ԿԱՊ
523
՛
ԿԱՊԱՐ
«
մի տեսակ
բոյս է. լտ,
ՕՅթթՅՈՏ
ՏբւՈՕՏՅ
Լ» (տե՛ս Տիրացոլեան,
(
Յօոէոես–
է Օ
§ 1 9 7 , Տ61ժ01
Մխ. հեր. §
250)
ժող.ժբ.
5.
Կոչ. Տօնակ, Ոսկիփ. Բժշ. յետնաբար ու­
նինք նաև
կապպար, կապրացաիյ, կապըր–
ցաիյ, քապրցաիւ, քապրխոտ, քապարա,
քապրենի
ձևերր։
= Թերևս պհլ.
*1
<3թ3ք
հոմանիշ ձևից փոխ֊
առնուած։
Այս բոլսանունր
գտնլում է
բազ֊
մաթիլ
լեզուների
մէջ. ինչ. պրս. յ-֊Հ՛
ԱՅ–
Լ
'31՜,
արաբ,
՚-
ղյձ
զտհհա,
ասոր,
յՅւօ
զձ–
թՅՐ,
յն.
..0«
էյէ01քւ1<;,
լտ.
ԸՅթթՅ Ո Տ ,
ֆրանս.
ՇՅթՈ61՜,
զերմ.
1
<3061՜Ո,
1
<Յթ6է՜ՈՏէքՅԱԸհ,
հոլնգ.
եՅթՕւ՜ՈՅ,
լեհ.
1
օթ31՜;/,
սերբ.
1
օթՅ–
13,
ռում. ճտւբա, թրք. §շհշա,
եշ-եշւ
-
, 1
սբո
0
ւ9,
քրդ.
եշեշւ՝,
վրաց.
կապարի
ևն։ Յայտ­
նի է, որ այս բոյսր Միջերկրականի
արևե֊
լեան երկիրներից է տարածուած
դէպի
արև֊
մուտք, բայց բառի
բուն ծագոլմր և ստու֊
զաբանութիւնր
յայտնի
չէ
(՚801
ՏՅՇզ
409)՛
Ատոյգ չէ նոյնպէս
հայերէն
բառի
մայրր.
Հիւբշ.
165
դնում է
ուղղակի
յունարէնից,
բայց որովհետև
հայերէնր
միայն մի \դ֊ով
է, ուստի պէտք է դնել կա՛մ ասորերէնից և
կամ աւելի հաւանաբար
պահլաւերէնից,
որ
աւանդուած չէ։ Իսկ յետին
կապպար
փոխա­
ռեալ է
արաբերէնից։
ԳՂ դրաւ պարսկերէնի
և այս էլ
յու֊
նարէնի հետ։ ՆՀԲ յիշում է յն. լտ.թրք.
վրաց. ձևերր։ ԼՏւ§. ԽէՈ.
Տէսձ.
Էջ
175
պրս. և արաբ,
ձևերը։
8
ւ՜օշ1<61ւո.
47,
Հիւբշ.
165
և Հիւնք. դնում
են
յունարէնից։
ԳԻՌ. — Շմ. Տփ.
կապար,
Գոր. Ղրբ՛
կա՛­
պա ո,
Երև.
քաբաո,
Ննխ.
դար արա։
ԿԱՊԱՐԱՍԻ
«
հնդկական
մի բոյս.
ՇՕՏէսՏ»
Բժշ. ունի միայն ՀԲուս. §
1310։
ԿԱՊԱՐՃ
(
յետնաբար
ի, ի–ա
հլ. գործած­
ուած է անեզաբար)
«
նետ
դնելու
աման»
ՍԳր. Եւս, քր. որից
կապարճակիր
ՍԳր.
Եփր. ել. էջ
157.
Ոսկ. մ. ա.
4.
կապարճա­
դարձոյց
Մծբ.
կապարճեալ
Ոսկ. ես. Եփր.
աւետ.
289.
աղեղնակապարճ
Ոսկ. մ. գ.
16.
Բուզ.
ոսկեկապարճ
Կիւրղ. կուս. — ԱԲ
ունի նաև
կապարճ
«
կապիճ»՛*
Լ Յ § . 0.6Տ31Ո.
ձեհճ.
80
և
117
ասոր
– –
,
/
^ *
>
գցէտու
հոմանիշից
ւիոխառեալ
է դնւում։ Հիւբշ.
306
յիշում
է ասոր.
)–0
ւ
֊ - ֊
^ ֊ - Օ զՅ\&զ1. «կապարճ» և դնելով
պհլ.
1
<ՅՈէՄ
ձևից փոխառեալ,
մերժում
է հայերէնի հետ որևէ
յարաբերութիւն։
Հիւնք.
կապիճ
բառից։
—
ւՀՅքտէ,
Յու֊
շարձ.
416
մոնգոլ.
ճօնճօ,
բուրյատ,
ՃՕթէօ, XՕբէ^, Աօթէ6,
թունգոլզ.
1
<օեճԱ,
մանչ.
1
<օեճօՈ,
թրք.
գսեէՄ
«
կապարճ»։
ՓՈԽ.֊֊Վրաց.
ձ–^–^
ձ
կապարնա
կամ
^ծՅ-ծ^օ կապարճի
«
կապարճ»,
յ ծ Յօ ծ ^ օ ն օ
կապարճինի
«
մի տեաակ
ձուկ, իբր՝
կա֊
պարճաձոլկն»,
^Ձձ-^՜^^Ձ
մեկապարճե
«
կապարճակիր»,
Տ տյծՅծ ծ ^ Տ օ նակապար–
ճանի
(
Չուբ.
2
նա կ ա պ արնիյ
«
կապարճ»։
՛
ԿԱՊԵԼԱՅ
«
հանրատուն»
Կանոն.
245
(
ներդ,
ի կապելոջ) .
Մաշկ. Սարդ.ա. պետ.
է. էջ
292.
որ և
կապեղայ
Մխ. դտ.
կապե­
լիոն
Վրք. հց.
կապեղիոն, կապլիոն
Վրք.
հց.
կապեղէ
ԱԲ.
կապիղայ
Սոկր.
446.
որից
կապեղանոց, կապելանոց
Ոսկ. եբր.
493.
բ.
տիմ. և ես.
419
կապեղուճի
«
սլանդոկապա֊
նոլհի» Վրք. հց։
֊
Ասոր.
ֆ
^ՏւՆՕ
գՅթ613
«
գինեպան,
պան֊
դոկապետ»
բառից, որ իր հերթին փոխա­
ռեալ
Է լե.
7.7.117
յ^տւտ,
–/.
օոէփՀւօ՝), աւՀ
՚
քխօ՝*
«
մանրավաճառի
կրպակ, գինետուն»
բառից։
Յունարէնի
արմատն
է աո՚ղ
«
մանր կտոր,
մանրուք»
(
Ըօ՚ւՏձՇզ
4 0 8 ) ։
Հայերէնի մէջ
կապելայ
և
կապեղայ
ասորերէնից
են, իսկ
մ իւսներր
յունարէնից։
ՀՀԲ և ՆՀԲ դնում են յունարէն
ձևից,
Հիւբշ.
355
նոյնպէս
յունարէնից
է ղր֊
նում, երկրորդաբար
միայն
յիշելով
ա֊
սորին՝ նշանակութեան
տարբերութեան
պատճառաւ։
Վերի ձևով դրաւ Վարդա
֊
նեան ՀԱ
1920, 331։
ԿԱՊԵՌՆԵԱՅ
տե՛ս
Տաբեռնի։
ԿԱՊԵՐՏ, ի
հ
լ
. (
հմմտ. գրծ.
կապերտիւք
Եփր. Գ. կոր.
122)
«
շորի կտոր, քուրջ, լաթ,
2.
հագուստի
փեղկերր.
3.
քուրձ» ՍԳր. Եւս.
պտմ.
697.
Մծբ. էջ
312.
Ոսկ. ես. և յհ. բ.
38.
ւրից
կապերտակ
կամ
կապերտիկ
«
շո­
րի կտոր» Ոսկ. ես.
292
և յհ. բ.
14.
Շիր.
Fonds A.R.A.M