ԿԱՅ
505
ԿԱՅ
րի հետ։
Գ. Փառնակ, Անահիտ
1906,
233
հայերէնից փոխառեալ է դնում ալ֊
բան.
1
<Ձ1՜Ո
«
եմ, ունիմ» ապառնի կազ­
մող օժանդակը։
Ւ
^Ձքտէ,
Յուշարձան
404
սումեր.
§31՝, §Ձ
1
«
կանգնիլ, կալ»,
405
ւ1<
«
կանգնիլ,
կալ»։
Թիրեաքեան, Ա֊
րիահայ
բռ.
196
պրս. օ֊՝
§ Յ Ո
«
տեղի,
տեղ», հմմտ.
տՏ
^Աս^
1
Տէ§3~հ
«
կա֊
յարան»
։
ԳԻՌ.—հայական
ձևով դտնւում է ամէն
տեղ՝
կամ, կաս, կա
(
ինչպէս՝
Ալշ. Ախց.
Մշ. Վն. Տփ. Երև.
կամ, կաս, կա,
Խրբ. Ննխ.
Պլ. Սեբ.
գամ, գաս, գա,
Ագլ.
կօմ, կօս, կօ,
Հճ.
Զթ.
Գ
օս
՝,
գօս, գօ).
ունինք նաև
կենալ
«
կալ, գտնուիլ կամ կանգնիլ»
նշանակու­
թեամբ, որ ծագում է
կայանալ
ձևից (ինչ.
Տփ.
կէնալ,
Ասլ. Պլ. Ռ.
գէնալ,
Սչ.
գենալ.
Տիգ.
գէնալ,
Զթ–
Հճ.
գինօլ,
Հմշ.
գէնուշյ.
Սրա անցողականն է
կեցնել
«
կանգնեցնել»,
որի հետ նոյն է միշ.
հյ.
կեցնել
«
ապացու­
ցանել»,
կեցութիւն
«
ապացոյց»
Անսիզք
35
ևն։ Նոր բառեր են
կայանք, կայենք
«
ինչք,
հարստութիւն,
2.
որոշում,
եզրակացութիւն»,
կեցուածք, կեցունի
ևն։ Ատանայի
թրքախօս
հայերի
բարբառով էլ ունինք
վերաղասոլ
«
վե րակա ց ո
լ» ։
ԿԱՅԹ, ի
հլ. «կողով.
60
լիտր պարունա­
կութեամբ մի չափ է» Ա. թագ.իե.
18
(
կայթ
մի չամիչ). Անան. գիտ.
26, 28
(
գարիի
հա­
մար ասուած),
Մխ. առակ, (խստոր
կայ­
թիւ). Նիւս. բն.֊Կնփք
հաւ. էջ
270
(
ցորենի
կամ գարիի համար), կայ և Եփր. փես.
426,
բայց այստեղ պէտք է ուղղել
կաթմի։ — 9՝.
5.–
Մկրտչեան՝ Անան. գիտ.
19
Շիրակացոլ
թուաբանական
խնդիրների
ժողովածուի
հի­
ման
վրայ գտնում է որ կայթր պարունա­
կում է
60
լիտր, ալելացնում է նաև մի նոր
վկայութիւն
Խոսրովանոյշ
թագուհու
արձա–
նագրութիւնից. «Հաստատեալ եմ զՏեկորոյ
շարյեադն
յեղն կայթ մի» (ՆԻ
—
971
թոլից,
տես Շիրակ, էջ
133
և Վիմ. տար.
8)։
Մա֊
նանդեան (Տեղէկ. Համալս. Հ1-
4)
գտնում է
որ մի կայթր =
60
լիտր =
19
^/շ
կիլոգրամ։
Ս. Գրքի վկայութիւնն է «Հինգ արդու
փոխնղոյ և կաթ մի չամիչ», սրա դէմ
յոյնն
ունի «գոմոր
մի չամիչ», իսկ եբ­
րայականն ու միւս թարգմ
անութիլննե–
ըը կայթի տեղ ունին «հարիւր
ողկոյզ,
հարիւր կապոց»։
Սրանից
հետևցնելով
Աւգերեան, Բցտր, չփ.և կշռ. էջ
100
կայթ
մեկնում է «շար ողկուզաց
չորա֊
ցեալ
խաղողոյ
կամ չամչոյ»։ ՆՀԲ
«
իբրև արմատ
կթելոյ՝ է կթոց,
քթոց»։
Հիւնք. հանում է
կաթն
բառից։ Մանան–
դեան, Կշիռներր յեվ չափերր, էջ
88
և
90
գտնում է որ Դիոնիսիոս
Թելմա֊
հարցու ասորական
ժամ անակա
գրու֊
թյան մէջ «գինու մեծ չափր
ան֊\ան\ած
ե 1<Ձւ1է6.
չափֆ այս անունր...
համա֊
պատասխան
ե
հայերնն
կայթին...
կայլտն^ի
կշռորդր
կստացվի՝
408՝/.
X 2 5 =
10
կիլ.
200
դր.»։ Ասորի
բառն
է
1
<Յւ1էՅ
«
չափ», որիգականն է
1
<311Յ
«
չափ»
բառի։ (էստ ձևի կարելի չէ հա­
մեմատել
հայ բառի հետ, որովհետև
պիտի տար հյ.
*
քսւյղթայ
կամ
*
ք ե ղթ ա յ
(
միայն
ք
նախաձայնով)։
ԿԱՅԹ
«
խաղալիկ
զոր տան մանկանց ի
ժամանակի
հանելոյ
զատամունսն
առ ի
գնել ի բերան, ֆրանս.
հօշեշէ».
բառս գիտէ
միայն
Նորայր, Բառ. ֆր.
643
բ և այն ո՛չ
իբր նորակերտ կամ միջ. հյ. բառ։
Յայտնի
չէ թէ ի նչ աղբիւրից է հանած։
ԿԱՅԹ, ի
հլ. «ցատկռտելր,
ոտքի թփ
բր­
տոց, ուրախութեան՝
ցնծութեան
պար» Ա֊
մովս. զ.
5.
որից
կայթել
«
ուրախանալ, ցատ–
կրռտել, խաղալ» Առակ.ժէ.
18.
Եզեկ.իա.
17,
Ոսկ. մ. ա.
17. «2.
ծափ զարնել» Եզեկ. իե.
6.
կայթս հարկանել
«
բաժակին
ուժգին խր–
փելով
հնչեցնել,
փխբ. մէկին փորձել»
Ոսկ.
մ. գ.
28
(
յն.
8՚.7.–/
աօա՝^Ա(ս)
=Բրս. մրկ.
270.
կայթիւն
Ոսկ. մ. ա.
17.
կ այթո ւմն
Փիլ. Խոր. հռիփ. Յհ. կթ.
կ այթո տ
«
վազվրռ֊
տան»
Նար. յովէդ,
կայթանել
«
վեր ցատ­
կել» Եսլիփ. սղ.
կ այթիք և. պ այթիք
«
խաղ
ու պար» Ոսկ. հռովմ.
251
(
հմմտ.
իւայտալ
և
կայտռելէ,
ՆՀԲ լծ.
հայթիլն, ցայտիլն, կայտ–
ոել, խայտ ալ։
Հիլնք. կցում է
գայթել,
խ այթե լ
ևն բառերին։ Աճառ.ՀԱ
1909,
160
խ
և
կ
ձայների
լծորդութեամբ
միացնում է
խայտ ալ
և
կայտոել
բայե֊
Fonds A.R.A.M