ԵՐԵ
47
ԵՐԵ
իւր երեսաց վւոխան),
երեսնանկ
(
որ և
երես­
նակի
«
մի տեսակ
բոյս.
ՏԱթՅէՕՈԱւՈ,
ֆրանս.
ՀԱբձէօԱՇ» (ըստ Տիրաց.
Շօոէոեսէօ §
221
«
բօէ տ ոսա
ՏՁո
^ատօւ-Էա
Լ») ԲԺշ. (բուն ն
ը
֊
շանակում է «երեսից ընկած», հմմտ. իր հո­
մանիշը՝ «անիծած
ծաղիկ»)։
= Բ՛նիկ հա՛յ բառ՝ հնխ.
բ ք 6 թ Տ Յ
ձևից, որ
աճած է
թ Ր 6 թ – >
երեիլ
արմատից.
բ տ > ս
ձայնափոխութեան
յայտնի
օրինակ է
բՏՇԱ–
Ժօ
^՜սուտ։
Աւելի րնդարձակ տե՛ս
երևիլ
(
Բօ–
\
ձՕՀպ,
2, 89)։
նՀԲ
(՛
այտք
բառի տակ)
երեւիլ
բայից։
Տէրվ.
ձ1էՁա1.
75,
Մասիս, 18Տ1 մայ"
8,
նախալ. 67, 86 սանս. ձձՀՀ «տեսնել,
նայիբ,
ճ՚ձՀՀԶ
«
երես,
տեսիլ» զն,դ.
ձձՀՅՏ
«
տեսնել»,
յն.
8
տք5էՕ
|16(1,
գոթ.
էՁւ՜հխո
ձևերի հետ՝ հնխ.
Ճ Յ Ո ;
արմա­
տից, իբր նախահայ
*
ւորես։ 1Հ31՜օ1ւճ6Տ
տե՛ս
երե-իլ
բառի տակ։ Մ առ,
3 6 0 ,
5,
318
պհլ.
ճՁՏՅե
«
երեւոյթ» և պրս.
Հ
յ^.^
ձ1Տ «նմանութիւն»
բառերին ցեղակից է
դնում,
8
է 1 ^ 6 , -Հ2,
32, 39
հիռլ. ձVՇ^հ
«
դէմք»,
կիմր.
ճ ւ ՚ ^ շ հ
«
կերպարանք»,
սանս,
(1
ոյ
«
տեսնել, նկատել»
ձևերին է
կցում, սպասելի էր հյ.
*
երաս։
Նոյն
1
ք՝,
1, 456
հնխ. ձփ՚– նախաձևիցւ — Հիւնք.
երիզ
կամ
երէզ
բառից։ ԲճԿսհձպ,
Տճ,
1, 213
երն-իլ
բայից։
Ուղիղ
մեկնութիւնը
տուաւ
Օտէհօքք,
Բ Յ ^ ^ Յ ,
234
և
Տճ,
2,
53,
որ ընդունում են նաև Ըշձ^ՏՇՈ, նր֊
պա սա, 9 և 1\&\\\ճ,
Տտգատտ6, 18։
Տժ16քէ610
՝
աէ2, 8 8 ,
29, 35
փոխառեալ
իրան. *&ձշՏ& ձևից. հմմտ. զնղ.
Ճ Յ
6
Տ Յ –
«
տեսիլք», պրս. Ճ\Տ «նման»։
Ւ
^31՜տէ,
Յու֊
յարձ. 406 սումեր.
քՅ
«
երկու»
բառից։
ԳԻՌ.–Սչ.
Էրես,
կշ. Մշ.
յէրես,
Ախց.
Ակն. Երև. Խրբ. Կր. ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
էրես,
Տփ.
է ՚ ր է ս
«
երես, դէմք»,
է ՚ ր է ս կ
«
զգեստի,
վերմակի
ևն երես», Ասլ.
երէ՛ս,
Տիգ.
էրիս,
Հմշ.
էրիս,
սեռ.
էյսի
(
ըստ Մառ, հ\ճ7ՇըԱԶյ1Ա
ՈՕ ճ 6 1 « ա
« « 0
Տ Հ Օ
\ 1 7
Տ Ձք
> 6 Գ « 1 0
ՁՐ«.
513.
է է - է
«
երեսը»),
Սլմ. Վն.
իրես,
Ջղ.
յ-իրես,
Գոր.
Ղրբ. Հ՛ր. Շմ.
իրէս,
Հճ.
իյէս,
Ագլ. Մկ. Ոզմ.
Մրղ.
իրիս,
Զթ–
իւ՝իս.
\
ւՀի.–թբքս>խօս
հա­
յերից Ատն.
րրէս
«
երես» (Արևելք, 1888 նոյ"
8—9)։
նոր բառեր են՝
աներես, երեսախա­
ռը, երեսածեծանք
(
ունի արդէն Առաք. պամ.
79),
երեսահալ, երեսանց, երեսհարք, երե­
սան, երեսանոց, երեսապինդ, երեսասւել,
երեսատեղ, երեսարանք, երեսբաց
«
հտձՀՕՈ,
պատշգամբ»
(
այս իմաստով
վկայուած է
1591
թուից՝ Դիւան ժ. էջ 38),
երեսբացուկ,
երեսել, երեսիբերս,
երեսդէմ,
երեսլաթ,
երեսթքանք, երեսլուայ, երեսծածկան, երես­
կունկ, երեսուել, երեսուորիլ, երեսպարդ, ե–
րեսսրբիշ, երեսսՐբիկ
(
գործածուած
է արդէն
1788
թուին՝ Կ. Սարաֆեան, Բանալի գիտու­
թեան, Սանկպետեր. էջ 53),
երեստես, երես–
սյանտ, երեսուք, երեսպարան, երեսջուր, ե–
ւ՚եստեսոլկ. երեսքաղ, երեսքօղ։
ՓՈԽ.—
ԲՅէ1–ԱեՁՈ7,
Տձ,
1, 222
մեզանից
վախառեալ է դնում հունգ.
31՜
Շ
«
երես, դէմք,
ճակատ», ինչ որ բոլորովին
անհաւանա­
կան է։
֊ 1 -
Ե Ր Ե Ս ՈԻՆ, ի
հլ. «30»
ՍԳր. Եւս. քր.,
որից
երեսնամի
Եփր. ծն.,
երեսնեմեան
Եւս.
քր.,
երեսներորդ
ՍԳր.,
երեսնօրեայ
Եւս. քր.,
երեսնիցս
Փիլ.,
երեսնաւոր
Մտթ. ժդ. 8,
ե–
րեսնամեակ
(
նոր գրականի մէջ) ևն։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
է ո ե ՚ Օ ա է Յ
ձևից.
հմմտ. սանս. ՚ | ^ | ^ ) | ր\
էՈՈՈքճէ–,
զնդ. Խ–
ՏՅէ–,
թոխար.
էՅդ՚Յէ,
Ք"Վ.
ճհՅք^՜Յ՜եՅ,
յն.
Հըվ%<Հ>ՀՀ, լտ. էճքաէձ,
հիռլ.
էոԺւՅ,
ԲՐՈ
տ
–
է^ՕՈէ,
գերմ. ձէճՏՏկ,
հբգ.
ՃՈ2Ա§,
գոթ.
էւ§խտ,
լիթ. Կգտ
ճշՀ>՚\ՀՈյտ, Հ։՚լ.
էս
ձ&–
Տգ\\ ևն (գերմանականի
և
բալթիկ֊սլաւակա֊
նի մէջ նորահնար մի կազմութեամբ,
որի
մասին աւելի րնդարձակ
խօսիլ թողնում ենք
համեմատական
քերականութեան
)։—
Հիւբշ.
444, 491,
նՀԲ
երիցս տասն։ Բ6է61՚ա. 157 *երեք–
սուն
ձևից։ ՜^աձւՏօե. 30 ևն ունին ու­
ղիղ
մեկնութիւնը։
Հիլնք.
երեք
բառից։
8
ս
§ ց 6 ,
ԼՀ 4 ո Տ Շհ 6 ՏէԱ(1.
1, 46
լիւկ.
է ո Տ Ո ա
«30»
բառի
հետ։
ԳԻՌ.–Երև.
յէոէսուն,
Վն.
յեաաւն,
Սչ.
Հճ.
էրսուն,
Ախց. Զթ– Կր. Հմշ. ննխ. Պլ. Ռ.
Տիգ.
էւաուն,
Մրղ. Սլմ.
յէոսուն,
Ալշ. Մշ.
յ է ո –
սուն,
Մկ.
ոէոսուն,
Ոզմ.
հէոսօն.
Ղրբ՛
ը ր է ՚ –
սուն,
Գոր.
րրէ՚սսուն,
Շմ.
իրէսուն, յաււա–
սուն,
Ջղ՛
արասուն, յարասուն,
Ագլ.
արաս–
Fonds A.R.A.M