ԿԱՄ
499
ԿԱՄ
«
ուզի՛ր»,
ճճ\ՀՃ\՜\\ձ&Ո «ուզել»
բայից),
լատ.
՝
քշ\ «կա՛մ, կա՛մ թէ» (հմմտ. ՝վօ\օ
«
ուզում
եմ, կամիմ»),
ոլմբր.
Ո6ՈՏ... Ո6ՈՏ
«
կամ...
և կամ» (հմմտ.
Ո6Ո6Տէ
«
ուզում է»), սանս,
1
*
ՅՈ1
«
կամք, 2. կա՛մ
թէ»։
Ուղիղ մեկնեց նախ
Բ
6
է6ՈՈ.
251»
Նոյնը ն՛աև Ըօէճշհ.
201
Ո0. 1850, 356,
Լ Ձ § .
Սւ–§6Տ0Ո.
457,
Հիւբշ.
1
Հ2 23, 39,
Տէրվ. Մասիս, թիլ 3192, մայ. 24, 1882
ևն։ Հիւնք.
կալ
բայից։
րՀշքտէ,
Յուշար­
ձան 420
թթր.
1
աո, §սո, եօո, "սո
«
հարթ,
ուղիղ»,
1
<6Ո, ԸՈ
«
րնդարձակ»,
6
Ո1, 3171
«
հանգիստ»։
ԳԻՌ.֊Ախց.
Մշ. Ոզմ. Տփ.
կամ,
Սլ.
գ ամ։
ԿԱՄ
«
տուգանք»)
տե ս Կոփար։
ԿԱՄԱԹ
«
հաւասար,
Ձ
բտւէէ Շ§Տւ\շ» Ան­
սիզք, Էջ 49 (Ել այս Է սովորութեամբ
ան­
սիզն Անտաքոյ ընդ այրն և ընդ կինն, կա–
մաթք, որպէս գրեցաք). «միօրինակ, հաւա­
սարապէս» Սմբ. դատ, 120 (Կամատք քաւու­
թիւն է դրել), «աստիճանով
հաւասար» Սմբ,
դատ. էջ 3, 29 (Վասն
որ թէ երկու մարդ
զիրար ծեծեն,
որ չլինան
կամատթք. Եթէ
երկու մարդ յիրար անցնին ի ծեծ և կամաթք
մարդիւ՝
լինին)։
Նորագիւտ
միջին
հյ. բառ։
ԳԻՌ. — Խտջ.
(
լա մաթ
«
ճիշտ
դէմր,
\
ՂՏ Ձ
\
^1Տ».
«
հաւասար» և «դէմր»
իմաստների
նոյնութեան
համար հմմտ, իմ Գաւառ, բառ.
էջ 650 բ տրուած
օրինակը։
ԿԱՄԱԽ, ի
հլ. «պատարագ, ընծայ»,
ունի
միայն Բւառ. երեմ, էջ 154, որից է ՀՀԲ. ան­
ստոյգ բառ. տե ս
կմա խի։
՛
ԿԱՄԱԿ, ի-ա
հլ. «հաճոյք,
ախորժելի
բան»
Բուղ. Փիլ. Յհ. կթ. «համով ուտելիք,
մանաւանդ
հիւանդի
տանելու.
հիւանդի
սրտուզելիք»
Մանդ. սիր. 13, Յհ. կթ. 229
(
րստ
յաջող սրբագրութեան
Նորայրի,
Հայկ,
բառաք. էջ 18՝ փխ.
կատակի,
Ոսկիփ. Կոստ.
երգն. 117. «ախորժելի,
հաճելի,
հաճոյա­
կան» Փիլ. Պիտ. Նիւս. երգ. Յհ. կթ. «ա֊
խորժելի կերպով»
Փիլ. Մամբր. որից
կա­
մակագոյն
Փիլ.
կամակութիւն
Փիլ.
անկա­
մակութիւն
Ոսկ.
յհ. բ. 36 (հմմտ. նաև
դժկ ամա կ ) :
= Պհլ. )շ֊քքշ\.1ւՈՂձհ
բառից փոխառեալ,
որի նոր ձևերն են պազենդ.
1*31113,
պրս–
<Լօ1Տ՜՜ 1*31113
«
փափագ, ցանկութիւն,
ուզա -
ծր». ծագում եննախորդ
1*
ՅՄ1– > կամ
բա­
ռից։—Հիւբշ. 163։
ՆՀԲ
կամք
կամ
քիմք
բառից է հա­
նում, աճ֊՝։
ՏՏԱհԳյ 39, 406 պրս.
1
*
ՅՈ1,
սանս.
1*31113
ձևերի հետ,
Լ Յ § ՚ .
ԽՈ\.
Տէսճ. § 1087
համարում է
հայերէնի
մէջ կազմուած ածական՝
կամք
բառից։
ԳԻՌ. —Ախց.
կամակ,
Մշ.
կամադ,
Սեբ.
դամադ
«
հիւանդի
սրտուզելիքը»
(
նոյն
բառն
ունին նաև Ակն. Ախք. Շիր. Բ.), Ննխ.
դա­
մադ
«
ուտելու փափագ, ախորժակ», Տր.
դօ–
մադ,
«
ոլտե\լիք բան, ուտեստ, պարէն, մաս՛
նալորապէս
հարսանեաց կամ հիւան գտեսի
նուէր», որից
անկամակ
Ակն. «չուտող չր–
խմող (հիւանդ)»,
2.
Սեբ. «առանց կամա­
կի
մնացած»։
՛
ԿԱՄԱԿԱՐ
«
ինքնակամ, ազատ,
ինքնիշ­
խան» ՍԳր. Եփր. ել. Ռսկ. յհ, ա. 11. Եղն.
Մծբ. որից
կամակարել
«
ուզածի պէս վա­
րուիլ» Բ. եզր. դ. 20.
ի կ ամա կ արաց
Կոչ.
կամակարագոյնս
Կորիւն.
կամակարաբար
Պիտ.
կամակարապէս
Պիտ,
կամակարու­
թիւն
Յոր. լգ. 19. Ոսկ. յհ. ա. 9, 11. Կոչ.
Եզն։
= Պհլ. ձ~ գջր
^ ևՅաեա՛
«
բացարձակ,
ինքնակամ»
ձևից,
ո
րից
նաև պհի
ձ
Հ
Հ ^ * * * շ–թ")
եՅտ1*31՝է31՜
«
կամակարա֊
գոյն»,
1*
ՅՈւ1*31՜1հ
«
բացարձակ
իշխանու­
թիւն»։ Սրա հետ
նոյն են պրս.
յ֊Հ–.–<
1
*
Յ Ո 1 § 3 1 ՜
«
կամարար,
ինքնակամ,
երջա­
նիկ,
բարեբաստիկ»,
1*31
Ո§ՅՈ
«
երջան­
կութիւն, կարողութիւն», սանս, Օէ՛ Հ ՀՀ
| ^
1*
ՅՈ
1
Յ
1*31՝3
«
ազատակամ,
ազատակամ
ու­
թիւն»,
^ յ 2|
յ
Ա
ք և 1 տ Յ ե 3 1 ՚ 6 Ո Յ
«
ազա­
տակամ,
ինքնակամ»։ Այս բոլորը կազ­
մուած են
1*31113
«
կամք» և
1*31՛
«
անել,
գործել» բառերից
ճիշտ այնպէս՝ ինչպէս հյ.
օգտակար
և
վնասակար
ձևերր։—Հիւբշ. 163։
Ուղիղ մեկնեց նախ
Լ Յ § .
8
էւ՜§.
ԵՅ
1*–
էէ. ԼՇՃ.
41, 12՝
կցելով
պրս.
1*3
ա§3ք
ձևին։
Նոյնը նաև Տէրվ. Նախալ. 69։
ԳԻՌ. — Իմաստի
զարգացմամբ
կամկար
Ալշ. Ակն. Բզ. Մշ. Ննխ. Չրս. «կամաց, դան­
դաղ», որից
կամկրոլկ
«
կամացուկ»
(
Մխի­
թար աբրա, Գուռն քերականութեան,
էջ 84),
Fonds A.R.A.M