ԿԱՊ
5 2 0
ԿԱՊ
հական
անհամաձայնութիւնը
բացա­
տրելու համար ենթադրում է, որ հնխ.
զտբ–
աճած
լինի
–\՚0
մասնիկով,
գՅթ–
\ ՚ 0
> գ Յ թ թ Օ > կ ա պ ։
ՏշՈ6քէ61օ
՝
ծ՚ւէ2
8 8
28, 305
և 29, 40 նորվ.
էւաւբշ
«
կապ, կարթ», յն.
)
էՕԱ.(–ՕՀ
«
կապ»,
լիթ.
1
օե–.
«
կեռ»,
լեթթ.
1
աոհս
«
բռնւած
մնալ»
ձևերի հետ։ Չ օր պաճե ան, Բտզմ.
1938, 359
թրք. էկ
եՅք
«
կապ»
բառից
շրջուած։
Ւ^Յքտէ,
Յուշարձան
400
ասուր.
է.~31ՈԱ
«
գերի
բռնել»,
423
թթր.
գ ՅՈ ,
Կ.3ւն, Կ
.
ՅՈՂ,
Կ
.
ՇՈՂ
«
փակել, պատել», 428
թթր.
հտւճ,
հ&§ «կապել»։
Թիրեաքեան
ՀԱ 1912, 288
նոյն րնդ
կավաւցանել,
իւավաւցանել,
իսկ Արիահայ
բռ. 196
կապան
«
կիրճ» = զնդ.
յՅքոԱ, յ՜Յք՚ՅՈ
«
կիրճ»։
յ6Տթ6քՏ6Ո, եՅՈ§ ԱՅ§6
1925,
էջ
4
ՇՁ
հյ.
կապ «՜1 Տ6126~>
իբր
բնաձայն
կցում է լտ,
ՕՅթԽ,
յն
.
ճձթէՕ,
թրք.
ևՅթ–
Ո
1
Յ1<,
ֆր.
Ո Յ Օ Օ Շ ք
են բառերին։
Բւօէշ+,
բ. տպ. Բ. 255 կցում է իռլ.
Շտհ
«
սանձ», սանս.
յ Յ ք ո ե հ Յ
«
երախ» բա­
ռերին։
՚
ւ
՜
սօԱշւ՜,
Ի1օէշտ
օք
.
ՈւԽ-ՕւՄ. 6է>՚.
աօ1օ
§16Տ (^161ե0ԼՄՈ6
–
աՈ6 19301») ,
էջ 19 լտ.
ՕՁ թ |11սՏ
«
մազ»
(
իբր
մանր
թել), սանս.
ՕՅթՅ֊
«
աղեղ»,
յն.
էԱՈԼԱ–
՚
ՈՅ֊,
՝/.
Ա7ԼԱ1–ղ «սայլ», լտ.
ՇՅթՏՁ
«
արկղ»
բառերի
հետ։ Պատահական
նմանոլ֊
՝•
թիւն
ունի
անշուշտ
ասուր.
1(
ՅթԱ
«
լուան»
(
^ԱՏՏ–/\ւ՚Ոօ1է, ՃՏՏ. –6Ո§ք1.
Ւ
֊
ւՅՈճաե.
420
բ)։
ԳԻՌ.֊Ախց. Գոր. Երև. Կր. Ղրբ. Մկ. Մրղ.
Շմ. Ոզմ. Ջղ. Սլմ. Վն. Տփ.
կապ,
Ալշ. Մշ.
կար,
Խրբ. Հմշ. ննխ, Պ լ. Ռ, Սեբ. Սչ.
ցար,
Ասլ.
ցար, ցա*,
Տիգ.
ցար,
Ագլ.
կօպ
(
բայց
կ ա ՚ պիլ) ,
Հճ.
գօբ,
Զթ–
ցօբ, ցոր,
Սվեդ.
ց ա ր ։
Նոր բառեր
են
կապան
«
մազի,
օրորոցի
կապ, կապիչ»,
կապելանց, կապնիսլ, կա–
պանորթ, կապամէջ, կապասեղ,
կս-պլ
«
խուրձ»,
կապիչ, կապկայ, կապկպել, կապ–
կրշտել, կապռտել, կապտոտել, կապկպո–
տել, կապռտել, կապկպտել, կապովի, կա­
պոց, կապուկ, կապս, կապք, կապօն, կապ–
ւ՝աւ՝, կապքար, փորկապ
ևն։
Կապել
«
շինել»
նշանակոլթիւնր
գտնում
ենք յատկապէւ.
Հմշ. (փսիաթ
ևն հիւսել, գործել),
Երև. (մա
տուռ, կամուրջ
կապել)։
ՓՈԽ. — Վրաց,
յծՅօ կապի
«
փայտի
կամ
ծառի վրայ երկճիւղ բաժանմունք»,
<ո6–յծՅօ
օր-կապի
«
երկժանի»,
յտՅշծօօՏօ կապե–
բիանի
«
բազմաճիւղ
(
փայտ)»,
Օյյ֊Յօ ա–
կապի,
ծ յ ծ ֊ յ օ ակավւի
«
գայլ,
բերանա­
կապ»^
յ;>3;>6օ կապանի
«
քարոտ,
ժայռոտ,
անանցանելի
տեղ»,
իմերխևի
լեզուով՝
ձ~3~5օ
կապանի
«
անդունդների
վրայ վր֊
տանգաւոր
ուղի»
(
Մառ,
1՝6
ՏՇ1՝ե1 V I I I
էջ
82),
գւռ. թրք. Կր.
ԼօեՅՈ
(
Բիւր.
1898,
627),
Ակն.
§շեՅՈ
«
քարոտ, նեղ անցք
կամ
ճամբայ»
(
հյ.
կապան
«
լեռնանցք,
կիրճ»
բառից). — հայ
մազկապ
ձևից է փոխառեալ
թրք– ^ Տ ՛ յ ձ
Ո62§6ե
«
ծամկապ,
մազերի
կապ» (Կամուս, թրք. թրգմ, Գ, 325)։
—
Հա­
յերէն
կապս
բառին շատ նման է հնչում ն.
ասոր,
1
<ՅթՏ
«
փորկապութիւն»,
որի հետ
նոյն է թրք,
§ 3 ե շ
«
փորկապութիւն» և որից
վախառեալ է նաև ռմկ.
իւապրց
«
փորկա­
պութիւն»։
Այս բառը
հ ամ արւում է արաբ,
^յճյձ
գՅեշ,
որ նշանա կում է «առնել,
բրո֊
նել, տարածել,
թռչիլ» և չունի «փորր կա–
պուիլ» իմ՛աստր, բստ Կամ ուսի
րնղարձա֊
կածաւալ բառարանի
(
հա, Բ, 441
)։
Միև–
նոյն ժամանակ արաբ.
ց302
ներգործական
է, իսկ թրք. զճհշ գործածւում է իբրև չեզոք
(
զԱհշ.
01
աՅ^
«
փորկապ
լինել»)։
Այս բոլո­
րից
հետևցնում
եմ թէ թրք. բառր պէտք է
գնել ո՛չ թէ արաբ. զձ\)2.֊ից,
այլ հյ. գւռ.
կապս
ձևից։
Հյ.
կապոց
բառից է փոխա­
ռեալ եթովպ.
ԸՅեօէշ
կամ
Շօէշ «՜է6Ո13,
երի­
զորդ. 2.
1
<ՕԱՏՏՕ
կոչուած
բոյսր,
վարդազղի֊
ների րնտանիքից, որ սքանչելի
դեղ է ե֊
րիզորդի
դէմ»։
Հապէշլի Կարապետ
անու­
նով մի Պօլսեցի
հայ վաճառական,
որ շա­
րունակ
երթևեկում էր Եթովպիա,
ճանաչեց
այնտեղ
այս բոյսր
1757 — 62
թթ. և Պօլիս
բերելով
ծանոթացրեց
յ\.
8
քՅ^՚6ք
անունով
ֆրանսիացի
բժշկին։
Բժիշկը տարաւ
բոյսր
Պարիզ
1822
թ. և առաջարկեց
նշանաւոր
բուսաբան
1\
ԱՈէհ–/»
քննութեան։
Բոյսր հա­
ւանութեամբ
«
Բնական պատմութեան
րնկե–
Fonds A.R.A.M