ԿԱՇ
519
ԿԱՊ
*
ԿԱՇ
Հ
ՄԱՈ
«
իշավարունգ))
Գաղիան. ունի
միայն ՀԲուս. § 1253, սխալագիր
կ ա լ հմ ա ր
ձևով, որ այսպէս պէտք է ուղղել րստ՝
֊
արաբ.
յ
^ - յ ք Լ լ յ գ1Տ&Տւ–31
։
հ1Ո13ք
«
Ի֊
լա վարունգ))։— Աճ*
Կ ԱՇՄՐՈԻՌՆ
տե ս Կարշն։
"
ԿԱՉԱՂԱԿ
(
ի - ա
հլ. րստ
ՆՀԲ, թէև ա–
քւանս վկայութեան)
«
անծեղ
թռչունր)) Բժշ.
գրուած նաև
կ ե չ ե ւլ ա կ
Առաք. լծ. սահմ.
161։
—
Այո բառից Էյարմ արեցրած
կ ա չ ա ղե լ
«
կռկռալ)). «Ագռաւք եթէ կաչաղիցեն
յառա­
ւօտուց, է նշանակ լալ և պարզ եղանակի)),
էֆիմ. 172,
֊
Պհլ.
*1
<
Յ
6
Յ
1
Յ
1
<
հոմանիշից,
որ թէև ա–
ւանդուած չէ, բայց հաստատւում
է հայերէ­
նի հետ նաև պրս.
ձճ֊ք
1
<3–
ՅՁ
1
Ձ
(
որ և
1
<
Յ
1
Յ՜23,
5)–՝–
1
<
Յ
132
Ա,
րստ
Շիրազեցոց
Ա 31Ձ Ոյ Ձ ) ,
քրդ՛ ճտ֊Տ՜ –֊~)–\& և փոխառեալ ն.
ասոր,
1
<ՁյՅ
՝3
հոմանիշների
միջոցով։
Հայե֊
րէնի
–
ակ
վերջաւորութիւնը
ցոյց է տալիս,
որ մեր ձևը պահլաւերէնից
է
փոխառեալ։
Ինճիճեան,
Հնախ. Գ, 22
կ ա չ
բնա­
ձայնից. Մսեր մագիստ., Խմբագիր
չա­
փածոյ, էջ 173
կ ա նչ
և
ա ղ ա ղ ա կ
բառե­
րից։
Ուղիղ համեմատեց
նախ
յ՚ԱտէԼ
Օւօէ. ^ԱՐճշ,
էջ 326,֊֊3.
Արշէզ, Բազմ.
1897,
էջ 51 լծ.
ա ք ա ղ ա ղ ։
ԳԻՌ.— Ախց– Տփ.
կ ա չ աղա կ ,
Շմ.
կ չ աղա կ ,
Երև.
կ չ է ղակ,
Ագլ.
քչ ա ղակ,
Գոր. Ղրբ՛ կճ՛­
ղակ։
ԿԱՊ,
ռ
հլ. (յետնաբար
նաև
ի, ի- ա
հլ.
սակայն
կայ գրծ.
կ ա պ օ ք
Կորիւն. Վեցօր)
«
կապ, կապանք)),
նմանութեամբ
«
սիրոյ
կապ,
դաշինք, գրի կապ, վանկ, հեգ)) ՍԳր.
Կորիւն, «կախարդանք,
հմայութիւն)) Ոսկիփ.
«
տտիպ, փոթոթահամ))
Ոսկիփ. որից
կա­
պ ե լ
ՍԳր. Եզն. Ոսկ. Սերեր. Մծբ. Եփր.
կա–
ա ա կ ց հլ
Ոսկ. յհ.
կ ա պ ա ն ք
ՍԳր. Ագաթ,
կա­
պ ե ա լ
ԱԳր.
կ ա պ ա ր ա ն
«
բանտ»
Ոսկ. տիմ,
կ ա պ ա ն ա ր ա ն
«
բանտ»
Յհ. կթ.
կ ա պ ա ն
«
դաբրանդ,
լեռների
մէջ կիրճ, կապարան»
(
իբրև թրգմ. պրս.
ՕՁՈՃ, ճՅէ՜եՅՈ(1
հոմանի­
շից ) Խոր. Երզն. քեր. Մարթին. (րստ Խտջ.
կապանն
է ծայռերի
միջից կտրած ճամ­
բայ),
կ ա պ ա կ ռիւ
Մծբ.
կ ա պ ա կ ո տ ո ր
Բուզ.
կ ա պ ա ն ա ւ ո ր
Կորիւն. Ագաթ.
բ ա զմ ա կ ա պ
Վեցօր.
ե ր կ ա թ ա կ ա պ
9՛.
մակ. գ.
8.
թա դ ա –
կ ա պ
Մծբ.
լ ե զ ո ւ ա կ ա պ
Մանդ.
ծ ն կ ա կ ա պ
Վեցօր.
շ ա ղ կ ա պ ե լ
Պղատ. օրին.
նիւս. բն.
շ ղ թ ա յ ա կ ա պ
Արծր.
գ ր ա կ ա պ
եօթնագր. նշա­
նակում է նաև
«
շէնք
շինել,
կառուցանել»
կամ պարզապէս
«
շինել, գործել,
հիւսել» և
այս իմաստներից
են կազմուած
կ ա մ ա ր ա ­
կապ
ԱԳր,
ե ր կ ա թ ա կ ա պ
Խոր.
ն ո յ ա կ ա պ
ԱԳր.
ա կ ա ն ա կ ա պ
Ել. լա.
5.
Երգ. գ.
10.
կ տ ա ւ ա կ ա պ ո ւթի ւն
Մամբր.
(
կ ա պ ա նջ
( & 3 -
Ո Յ » ^ ;
«
պուխալ,
116
Ոե–»
(
Կ. Աարաֆեան,
Բանալի գիտութ. Աանկտպետ,
1788,
էջ
67)
թուի գաւառական
կամ նորակերտ
բառ),
աաԺւՏՇհ.
8
լատ.
ՇՁթա
«
բռնել»,
ՇՅթէԽսՏ
«
գերի»
բառերի
հետ է հա­
մեմատում,
ա
\\&1
Տ ա ճ \ \ ՛
38, 575
և
42, 329
լտ,
ՇՁթւՕ
«
բռնել,
գերել»,
Հիւբշ.
\
ՀՀԼ
23, 19
նոյն
բառի
հետ,
Տէրվ.
ճ1է31՚ւՈ.
53
գոթ.
ՒւՁե0Ո
«
ունե­
նալ, կրել», լտ.
ԸՅթա,
անդւք.
հտքք
«
կապեալ»
բառերի հետ,
նոյն, նախալ.
68
հնխ.
1
<3թ
«
կապել, կապտել»
ար­
մատից
դնում է լտ.
Շ3թ6ք6, ՇՅբԱ՚ԱէՈ,
յն.
7
է(0՚717)
«
բռնատեղ, երախակալ», գոթ.
ՒւՅՕՅՈ
«
բռնել,
ունենալ»
և հյ.
կապ,
կափ, կապել, կապուտ , կապտել,
կա­
փուլ, կ ա փ ո ւ ց ա ն ե լ , կ ա փ ա ր ի չ ։
Եազր֊
ճեան, Արևելք
1884
նոյ"
16
սանս.
\
քՅթ
արմատից։
Հիւբշ.
ճոՈ. Տէսճ.
էջ
12
մերժում է լտ.
03
թ10
ևն ձևերր։
8 8 5,
175
հսաքս.
1
<0Տթ
«
կապ, տրցակ» ձևի
հետ։
Հիւնք. լտ.
ԸՅթա։ 8 ս § § 6 1Հ2
32,
51
պաշտպանում
է լտ.
ՇՅթա
ձևի
համեմ ատ ութիւն ր, որի ցեղակիցներն
են
նբգ.
ետքէ,
գոթ.
հՅքյ՚Յ,
լեթթ.
ւ օ ա բ յ ս
«
բռնել»,
ալբ.
1
<3թ
«
ձեռք ձգել»,
հիռլ.
ՇՅՇհէ
«
ծառայ»,
յն.
70)7
է7յ
«
երախակալ,
կոթ»,
7–37
է1(Ա
«
կուլ տալ», սանս.
1
<3–
թՅէւ
«
մի կուց, կիցք» ևն, բոլորն էլ
հնխ. զճբ «բռնել»
արմատից
(
տես
և
\\/
Յ
1
Ճ
6 126, 8
օ^ՏՅ^^ 410)<
Հիւբշ.
457
և ԸշձշէՏՇՈ
ա
39, 379
մերժում են
այս համեմատութիւնր,
որովհետև
թէ՛
նշանակութեամբ
և թէ ձևով
անյարմար
է հայերէնի, հնխ.
զՅթ–
պիտի տար
հյ.
*
ք ա ւ ։ ԲՅէւ-ԱեՅՈ;/
ՀԱ
1903, 150
ձայ–
Fonds A.R.A.M