525
ԿԱՊ
չէր այլ ևս և ժողովուրդր
գործածում
էր
Ա1—
պուօնայ։
= Պհլ.
1*
Ձթւ1<
«
կապիկ»
բառից,
որից և
պրս.
1
<
Յէ) 1
«
կապիկ», պահլաւերէն
բա–
ռրն էլ հփն ժամանակ
փոխառեալ
է սանս.
Օր
|*՞Լյ 1
\3
բ1–
հոմանիշից, որից առնուած են
նաև
հ. եդիպա.
1
<6բհւ,
ասուր.
ս1յ
;
սբս9,
եբր.
"
ՓԲ
գօ՜բ,
ասոր,
բչօ-շ
զսբ՜Տևյն.
%7
թՀ,
7.7)
^0;
«
մի տեսակ երկարապոչ
կապիկ»
(
ճօ\ՏձՇզ
445) :
Հնդ.
1\3
թ1–
«
կապիկ»
հա–
մարւում
է գոյնի
անուն. հմմտ.
1*3
բւ13–,
1
*
Ձթ193–
«
գորշագո յն,
կարմրաւուն»։—Հիւբշ.
.65։
րԱՅթւ
՜
օէհ,
Ճ Տ 1 3
էջ 99 պրս.
1
<3ե1
ձևի հետ,
Ինճիճեան, Հնախօս. Գ.
՜
Տ1 «իբր
յէ՚նքն կապող»։
ԳԳ դնում է
պարսկերէնից։
ՆՀԲ լծ. թրք–
շէպէք,
քէպպի,
սանս,
քափի,
երր.
գօփ,
յն.
գ ի ՚ վ օ ս ։
Սանս, ձևի հետ
համեմատում
են նաև
Բտէտաւ. 17, 25, աւոատշո. 8,
Տօէէւօհ. 2 0 ^ 0 1850, 356, Լ Յ § . Սէ՛–
§6Տ0Ո. 757,
ա\Խ
ՏԳ
/
ա
38, 572
ևն,
Պատկ. ձբա.
1՝60
Րբ.
80
պհլ.
1
օբ11<
ձե֊
լից։
Լ Յ § . ՃՈՈ. Տէսճ. § 1107
դնում է
փոխառեալ
և
–
իկ
վերջաւորութեան
մէջ
գտնում է պհլ.
-11*
յանգը։
ԳԻՌ.֊Ախց.
Կր. Վն.
կապիկ,
Ռ. Սեբ.
գաբիդ,
միլսներր
գործածում
են
մայմուն,
մէյմուն, մայմո ւ դ
ձևերր։
՛
ԿԱՊԻՃ, ի-ա
հլ. «հ ատեղէնների
մի
չափ
է, որ առնում է
1
/
յ
0
գրի֊»
ՍԳր. Եւս. պտմ.
Փարպ, «գինիի չափ» Անյ. պորփ. «աչքի
ա֊
մանր, փոսր»
Զ
ա
ք.
ժգ, 12.
«
սրունքներր
պատող
զրահր կամ
նման տանջական
մի
գործիք» Ագաթ. § 115
(
յոյն
թրգմ. հրտր.
Լ.3§31
՜
ճ6,
էջ 28
ւստօւ^^ւՏօՀ
«
սրունքներր
պատող զրահ»). Գոր. և Շմ. հրտր. Միաբան,
էջ 71 և 77 (հինգ անգամ գործածուած),
«
մի
տեսակ հարկ» Արձ. 1041 թուից (տե՛ս Վիմ.
տար.
22)։
Որից
կապսաթիւ
Եղիշ.
կապնա–
քւամար
Արծր.
կապճեան
Կանոն,
ակնակա­
պին
Յոր. խ. 19.
ատամնակապիո
(
նոր
բառ)։
Երկրորդական
նշանակութիւները
յառաջացած
են «աման»
նշան ա կ ութիւն ից
փոխաբերաբար
կամ
լայնաբար։
= Պհլ.
1
*3
թ70
(
սխալ
գրուած
1
*3
ք7շ,),
որ
և հպրս.
/ 2 7
Ա ՚ 9 ւ ք յ ,
պրս.
*
յյ..ք
Կ.Տւ\\2, յ–Հ-Հ՜
1
^ 1 շ ,
Հչձ-Հ
՝&
Ճ.\–Լ, որոնց հետ
նոյն են
արաբ, ^՚տձ
֊
|3ք1շ
«
գրիլի մեկ տ՛աս՛ներորդը»,
ասոր. Հ
ք
յ֊ՁւՏ>
գՅթ123,
մ անգայ.
զՅեւՏՅ,
միջ.
լտ.
ՇՅքւտւսա,
վրաց.
յ.ծօ^օ կաբիծի
կամ
ձ֊նօՀ)օ
քաբիծի
և լազ.
կապիծի
«
ցորենի
և ուրիշ չոր
նիւթերի յատուկ
մի չափ»,
սպան.
03
է12
կամ
03
Ո12
«
ջորեբեռ.
2.
մի
ջորեբեռ ցորեն ցանելու
չափ
հող» ( իւ\.
(2
օ
Ո6Ո,
8
Տ Լ
հտ. 27, X 81, էջ 109), Այս
բա֊
ռերի ստուգաբանութիւնը
յայտնի
չէ,
բայց
բոլորի
աղբիլրր անշուշտ իրանականն
է։ —
Հիւբշ. 165։
Աւգերեան, Բցտր. չփ. և կշռ. էջ 108
յն.
•
ՀձֆքՀ բառից։
նՀԲ վրաց.
կաբի՛­
ծի,
եբր. և թրք.
գապ,
որ և
կաբոս,
յն.
լտ.
Օ Յ Ե Ա Տ ։
Ուղիղ մեկնեց
նախ
Լ Յ § .
Սւ
՜
§6ՏԸհ.
907
և
<յ6ՏՅՄ1.
ճեհճ.
81.
Պատկ.
14
շ7օբ. /Վօտայւօտ՚հ
1874,
էջ 2 պրս. և արաբ, ձևերի հետ նաև յն.
Հօֆօգ։ Հիւնք.
յունարէնից։
Իլիա
ճղո–
նիա, Սիտղվիս֊Կոնա
0
Ո61՝.
1910,
էջ
25
կապիս
բառին
է կցում վրաց.
ձ^՜
ձ*6ծ կապնանա
«
փոքր կաթսայ»։
՛
Հա–
փանցեան, Տեղեկ. ինստիտ, 2, 96 հա.
նում է
կապարն
բառից\
ԳԻՌ.֊Կայ
միայն
կապնակ
Հմշ.
«
ցորենի
տ ա ս անոր դ որ տրլում է ջաղացպանին,
իր֊
րև վարձ ցորենր
աղալու»
(
այս
իմաստն
ունի և արաբ.
գՅքւ2,
ըստ
8
Տ Լ
անդ),
իսկ
կապիծ
Հմշ. «ընդեղէնների
մի չափ,
որ
տա­
նում է տաճկական
1
1
/
շ օխա
— 2
1
< 11
0-»
փո­
խառեալ
է լա զերէնից
կամ
վրացերէնից։
՚
ԿԱՊԻՏՈՆ
(
գրուած
նաև
կապիսաշն, կսւ–
պ ե տ ոն
) «
սատեր, գլխահարկ»
Շիր.
(
րստ
Հռովմայեցւոց
լեզուին)։
Յիշում
է
միայն
Աւգերեան, Բացատր. չփ, և կշռ. էջ 108։
= Բիւզ. յն.
%01%1%0
Լ
(
յգ. ուղ.), որ
փո­
խառեալ
է լտ.
Շ Յ բ ւ է ս ա
6
X301:10
«
գլխա­
հարկ» բառից
(՚
ՏօթհօշԽտ
628
ա)։ Մեր
բա­
ռր ենթադրում
է յն. եզ. հյց. *աէՀՀ՜.ռ՝1 ձևր,
որ չէ աւանդուած։ — Հիւբշ.
355։
Ուղիղ մեկնեց
նախ
Աւդերեան,
անդ
էջ 44, յետոյ Պատկ. Շիր. էջ 27։
ԿԱՊՃԵ1.
տե՛ս
Ընկապճել։
Fonds A.R.A.M