ԿԱՊ
ԿԱՊ
483),
որոնցից
ոմանք «զգեստ)),
ոմանք էլ
«
գլխարկ))
նշանակութիւնն
ունին։
Հայերէ֊
նում Հին տառագարձութեամբ
պիտի ունե­
նայինք
կ ա ք ա յ ,
ինչպէս
գործածական է
այժմ արևելեան գրականում,
մինչ
արևմր֊
աեանր
ունի նոր տառագարձութեամբ
կա­
պ ա յ : —
Աճ.
ՆՀԲ լծ. թրք.
գ ա պ ա
«
թանձր»,
գ է պ է
«
կապերտ»,
գ ա ւ ի ո ւ դ
«
վերարկո։», ի֊
տալ.
կ ա պ ա ՚ ն օ
«
կապայ»,
դ ա ք օ
դ դ օ
«
վեր արկ ու»։
ԳԻՌ.֊Ագլ.
Ախց. Երև. Մկ.
Ջղ.
Սլմ.
կա­
պա,
Տվւ.
կ ա ՛ բ ա ,
Ննխ.
Սեբ.
գ ա բ ա ։
Նոր
բա­
ռեր են
կ ա պ ա թ ե լ , կ ա պ ա թ ա կ ե լ ի , կ ա պ ա շ ո ր ,
կ ա պ ա ց ո լ , կ ա պ ա ա Ր ։
Նոր
նշանակութեամբ
ունինք
կ ա պ ա յ
Արբ.
«
խորխ,
օձի շապիկ.
2.
գրքի երեսր անցուած հաստ թուղթ»,
իսկ
Ղրբ–
գ ՛ ա ՛ ք Ո1
«
գորգ»
նոր ւիոխառութիւն է
արևել.
թոլրքերէնից։
ՓՈԽ. — Մագ. քեր. 228 և Երգն. քեր. գրում
են թէ «Ոչ ունելով
նոցա
(
խօսքր
յոյների
մասին է) սովորութիւն
զգենուլ կապայ, ի
մէնջ առեալ՝ ոչ ուղղախօսեն,
այլ անուա­
նեն
զնա
կ ո վ ա
(
այլ ձ.
կ ո վ ա տ ի ն
կալա–
տ հ ն ^ յ ) (
Սրանով ակնարկում են Բիւզ, յն,
7.7
^7%՝.՛։՝) «պարեգօտ»
բառր, որ
յոյները
պարսկերէնից
փոխառեալ
են համարում.—
Գազանճեան,
Յուշարձ. 329 բ մեզանից է
դնում գւռ. թրք. ձ^Տ՛
1
<303
«
կապայ», որ
ուղղակի պարսկերէնից կամ արաբերէնից
է։
՛
ԿԱՊԱԿ
«
կարճ պարեգօտ,
մի տեսակ
կապայ»
Մխ. ղտ. ուրիշ վկայութիւն
չկայ,
բայց Նորայր, Բառ.
ֆր. 1164 ա տալիս է
նաև
միջ. հյ.
կ ա պ ե կ
ձևը։
–
Բ՝թր.
1
<6թ61<
«
կապայ, վերարկու», որ
ծագում է վրոյիշեալ արաբ. պրս.
Լ
^ յ
զտւ–
03
ձևից։
ՆՀԲ
կ ա պ ա յ
բառի հե՞տ։
Ուղիղ մեկ­
նեց
1
Հցրտէ,
Յուշարձ.
423։
ԳԻՌ. — Ակն.
գ ա բ է գ
«
կապայ»
(
փաղաքր֊
շական
բառ), հաստատում է միջ. հյ.
կա­
պ ե կ
ձևը. սակայն
կարող է անկախաբար
կազմուած
լինել և ոչ թէ
կ ա պ ա կ
ձևի շա­
րունակութիւնը։
ԿԱՊԱՆ
տե՛ս Կապ,
ԿԱՊԱՐ, ո
հլ. (յետնաբա՞ր
նաև
ի-ա
հլ.)
«
արճիճս
ՍԳր. Ագաթ, «մատիտ,
կապարեայ
գրիչ»
Շնորհ, մտթ. որից
կ ա պ ա ր ե ա յ
Զաք.
ե. 7, 8. Ոսկ յհ. բ. 34 և ես.
կ ա պ ա ր ահա տ
Բուզ. գ. 10.
կ ա պ ա ր ա յ օ դ
Արծր.
կ ա պ արա ­
կիր
Ռեոփ.
կ ա պ ա ր ա նմ ա ն
Վրք. ոսկ.
կա­
պ ա ր ա գ ո յն
(
նոր բառ),
սրանից է և
կապա–
Րեալ
«
կապարի պէս ծանր» նորագիւտ բա­
ռր, որ մէկ անգամ գտնում եմ
գործածոլսւծ
Սոկր. 279
«
Բան
կապարեայ և հատեալ
ոգւով» (բնագրում
ճ՚ղՀյզ
՚.31(*
ս.8>0(;
7.7.1 7.'
յՀէ–
1
գ֊՝1օզ
Թ
՚
տ6ք–ծք1,
ուր
կ ա պ ա ր ե ա լ
բառի
համապատասխանն
է
ԼՕէճգՇ՚ԳՕՀ
«
կան­
գուն, կանգնած», տե՛ս
Տ
0)7.
ըՂ.Հէ<յգ 3յ՝0%. Տ7.7..
՚ *
ք .
ՕճԽ.(՛
1893,
էջ 166),
–\13
թ1
՜0
էհ,
Ճ Տ 1 3
բօ1^§1.
99
արաբ, և
պրս.
յ կ ք ՅՕՅէ՜։
պրս–
ՅհՅ՜ւ
«
հա–
լած կապար», ՆՀԲ սրա հետ նաև եբր.
օ ֆ ր է թ , ա փ է ր է թ
«
կապար»։
—
Լ Յ § .
ՃՈ՜Ո.
Տէսճ. §
1103
արաբ.
3031՝,
1
ե ե ա ՜
«
կա­
պար»։ Պասմաճեան, Մասիս 1893,
251
համարում է տուրանեան բառ իբր ակ֊
կագ.
Յե31՜։
Հիւբշ. 306
յիշում է ասոր,
արամ. \^ՀԼ\ք
ՅԳքՅ~.3,
եբրայեց.
Ո"13$*
՚0
ք6ք6&,
ասուր.
Յե31՜Ա,
արաբ, և պրս.
\1
յք
3031՛
«
կապար», բայց մերժում է
սրանց հետ կապել
հայերէն բառը, որ
եթէ ասորերէնից փոխառեալ
լինէր,
՛
ա ­
ր ա ր
ձևր պիտի
ունենար։
յ շ Ո Տ Շ Ո
սը–
րանց յարաբերութիւնը
մերի հետ րն–
դունում է և ազդեցութիւնր
վերագրում
է հաթեան
շրջանին։
Հիւնք. հանում է
կ ա ր ա պ
թռչունից։
ր^ՅէՏէ,
Յուշարձ.
401 — 2
դարձեալ
սումեր. ձհՏւՀ «կա­
պար» բառի
հետ։
Մեր բառին
աւելի
նման են հնչում լտ.
ՇԱթՐԱա,
հբգ–
ՇԱթ–
ք31՜,
գերմ.
1
<Աթք61՜,
անգլ.
ՇՕբբՇէ՜,
ֆր֊
րանս.
0111
X^6,
սերբ.
1
աթ0ք
ևն, որոնք
բոլոր նշանակում
են «պղինձ»։
Այս բո­
լորի հնագոյն
ձևն է լտ.
36
Տ 0^բՈԱՈ1
«
մետաղ
Կիպրոսի», որ փոխառեալ է
յն.
*6
^թէ0՛
«
կի պ ր ա կան,
Կիպրոսի
պղինձ» բառից,
միւսներր
փոխառեալ
են լատինից։ Ըստ այսմ լտ.
ՇԱ0Ո.1Ո1
և ամբողջ րնտանիքր կապ չունին հա֊
յերէնի
հետ։
Fonds A.R.A.M