ԿԱՅ
506
ԿԱՅ
րին։
Մ. Ս. Դալիթ-Բէկ,
Յուշարձան 397
կագ, կայտիռ, կայտառ,
ևն բառերի
հետ՝
հիոլ.
ԸՁէհ,
հբրրտ.
03
է31ոճ
«
կռիւ, վէճ», լիթ.
1
օէ111Ո,
յն.
ա
՞.1
ճն–
ևն,
Հ. 3. Աւգեր. Բազմ. 1912, 294
սանս.
§1էՅ
«
երգ» բառի
հետ։
֊
Կ ԱՅԼԱ Կ , ի ֊ ա
հլ. «կաթիլ»
Ղկ– իր. 44.
որից
կայլակել, կայլականալ, կայլակնանալ
Եպիւի. սղ. Տօնակ. Մագ. էմբ. սղ.
կ այլա­
կահոս
Երգն. լուս,
կայլակումն
Անան. Ե֊
կեղ.
կայլակնացացանել
Անան. եկեղ.
լ ա յ ­
նակայլակ
Նար. իւչ.
կենդանակայլակ Տօ–
նակ։ — Բառ. երեմ. էջ 154 ունի
կայլակեյ
«
կրսնել»,
որից երևում է որ կա՛մ
կսնել
մի
նոր բառ է՝ «կաթկթիլ»
նշանակութեամբ և
կամ կայ
կայլակել
նորիմաստ
մի բառ, ո~
րի հոմանիշն է
կլւսնել։
Նկատենք նաև որ
Բառ. երեմ, անդ՝
կայլակ
մեկնում է
«
քիր֊
տրն», որով
կայլակել
կամ
կսնել
կարող են
լինել նաև
«
քրտնիլ»։
= Յառաջանում է
կաթիլ
բառի
նուազա­
կան
*
կաթլակ
ձևից՝
հնագոյն
հայերէնի
թ > յ
ձայնափոխութեան
օրէնքի
համաձայն։
ՆՀԲ «որպէս թէ
կ աթլա կ » ։
Հիւնք.
գ այլախտ դ
բառից։
Տշհ6քէ61օաւէ2
8 8
29, 14
սանս. §Տւ\ձճ «կաթկթիլ», հբգ.
ԳԱՇ11ՁՈ
«
ժայթքիր,
յն.
(3
X6
(1)
«
հոսիլ»
բառերի հետ, Մառ
3 8 0
XIX,
0157
կաթ
արմատից, սրա նախնականը ղր–
նելով յաբեթական
կայթ,
որից
կ ա յ դ >
կ այլ - ա կ ։
Աագըզեան ՀԱ 1909, 334 սու­
մեր.
ցց1
«
լցներ,
§Յ
1
§
Յ
1
«
պղպջալ,
Տիգրիս գետր», թրք.
§61
«
լիճ» ևն։
+ ԿԱՅԾ, ի
հլ. «կրակի պէծ»
Բրս. մրկ.
«
կրակ, խարոյկ» ճառրնտ. «կարկեհան, մի
տեսակ
հրագոյն թանկագին քար»
Նչ. եզեկ.
Գնձ. Մագ. որից
կ այծ ա կն
«
կայծ. 2. խա­
րոյկ, կրակ» ԱԳր. «շանթ,
երկնային
կայ­
ծակ» Եւս. քր. .ա. «պալար, այտոյց» Ելս.
պտմ.թ.8, էջ 687 (նշանակութեանց
զար­
գացման
համար
հմմտ.
յն. Ա^ֆըօւէ «ա֊
ծուխ, կարկեհան, այտ ոյցն»),
առկայծեալ ծօ.
խբ. 3. Բարուք բ. 18.
կայծքար
Երզն. երկ.
կայծակել
Կոչ.
եռանդնակայծակ
Թէոդ. խչ.
կ՚յսյծակնապաոուկ
Գիրք թղ՛ 1՝57 (չունի
ՆՀԲ).
կ այծի
«
կարկեհան» Մագ,
կայծոռիկ
կամ
կայծուռիկ
«
բշտիկ, ուռեցք» Բժշ, (ար­
դի գրականում և գաւառականներ
ում «փո­
սուռայ, լուսատտնիկ,
մ ա յիսեան
հրավառ
ճճի»),
կայծուկ
«
մի տեսակ
սուր փուշ» Ա֊
ղաթ,
§
649 (
հին տպ.
կայծուկ
ևն։—Սխ՛ալ
գրչութիւն է
աոկայթեալ
Յհ, կթ. էջ 346 փխ.
աոկւսյ ծեալ։
–
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ,
§31ճ–
արմատից՛
Սրա հետ
հմմտ. լիթ.
§31ձւ՜ԱՏ, §16ւ1քՅՏ
«
պայծառ,
զուարթ»,
§3ւճ1՚3,
§1Շճ1՚3
«
գե­
ղեցիկ եղանակ»,
§քւ1ՏՅՏ
«
երկնքում
գիշե­
րային
լոյս»,
§ Յ
1
Տ
1 3
Տ
«
երկնքում
լուսաւոր
երևոյթ, հրդեհ, բարկութիւն»,
§31շճքՅՏ
«
լու­
սաւոր
երևոյթ երկնքում»,
լեթթ. ձ7.\ձւ՝–\1Հ\Տ
«
պայծառութիւն»,
§31ՏՏ
«
օդ, եղանակ»,
§3–
1
ՏՏ
«
պայծառ,
լուսաւոր»,
§31ՏՈ13
«
լոյս»,
հպրուս.
§3
^11Տ
«
սպիտակ»։
Այս բառերը
կարող են ներկայացնել թէ՛ §™ և թէ
§ ՝ Դ
նախաձևը։
Լեզուաբանները
այս
բառերի
հետ միացնում են յն.
(
քՕսՏօօ;;
«
փայլուն,
պայծառ,
զուարթ»,
(
Տ116գօզ
«
լուսաւոր,
փայլուն,
սքանչելի»,
է0^^8օՍV^ս
«
փայլեց­
ներ,
«
գորշ,
մթագոյն», Փ0.ւ՝/.ե՝է
«
լուսաւոր»
( 8 0 1
Տ Յ Շ զ 1010—1011,
1
քՅԱէ–
Մ13ՈՈ
75,
Բօեօա^, 1, 665),
որոնք
մատնանշում են միայն
նախաձայն
§ ՝ ՝ ՚ հ ՛
Սրա համար էլ լեզուաբանները
բոլորի նա­
խաձևը դնում են
§՝Դ
310՝–։
Այժմ,
որովհետև
հյ.
կ
նախաձայնը
պահանջում
է
միայն
ուստի պէտք է ընդոլնիլ թէ կայ հնխ.
ե
§ ՝ Դ
ձայների
փոխանակութիւն՝ մի
կամ միւս խմբի
միջև։ — Աճ.
րԱշբւ
՚
Օէհ, ճտ.
Բ01)՚§.
101
գերմ.
Ո61ՏՏ
«
տաք»
բառի
հետ։ — ՆՀԲ լծ.
կիդոլլ,
դագաղ,
թրք.
1
ա2
«
խարոյկ»։ Տէրվ.
Ճ1-
13
ՈՈ.
88
լտ.
ՇՅՈճՇՕ
«
այրիլ,
վառիր։
1
<31՜օ1ւճ6Տ,
ԲԼ
օս–ր/.օ.
էջ
61
յն. աւ(0
«
վառեր
բայի
հետ։
Հիւնք.
խածանել
բառից։
8
ս
§ § 6
1
Հ2 32, 44
հպրուս.
1
<Ո31տէ10
«
հրդեհ, խարոյկ»,
լիթ.
1
<31տէս
«
տաքանար
բառերին
ցեղակից։
Բ60՚61՚–
Տ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 76 և
Տ շհշ ք է շ Խ ՚ ա է շ
8 8
29, 31 (
որոնցից էլ
^ Յ 1 ( Խ 107
և
ԲօԽւ-ո;/
2, 537)
հնխ.
տզՅւճ–, զտւճ–
արմատի տակ, որի ժառանգն է ըստ
Fonds A.R.A.M