ԿԱՊ
527
ԿԱՌ
«
մերկ»։
Մորթման
2 0 1
^ 0
26, 604
բևեռ.
1
օեսճւ
«
աւար»։
Տէրվ. տես
կապ
բառի տակ։
ձիւնք,
լտ.
ՇՁթէօ։
8
ս § § 6
1
Հ2
32, 51
և
60
լտ.
ՕՁթւօ
«
բռնել»,
ՇՁթէԱքՅ
«
բռնելը կամ բռնա­
ծը»
բառերին
ցեղակից
(
սրանց
վրա
Հ
աւելի
րնդարձակ
տե ս
կապ
բառի
տակ),
Բձկսհձպ ՀԱ 1903, 151 հնխ.
Կ.ձ՝ֆ\6ձ նախաձևից
է հանում։
ԲշձՇՀ֊
Տ6Ո,
Հայ. դր. լեզ, 219
տ
մասնիկով՝
կապել
բայից։
Ր^Յքտէ,
Յուշարձան
420
թթր. զ&բ, չաղաթ.
1
օբաՅե,
օսմ.
գՅթ–
Ո13զ,
ալթայ.
գ Յթ
«
բռնի
առնել, յա֊
փըշտակել»։
Թիրեաքեան,
Արիահայ
բռ. 197 պրս. Օյձ
^Ւ
1
<Յբս13Ո
«
կապտել,
խլել, կորզել»,
որ թէ
իմաս­
տով և թէ բառի
առաջին
բաղաձայննե­
րով շատ յարմար է մեր բառին,
բ
ա
յ ց
արմատր
լինելով
1
^3թ,
մեր բառի
֊
ո ւ տ
մասր
մնում է դուրս, րստ այսմ
նմա­
նութիւնը
պատահական
և
համեմատու­
թիւնը
մերժելի
է։
ԳԻՌ. — Մշ.
կաըաո-կօղօվուրդ՛
«
մեռելի
հ՛անդերձեղէնը՝
որ քահանան է
տանում»
(
իբրև
կապուտ-կուլոպուտ.
այլուր
ասւում է
միայն
կողոպուտի»
*
ԿԱՊՊԱԹԱ
«
սալայատակ».
իբր երր.
բառ
մէկ անդամ
դրուած է Յհ. ժթ. 13 «Ւ
տեղւոջն որ կոչէր Քարայատակ, և եբրայե­
ցերէն
Կապպաթայ;»
Սրանից
առնելով
Մադ.
մեծ
են. էշ 53
կապպաթանի։
—
Ս. Գրքի
թարգմանութեան
ժամանակ
տառա^դարձոլած
է յն.
Ր^^տՕՏ
ձևից. (–՚–Դ
10110՝*
>,Տ՜ՔՕՒՅՒՏ^-Յ՝^
ճ
-
ԷՑՕՕԷՕԱ՜Օ՝;, ՏՔՅԹՕՍՅԷԷ 8 Տ
1՝
օւֆ–
Յոծօէ)/–
Յայտնի չէ միայն թէ ինչո՞ւ
֊ ՚
և
3
տառադարձուած
են
կ
և
պ.
փոխանակ գ և
ո:
ՀՀԲ և ՆՀԲ բառ երր։
ԿԱՊՊԱՏ
տե ս Կապար։
ԿԱՊՌԱՇ
(
որ և
կապրաշ, կաւրաշ, կ ա պ ֊
ո ա շ ե նիյ
«
մի տեսակ
բոյս,
որից
նարնջա­
գոյն
ներկ ենպատրաստում»
(՚
հՅՕ՜ՈՅէՕՃ^՛–
10
Ո 03Մ1թ60հւՅՈԱա
ըստ Կոյլալ,
Բառ. գերմ.
328
բ,
1
՜
հսՏ
ՇՕէւՈԱՏ Լ
ըստ
Տիրացուեան,
(֊
ՕՈէոեսէօ § 306)
Վանակ,
«
նարնջագոյն»
Ոսկիփ. = Անկ. գիրք նոր կտ. 207 (մէկ
ան–
զամ
միայն
գործածուած
գոյների
մի
շարքի
մէջ. «կանաչ, կապոյտ, կապռաշ,
լուրջ»)։
ՆՀԲ վերջինր
համարում է
«
անծանօթ
գոյն
մր», ԱԲ «կապուտ
գոյն
մը»։
Նո–
րայր,
Բառ. ֆր՛ 192 ր թերևս
ֆրանս.
ՇՅՈ՜ՓՏՇհշ
ծառի
անունից, որ ծագում
է Մեքսիկայի
համանուն
ծովախորշից;
ԳԻՌ.֊Ըստ
ՆՀԲ,
հտ. Բ. էջ 1064 գլռ.
կապռաշ
(
այն է Խտջ.
ցաբոաշ^
«
թուփ
բազ֊
մ աճղի
ուղղաձիգ,
յոստոցն
կազմին սա֊
ւղատք, և կեղևն
լինի կարմիր,
զոր
յորժամ
ք՚երծուն՝
միջին
փայտն է դեղնագոյն,
ուս­
տի
ջուր նորա
ներկէ
զիրս ի դեղին մօտ ի
կանաչ». Զթ.
ցաբո^Էնի
(
Վկապռաշենի)
«
մի
տեսակ ծառ է»։
ԿԱՊՐԵՆԻ
«
մի տեսակ
բոյս է» Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1321,
= Նոյն
ընդ
կ ա պ ա՞ր։
ԿԱՊՐՈԻԿ
«
մի տեսակ
բոյս, որ բացա֊
տրլում է յն.
իրէս
հոմանիշով»
Գաղիան.
ունի
միայն
ՀԲուս.
§
1322։
ԿԱՌ
«
կանգնեցնել,
շինել,
հաստատել»,
արմատ, որ առանձին
պահուած է
միայն
կառ հարկանել
«
աչքր՝
միտքր
մի բանի
վը֊
բայ
տնկել» (ըստ ԱԲ) Ոսկ. պօղ. ա. 330.
բայական
ձևով
ունինք
կտր.
կասեսս
«
շի
նուեցալ»
Փիլ. նխ. բ. 108. որից
նաւակս. -
ոել
«
նաւ
շինել»
Անյ. ստորոգ.
բազմա կ առ
«
շքեղ և բարձր»
ճառրնտ.
արձանակառ
«
արձանի պէս հաստատուն
կանգնած»
Նար.
մծբ.
կառուած
«
մածուածք,
պնդութիւն»
Նիւս. կազմ,
նաւակառու
Փիչ. նխ. ա. 34.
ոտնակաոել
Վրք–
հց– — Սրանից
–
ո յ ց
մաս­
նիկով՝
կառուցանել
«
կանգնել
։
տնկել,
հաս­
տատել,
շինել»
ՍԳր. «կպցնել,
փակցնել»
Փիլ. Նոննոս.
Յհ. կթ.
կառուցումն
Պիտ
կառոյց
Վրդն. սղ. և քրզ.
ակնկառոյց
Բուզ.
հաստակառոյց
Սարդ,
երկնակառոյց
Անան.
Թէոդոր. Վրդն.
ինքնակառոյց
Գնձ.
կալա­
կառոյց
Րսկ. յհ. ա. 6.
կ անխա կ առոյց
Նար.
առաք,
ևն։ — Չ ածանցիչով
աճած՝
կառչիլ
«
մի
տեղից
բռնուած
մնալ,
հաստատուիլ»
Բուզ. Ոսկ. — կրկնութեամբ՝
կ ա ր կ ա ս
«
քա­
րակոյտ»
ՍԳր.
կարկասել
«
ձեռքր
տնկել,
մէկին
երկարել» և նմանութեամբ
«
ձեռք
տալ,
օգնել, մի բան տալ, ջամբել»
ՍԳր. Սե–
Fonds A.R.A.M