարբառով).
տե՛ս
Տէշ1ՈՏՇհՈ61–
ձշէ-ի
հաւաքածոյի
մէջ՝
–2, 323,–
Աճ.
Ուղիղ մեկնեց նախ Աճառ,
(
անտիպ),
նոյնր
նորայր ձԱ 1923, 496,
"
ԿԱՍԴՐԻՈՍ
կամ
ԿԱՍՏՐԻՈՍ
(
սխալմամբ
գրուած նաև
կտռրոց, կոթՈՐՈս
ևն) «կուղբ,
ջրշուն» Եպիփ. բարոյ։
Ուրիշ
վկայութիւն
չկայ,
= 3ն.
՚/
ՏէՅ՚էԱյՕ,
որ և լտ.
ՇՅՏէՕք
«
ջրշուն,
կուղբ»,
Վերջաւորութիւնը
չի
յարմարում։
Ուղիղ մեկնեց
ՆձԲ>֊ՋԲ
և ձիւբշ. չեն
յիշում այս բառը։
"
ԿԱՍԻԱ (ի
հ
լ
.
ըստ ՆձԲ)
«
դարիճենիկ,
դարչին»
Աղ. խդ. 9. Յոր. խբ. 14. որ և
կա–
սիայ
(
սեռ.
կասիայի)
Նշ. եզեկ,
նար. խչ.
387.
Վանակ, յոբ.
կասիաս
նեղոս
700.
կա­
սի
(֊
ևայ,
֊
եաւ)
Եզեկ. իէ. 17. Ոսկ. ա,
տիմ. իսկ րստ Գաղիան. Բժշ.
կասիա
«
կակ­
ժիրակ,
խիարշէմպէ»։
= 3ն. ՝/.Օօյ1օ. «դարիճենիկ»,
որ աւելի հա­
րազատ ձև է քան
ՀՏՕՅէՕ,
ո
ՐՐց նաև լատ.
^•ՅՏ^Յ, ՇՅՏՏ13,
իտալ.
03
ՏՏ13,
ֆրանս.
ՇՅՏ–
Տ6.
յ
ո
յ ն բառն էլ փոխառեալ
է
արևելքից,
հմմտ. եբր.
գՅՏւ՚Յ,
հր֊արամ.
8
^ Գ Ձ ՚ . 10Տ1
>՚Ձ,
ասուր.
1
<ՅՏԱ (06Տ6Ո1ԱՏ
17
,
721,
ՑօւՏՅՕգ
4 1 9 ) ։
Ըստ
վերջինիս
յոյն
բառր
նշանակում
է
քք13ԱՈ61՜–ՇՅՏՏՅ,
1
ՏւԱ\
Շ Յ Ո Ո 6 1 1 6 Ր ,
կեղծ
դարիճենիկ,
1
Յ
Ա
1՜
ԱՏ ՇՅՏՏ13
Ն», իսկ րստ
Ճտ96»յ<08՚հ–//
բուսաբանական
բառարանի՝
1
Յ
Ա
1՜
ԱՏ ՇՅՏՏ13 Լ= 01ՈՈ31ՈՕ–
ասա շ^^՚ւՅՈւՇԱա 1տ. Յե.5,
որ բուն դար­
չինն է. Ս. Գրքի
կասիան
հաւանաբար
է
«
օ ա ո Յ Ո
՜
ւ օ Մ ւ ս ա
Յւ՜օւսՅէւշււէոյյ
(
տե՛ս անդ.
էջ 99 և էջ 188),
Ուղիղ մեկնեց նախ
նձԲ։
ԿԱՍԻՄՈՆ
«
մի տեսակ
խունկ կամ կա­
սիա»
Խոր. աշխ. 615, 616։
Fonds A.R.A.M