ԿԱՅ
510
վազվռտել,
եռալ
զեռալ» Ագաթ,
§
239
(
ձեռ. տարր,
կառային, կըտոային,
կրկը–
նագիրը
ունի
կառային՝
ՀԱ
1913, 18).
Արծր. հրտր. Պատկ. էջ 161
Ագաթանգեղո֊
ւ՚ից փոխառեալ
հ ա տ ուածո ւմ ունի սրա տեղ
կոտոային.
հմմտ. նաև Սարգ. յկ. է, էջ 106
Իբրև զճճիս ի տղմի կապտռէի (առաջին
տը–
պագրութեան
մէջ
կ այտ ռ այր
).
կամ ա. պե֊
արր. է. էջ 313 Զօրէն ճճեաց ի տղմի
կայտ­
ռին
(
ա. տպ.
կայտռան),
որ և
կայտռել
Իմ.
ժէ. 18. Ես. ծե. 12.
կայտոեցուցանել
Իսիւք.
կայտռական
Փիլ.
կայտռունակ
նար. խչ.
374.
կայտռիկստակ
(
թերևս
ուղղելի
կայտ–
ռիկատակ)
«
արացի, ոտքով հարուած» Վրք.
հց. Ա. 73 (ըստ ԳԲ սխալ գրչութիւն
որպէս
կայտռիք ստահակ
ջորիներու, լալագոյ
ն ձե֊
ռագրում
ոլնֆ «կայտռֆքն ստա՛հակ
ջորւոց»
ընթերցուածը,
տե՛ս Զ
ա
ՐԲ՛
թբգմ. էջ 286
ըստ Երևակ ամսագրի, 1858 Բ. էջ
43—
Ա֊
թան. 604),
նՀԲ
կայթել
և
խայտալ
բառերից,
կայտիռ՝
իբր
կ ա յ թ + ՚ ե ռ ։
Հիւնք.
խածա­
նել
բալից,
ՏշհշքէշԽ^ւէշ 8 6 29, 31
արմատակից
է դնում
կ այծ
բառի
հետ։
Մառ
3 8 0
16, 151,
հյ. թրգմ.
Մկրր֊
տութիւն
Հայոց
1911,
էջ 88 փոխա­
ռեալ է դնում վրաց.
կոտւ|ա
«
շարժիլ,
զեռալ»,
կոտրիալի
«
թալալիլ,
գլորուիլ»
ձևերից, Աճառ. ՀԱ 1909, 160
խ
և
կ
ձայների
լծորդութեան
օրէնքով
նոյն է
դնում
կայթել
և
խայտալ
բառերի
հետ;
Մ. Ս. Գաւիթ-Բէկ, Յուշարձան 397 հիռլ.
ՇՁէհ,
նգալլ.
ՕՏլձ,
Շ Զ Ճ Օ Լ
հբրրտ.
Շ Յ -
է31ոճ
«
կռիւ, վէճ», լիթ.
1
<;ՁէւԱո,
յն.
•
ՀէՕէւճօՀ
«
շաղակրատ, թովիչ», սանս,
ճ&ճ\. բառերին
ցեղակից։
Պ ա տ ահ ական
նմանութիւն
ունի արաբ. ^––֊՝– Ղ^՝\^
«
արագ գնալ» (Կամուս,
թրք. թրգմ, Բ,
84),
ԿԱՅՏՌ
«
նեղութիւն, տագնապալի
վիճակ))^
անստոյգ
նորագիւտ
րառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Ոսկ. պօղ*
ա.
464
«
Զմեծատունս
տեսանեմք քրտնեալս շառա–
դո ւնե ալս և զաղքատսն
ոչ ինչ
յայսպիսի
կայտռս» ։
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Կ Ա Ն
ԿԱՆ
«
ոլորք, շրջան, պտոյտ», արմատ ա -
ռանձին
ան գործածական,
որից յետնա բար
ունինք
կանել
«
ոլորել,
գալարել»
Առաք,
պտմ. 387 (Անցուցին փայտ ի մէջ պարանին
և սկսան կանել զփայտն, և ի կանել փայ­
տին՝ պարանն ևս ոլորեալ և մանեալ եղև
սաստիկ
պնդութեամբ)։
Պարզ
արմ ատը
ցոյց են տալիս
կան
Վն. «թելի երկու
ճիլ֊
ղերի հիւսքր՝ որով կազմուած է թելը»,
կան
գալ
Մկ. Ոզմ. Վն. «պատիլ,
շրջիլ, շրջագա-
յիլ»,
Իմաստի
զարգացման
համար
հմմտ.
մանել
և
ման գալ, ոլորել
և
ոլրտիլ։
Ղափանցեան,
Տեղեկ.
ինսսւիւո. 2,
92
վրաց,
ծնա
«
հիւսել»
բառի
հետ։
ԿԱՆ
«
գիծ կամ նիզակ»,
ունի միայն Բառ.
երեմ, էջ 152։
՛
ԿԱՆԱԲՈՍ
«
մի մեծ աստղ՝
հարաւային
կիսագնդի
նաւ և Աղաւնի՛
համաստեղու֊
թեանց մէջտեղր» Խոր. աշ. 586. ուրիշ տեղ
չէ
գործածուած։
= 3ն.
ա՚-սւՏօց, «^սօտ;,
"
րից և լտ.
ՇՁՈՕբԱՏ
նոյն
նշ. րստ
այսմ հայերէն
բա­
ռը պէտք է հասկանալ
կանոգ՚բոս
կամ
կա–
նոպոս:
Ուղիղ մեկնեց նախ
նՀԲ։
ԿԱՆԱՅՔ
«
տանիքի
խողովակները՝
որով
անձրևաջուրը
հաւաքւում
է
ջրամբարում»,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
ունի Վստկ.
էջ 5 «Կանայքօք
ուղղեն
զջուրն ի
յամանն
ուրուք, իբր ի պրքէ»,
ԿԱՆԱՉ (ի, Ո
հլ. ըստ ՆՀԲ, թէև առանց
վկայութեան)
«
կանաչ
գոյնը»
Ծն. խ. 10.
Ղևտ. ժդ. 37. «դալարիք,
կանաչեղէն» Ել.
ժ. 15, Ես. ժթ. 7. որից
կանաչանալ
՚
էևտ,
ժդ. 49. Յոբ. ր. 11, Կոչ. 403.
կանաչիլ
Գնձ.
կանաչագեղ
Վեցօր.
կանաչագոյն
Կոչ.
կա­
նաչազգեստ
Ագաթ.
կանաչաճԱ
Ագաթ,
կա­
նաչորակ
Մադ.
կանաչութիւն
Սարգ. Երզն.
մտթ, ևն։ Գրուած է նաև
կանաջ, կանանչա–
գոյն, կանանչանալ
Կոչ. 403,
ա֊Փ-՚օէհ, ՃՏ1Ձ բօ1>՚§1.
էջ 101 արար.
§՚1Ո, §՚Ձ1Ոտլ։
Հիւնք. թրք.
§6Ոյ
«
երի­
տասարդ»
բառից,
Մ առ
3 8 0
XIX,
0155
նախնական
նշանակութիւնր
հա­
մարում
«
արօտ»
և իբր
յաբեթական
արմատից՝
կցում է հյ.
կանուխ,
վրաց
Fonds A.R.A.M