ԿԱՍ՝
504
ԿԱՅ
Ոսկ. փիլ. 357. և
կափսակ
«
սրուակ, հե­
ղուկների մի տեսակ չափ»
֊՛
իր. էջ 31. «ձէ­
թի շիշ» Վրք. և վկ. Ա.270. Վկ. գէ. 26.
գրուած է և
կամսակ
Աթան. էջ 25։
= Յն. ՀՕգ՚ն&Հ՚ղՀ,
7.1
^6.%'ղՀ,
«
իւղի կուժ»,
սափոր», որից նաև լտ.
ՕՅթՏՅԸՑՏ.
յունարէն
բառր գործածուած է Ս. Գրքի վեր
ո
յիչե ա լ
հ ա տ ուածն երում և թարգմանութեան
ժամա­
նակ փոխ է առնուած պարզ
տառադարձու֊
թեամբ։ — Հիւբշ.
354։
Ուղիղ մեկնեց նախ Աւգերեան, Բա֊
ցատր. չփ. և կշռ. էջ 99։ նոքնը նաև
նՀԲ,֊ՆՏւ§. Խա.
ՏէԱ-ճ. §
1093
յռւնա–
րէն բառր մի պարսկական
բառի պար­
թևական
ձևն է
համարում։
ԿԱՄՔ, մի տեսակ անստոյգ
բո՞յս,
գանը֊
ւում է միայն
կամքաջար
բարդի մէջ, որ
կիտէ միայն Ասար.րստ ՀԲուս.
§
3339։
ԿԱՅ ի
հլ. (ման ա լան գ ան ե գաբ ար գոր­
ծածուած)
«
կայան, կեցած տեղը, տեղ, վի­
ճակ» ՍԳր. Եզն. Ոսկ. որից
կայան
«
կենա­
լիք տեղ» ՍԳր. «բնակարան, գտնուած տե­
ղը» Վեցօր. «հաստատուն»
Ագաթ,
կայա­
նալ
Փիլ.
կայանանալ
Շիր.
կայանաւոր
Ա–
գաթ.
կայարան
Գնձ.
կայեան
Ոսկ. ես. Ա֊
գաթ.
կայուն
Փիլ. Պիտ.
մշտակայ
Շիր.
յա ր ա կ այ
Փիլ.
կայկայիլ
Խոր. =
կակայիլ
Արծր. հրտր. Պատկ. էջ 289.
չկայ
«
անցա­
ւոր» Ոսկ. փիլ.
արԼւկայ
«
արև եղած օր» Վե­
ցօր. 187.
լուսնակայ
Եզն.
պարզկայ
Վստկ.
ոտնկայ
նալում, գ.11. Բուզ, դ. 2.
մերձա­
կայ
Ոսկ. յհ. բ. 35.
մօտակայ
Ոսկ. մ. գ.
12.
Եփր. ծն.
նաւակայք
նիւս. կազմ,
«
րկայ
Մծբ.
բացա կ այ
նիւս. կազմ,
ներկայ
Ոսկ.
եբր*
Յհ. իմ ատ.
ենթա կ այ
Փիլ.
երևակա–
յել
Սահմ.
գերակայ
Պիտ.
դիմակայ
Յհ. կթ.
հետաքրքրական բառ է
կայական՝
որ «կի֊
սահեղոլկ»
իմաստով
ունի Վրդն. սղ. ճր.
էջ 370 (Յորդ
իբրև զջուր և
կայական
իբրև
զձէթ),
հեոակայ, կայարանապետ, կիսակա­
յարան
(
նոր բառեր) ևն։ Բառիս
երկրորդ
արմատաձևն է
կաց,
"
րից
կ
ա
ց մնաց
Ա.
մակ. ե. 53 կամ
կաց Լ մնաց
«
յետևր
մնա֊
ցածներր»
Եղիշ.
կացուցանել
ՍԳր.
«
Հաս֊
ւոատել, ապացուցանել»
Ուխտ. բ. 100.
կա­
ցուրդ
«
հանդէս, տօն», Սեբեր. 92. «մի տե֊
սակ հոգևոր երգ»
Գնձ. Տաղ. (ըստ Մ. Աբե­
ղեան, Արրտ, 1912,732 տարբեր է կցուր­
դից, կցուրդները
հին ժամանակ
Սաղմոսնե­
րից
յետոյ և նրանց կից երդուող
փոքրիկ
հոգևոր երգեր էին, մեծ մասամբ
շինուած
Ս. Գրքի պատրաստ
խօսքեբով. իսկ կա­
ցուրդները
սրանցից անկախ յօրինուած ամ­
բողջ տօնական
երգեր
էին),
կացրդական
«
տօնական» Պիտ. որ և
կացարդական
Մադ.
(
ըստ
Մէնէվիշեան ՀԱ 1911, 668).
կացրոիլ
«
հաւաքուիլ» Պիտ.
պայծառակացուրդ
«
մե­
ծահանդէս» Պիտ.
կացարան
նար.
կացոց
•
Յհ. կթ.
կացուն
Ագաթ,
կ ամա կ ացոյց
Մծբ.
ընդդիմակաց
Բ՛ուոց ժ. 9, Եզն. Ոսկ. ես.
վե­
րակացու
ՍԳր. Կոչ.
մշտնշենակաց
Վեցօր.
մօտակաց
Ոսկ. ես. և մ. ա. 15. Կիւրղ. թղ.
թագաւորակաց
Կորիւն.
ինքնակացութիւն
Եղն. ևն. երկուսի զուտ արմատն է
կա–,
ո֊
րից բա յա կան ձևով
կալ
«
կենալ,
կանգնիլ.
2.
երևան գալ. 3. լինել. 4. ապրիլ. 5. դա­
դարիլ, վերջանալ. 6. սպասել»
ՍԳր. Եզն.
Կոչ. Ագաթ,
կալ ի վ երայ
«
հասկանալ, վե­
րահասու
լինել» Ոսկ. մ. ա. 6. «վերակացու
լինել» ՍԳր.
հակաոակ
կամ
ընդդեմ կալ
«
դէմ կենալ» ՍԳր.
դիմակալ
ՍԳր.
ներկալ
Փիլ. այլաբ.
ենթականալ
ճառընտ. ևն։ Զար­
մանալի ձև ունի
յո տնկ ելե աց
«
ոտքի
վրայ
ուղիղ կան գն՛ած» Ոսկ. Եփես.927. Ա.թագ,
իր. 20։
նախ ԳԴ պրս. օ՝ճ
§ՁՈ
բառի հետ
համեմատում է հյ.
կայ, կ այանք։ յ
՚
ԱՏ–
Ա, 26ոճտբ.
300
սանս.
տէՈՅ,
զնդ.
տէ
՜
Յ՛
հոմանիշներին է կցում, որոնք ոչ մի
նմանութիւն
չունին։
Մորթման
2 0.
^ 0
26, 543
բևեռ.
1
<31ս1<,
577
և 689 Ճ\ՏՏ֊
(
Խ, ԱՅցւճս
ձևերի դէմ է դնում
կալ.
կացեալ։ ^.ԱԽէ ^ Տ Լ
8, 279
յն.
ՅտՅօւլօւ;
«
հաստատուն»
բառի հետ,
որ կրկնաւոր է համարում։
Հիւնք.
գ այ
բառից
կալ,
իբր թրք.
զ31ո13գ
«
մնալ»
կայ
և
կաց
դնում է
կամ
շաղկապից ե
կացուրդ
«
հանդէս»
կցել
Բ
ա
յփց։
—
Տշհտքէ61օ^ւէշ 8 8
29, 15
սանս.
^3
«
երթալ» և յն.
3-.3-
Տ
«
քայլք»
ձևերի
հետ։
Բ6ճ6քՏ6Ո,
Հայ. դր. լեզ. 227
սանս.
3
§31Ո,
յն.
137)՝;
և հյ.
եկն
բայե֊
Fonds A.R.A.M