ԿԱՍ՝
Ր
Ո
ՐԴԸ է
ոլԱ
արէնից։
ՒՀցրտէ,
Յուշարձան
401, 402
սումեր.
«
երկնակա­
մար», 404
^Ձ1Ո,
Կ.Ճ1Ո «եռել»։
Մառ,
^Փ՛ Շ60բ».
2, 141
յաբեթական Կ.ՅւՈ\
«
երկինք» արմատից,
որից նաև վրաց.
ցա
«
երկինք»,
հայ.
կապոյտ,
յն.
7.3
Ա.0Ո0,
ևն,
ԳԻՈ–.–Ա
լշ
.
Ախց. Երև. Կր.Մկ. Մշ. Մրղ.
Ալմ. Ջղ. Տվյ.
կամար,
Ննխ.
դամար
«
կա­
մար», Իգգ,
կամար
«
օրօրոցփ
կամարը»,
Խրբ.
դամար
«
երկնակամար»,
Զթ–
դ ամօյ,
դամոյ
«
վառարանի
կամարր»
նոր բառ ե
կամարծածուկ
Սեբ. «օրօրոցի
վրայի
ծած֊
կոցր»։
ԿԱՄԱՐՏԵԼ
«
սահման
քաշել»,
ունի
միայն
ՓԲ, որի հետ
նոյն է
կամարտայել
«
սահ­
մանել» Բառ. երեմ, էջ 154։
ԿԱՄք–,
կամ
կամբի, կամփի, կամըոս.—
անստոյգ րնթերցուածնեբով
և անորոշ նշա­
նակութեամբ
մի բառ. ունի
միայն
ՀԲուս.
§ 1282— 3. հաւանաբար
նշանակում է մի
տեսակ
բոյս։ Ըստ Նորայր ՀԱ 1923, 497
պէտք է ուղղել
կաղամբոս,
որ է
«
կաղամբ»։
ԿԱՄԲԱԿ
«
նախնի թադաւորաց
կօշիկ կա­
կուղ կաշիէ»,
ունի
միայն ԳԲ, որի աղ­
բիւրն է անշուշտ Քաջուժն ի, հտ, Գ. էջ 113։
ԿԱՄԲԱՆՔ
կամ
ԿՄԱ9ԱՆ
«
գիրք».
ունի
միայն Բառ. երեմ, էջ 154 և 164,
ԿԱՄԻԱՂ
«
շատինակ».
ունի
միայն Բառ.
երեմ, էջ 154. ( այս բառն էլ նշանա կում է
«
մի տեսակ փայտէ աման», տե՛ս իմ Գա֊
ւառ. բառ. էջ 823 ա)։
ԿԱՄԻՏ
«
կօճօ ղ». ունի միայն Բառ. երեմ,
էջ 154. ինչ լինելր
յայտնի
չէ։
ԿԱՄԼԵԼ
«
մէջքր կապել», մէկ անգամ
ունի
Ոսկիփ. «Տ,արկի պաստառն, զոր Տէրն
կամ֊
լեաց ի խաչին, որ արեամբ
թացաւ»։
ՆՀԲ դնում է իբր անստոյգ բառ. բայց
բոլորովին
ստոյգ է, ինչպէս
հաստա֊
տում է՝
ԳԻՌ.— Գնձ.
կամլել
«
մէջքին
կապել».
Հալալի վրա յ կամ լած
ունէր Թիրմանի գօ֊
տիկ. (Մամիկոնեան,
Հազարից
մէկր, էջ
40),
ԿԱՄՆ, ն
հլ. (֊մին,
֊
մունք,
֊
մանց)
«
ցո֊
րե՚յ կալսելու
սայլ, ճառճառ» Ոսկ. մ. բ. 27.
502
ԿԱՄ
9–
^.
ես. որ և
կամ, ի-ա
հլ. Բուզ. դ. 24՝
սեռ.
կ ամացն
ձևով. (Վարդանեան
ՀԱ 1921,
410
ուղղում է
կամանց,
որով
ջնջւում է
կամ
ձևը և Բուզանդի
օրինակն էլ անցնում
է
կամն
ձևին),
որից
կամնասայլ
ՍԳր.
Ոսկ. մ. ա. 11։
Հիւնք.
կամ
բայից։ — Մեր
բառին
շատ մօտ են հնչում հսլ.
§ԱքՈ100,
ռուս.
1
՜
> ՚ 1
« « 0 ,
գւռ. ւյաձ,
ուկր.
հսւՈՈՕ,
պո­
լաբ.
^ ՚ Ձ
՚
ս ա ո օ ,
լեհ.
ջսաոօ
«
կալ» ևն,
Ըստ
Բ0§0
(11
Ո
(
տե՛ս
861
՜
Ո6ե6Ր
362)
այս բառերր
ներկայացնում
են
*
^Ա–
ա1ՈՕ–
բարղութիլնր,
ուր
>7Ա–
<Լհնխ.
§1–15ԱՏ
«
կով, եզ»,
1
է,1ՈՕ
ՀՈդճ—լիթ.
աաս, աաէւ
«
կոխոտել»։
Հայերէնի
հետ
հ ա մ եմ ատ ութիւն ր
առաջարկեցի
հ\ճ\\ճ֊ին,
որ մերժեց
րնդունել (21
ապր.
1927)։
ԳԻՌ.֊–Գոր. Շմ.
կա՛մնը,
Ղրբ.
կա՛մնը,
կ ա ՚ վ նը,
Ալշ. Ախց. Երև. Կր.Մկ. Մշ. Ոզմ.
Վն.
կամ,
Խրբ. Սբ.
գամ,
Մծ.
գ
՛
ամ,
Այն.
է)Էմ
(
Բիւր. 1900, 671), Զթ.
դօմ, դոմ,
Սվեդ.
դում։
Նոր բառեր են
կամնել, կամնագլուխ,
կամնակեռ, կամնաքար, կամնսւայ։
ՓՈԽ. — Քրդ.
-.՝-՝
(
օ ա
«
կամ, ճառճառ»
(
Յստէւ,
Օ ս ± ՒՕՄՕ՚Շ,
Էջ 323),
ԿԱՄԾ—
արմատ
առանձին
անգործածա­
կան, գտնւում Է
կամշանալ
և
կամշոտիլ
ան­
ստոյգ բառերի մէջ, որոնք մի մի անգամ
գործածուած
են՝ առաջինք Տաղ,,
երկրորդը
Փիլ. լին. 374 «Կուրացեալ
Հրէիցն
կամշա–
ցեալ սրտիւք, կամին
սպանանել
զկեանս
ազգի մարդկան. Անոլսմունք
ոգւովն
աչօք
կուրացեալք և կամշոաեալք... հայել ոչ կտ­
րեն առ ի տեսիլս իմանալեացն»։
ՆՀԲ այս
երկու բառերն էլ մեկնում է «իբրու
կաշիա֊
նալ, խստանալ կամ պակասիլ ի լուսոյ», ՓԲ
«
կարծրանալ,
խստանալ»,
աւելացնելով
նաև
կամշոտ
«
կամապաշտ, յամառ»,
իսկԱԲ
«
կամապաշտութիւն
րնել, խստանալ և կուր–
նալ
սրտի»։
+ ԿԱՄՐԻՐՋ, ի-ա
հլ. «ջրի վրայ
շինուած
անցք» Ես. լէ. 25. Բ. թագ. ի գ. 21. Ոսկ.մ.
բ. 8. Եփր. պհ. որից
կամրջախելք
«
կամուր -
ջի գլուխը»
ճառընտ,
կամրշել
«
կամուրջ
Fonds A.R.A.M