ԿԱ՛Լ
406
Մ. Ս. Գաւիթ–Բէկ,
Յուշարձան 397
նգալլ.
Օօ11,
իռլ.
Ըօ11,
հբգ.
Ո Յ Տ Յ
1
Յ ,
կորն.
ՕՕ^ւճՇՈ,
հբրրտ.
Օօ11՚.
Մաո
\\
ա
1920, 134
և
#3. «
յ1«1. /
236
յն.
>ճթօօ\
վրաց.
կակալ, Հյ. (ոն)կոյդ,
կաղնի
֊
բասկ.
Ւ13Ո0
«
կաղնի», որ
և
Հաոիս
յատուկ
անունն է. այնպէս որ
կաղնի
և
Հաոին
ճիշտ
միևնոյն
բառերն
են։ Ուղիղ է մեկնում
Բւօէօէ,
բ. տպ. Ա.
250,
ԳԻՌ.֊Ախց. Կր. Մկ.
կաղին,
Ղրբ.
կաղին
«
խոզկաղին» և
տ կ օ ՚ղէ ն
«
արքայակաղին»
(
որ և
կտօ՝ղէն),
Գոր. Մշ.
կաղնի,
Ղրբ–
կ ա ՚ղնր է ,
Ոզմ.
կաղնէ՛՛,
Հմշ. ննխ. Սչ.
դա­
ղին,
Սվեդ.
գաղէօն, գաղնա,
Զթ–
գաղնը՛,
Հճ.
գաղը՝նի,
Ղրդ–
թ ա ՚ կ ո լղնը ։
նոր բառեր
են
կաղնոլկ, կաղնուտ։
ԿԱ՚ԼԿ
«
կապիճ կամ ստացուած»,
ունի
միայն Բառ. երեմ, էշ 153. բայց անդ՝ էջ
158
գրւում է
կարկ
«
կապիճ կամ ձդեաց
Լամ
հայեաց»։
ԿԱՂԿԱՂ
«
խաղաղ կամ կաղթ կամ շալակ
կամ վաշխ», ունի միայն Բառ. երեմ, էջ 153։
ԿԱՂԿԱՆՁԵԼ
«
շան ձագի վնկվնկալր, ա֊
ղերսական
ձայնով
հաջելը»
Հին բռ. որից
կաղկանձողական
նար. նոյն եննաև
կգկըն–
ծրտալ
(
իմա՛
կնձկնձաալ
«
գայլի
ոռնալր»
Ոսկիփ.
= կզկնծ ա լ
Վրդ. առ 78.
կնձկղայ
Վրդ. առ. 132.
կծկնծալ
ՀՀԲ.
կնձաձայն
«
քծնող շան ձայնով»
Մանդ։
Վերջինները
տալիս են
*
կինձ
կամ
*
կոլնձ
արմատը,
մինչդեռ առաջինը տալիս է
*
կանձ
արմատը։
֊
Կրկնուած
է
կանձ
պարզականից. ա֊
ռանձնացած
ձևը գտնում ենք միայն
կնձա­
ձայն
բարդի
մէջ. տե ս նաև գլռ։
Աճառ.ՀԱ 1899, էջ 205ա և 235բ
այսպէս
մեկնելով՝
կանձ
հա մարում է
բնաձայն՝
կ
ձայնից կազմուած՝
–
անձ
մասնիկով,
հմմտ.
թնձկալ։
ԳԻՌ. — Ա ռաջին
ձևին
համապատասխան
են
Ալշ.
Մշ.
կօղգրնձալ
«
շան
կաղկանձելը»,
և իմաստի
փոփոխութեամ
բ
կղկնձալ
Դվ.
«
մրթմրթալ,
քթի տակից մռմռալ»
,
կաղկրն–
ծել
Ակն. «մէկից մի բան խնդրելու ժամա­
նակ՝
անհ ամարձա կոլթիւնից կցկտուր
խօս֊
քեր
ասել»։ — Պարզ արմատն է ներկայաց­
նում երև.
կօնձալ,
որի կրկնականներն են
Երև.
կօնձկօնձալ,
Ջղ.
կոնձկոնձալ,
Ղրբ.
կրնձկօնձալ,
Կր. Ջղ– Վն. Տփ.
կոնձկոնձալ,
Ախց.
գ ՚ ն ձ ՚ գ ՚ ն ձ ՚ ա լ ,
Շմ.
կնձկնձօց տալ,
նբ.
կօնկստալ,
Սլմ.
կղգնձալ,
Վն.
կդմղտալ
(
< * կ նձմնձ տ ա լ
ձևից), Ալշ.
կնգզտ ալ։
ԿԱՂԿԱՋ
տես
Կարկաչ։
ԿԱՂՃ
«
վն ասակար մի բոյս, որոմ» Գիրք
թղ. որից առնելով
ունի
միայն
ՀԲուս. §
1272,
յիշեցնելով
միաժամանակ
գաղձ
բա­
ռի
մերձաւորութիւնը։
քԿԱՂՄԱՇՈԻՆ
«
էՏւՈ\ճճՏ».
ունի
միայն
Քաջունի, հտ. 2. էջ 113։
֊
Սխալ
ընթերցուած, որ պէտք է ուղղել
գգմագ, գ գմա գ ա ( ա 6 ՚ « – գ գ մ ա գ ) : յ —
Աճ.
ԿԱՂՄԻ
կամ
ԿՈՂՆԻ
«
մախաղ».
որից
կաղմինոս
«
շալակալոր».
բոլորն էլ ունի մի­
այն Բառ. երեմ, էջ 153, 166։
ԿԱՂՆՈԻՏ
«
մի տեսակ
սէզ»,
ունի
միայն
ԱԲ։
Իբրև գւռ. բառ յիշում է Նորայր, Բռ.
ֆրանս.
31՚1՜6
է6
ԵՕՕՏԱք
«
խիստ խորարմատ
մի
բոյս, որ մինչև իսկ խոփին դէմ առնելով՝
արօրի րնթացքն է խանգարում»։
Չունի Ա-
լիշանի
Հայբուսակը։
ԿԱՂՇՆԱԿ
տե՛ս
Կաղանչանն։
ԿԱՂՋԻՆ,
գրուած նաև
կաղոին, կաղչին
«
ցեխ, ծեփի ցեխ, մի տեսակ կաւոտ
հող»
Վստկ. էջ46, 139, 159։
ԳԻՌ.֊Ալշ. Երև. Կր. Մշ.
կաղջին,
Մկ. Վն.
կաղոին,
Ոզմ.
կաղնէ՛ն,
երբ.
գաղջի,
Սլմ.
կարոին,
Նբ.
կավոին
(
զուգակցելով
կալ
բա­
ռի հետ), Մրղ.
կար&ընկավ,
իսկ Ակն.
գաղ­
ջին
և
գափջին՝
հողի
զանազան տեսակ­
ներ են։
ՓՈԽ.–Քրդ. ձՀգձ֊Լք
1(3
X0111
«
կաւ» (ձստ–
11,
Օւօէ.
1
<Ա1–ճ6,
"
էջ 321), Ակն.թրք. գւռ.
§ 3 0 յ ա , §^Յքյ1Ո—
«
կաղջինի երկու
տեսակ֊
ներր»։
ԿԱՂՏԻ
«
նաւակատեաց
մի ուտելիք է»,
մէկ անգամ
յիշոլած է Մանդ, էջ210
֊
Գիրք
թղ. էջ 239 ֊Մ անդ. սիր. 13 նաւակատեաց
ուտելիքների ճոխ մի ցանկի մէջ. «իւղ, ձու
ձուկն, պանիր, կոգի, կաղտի, բա ծին,
շճուկ,
կաթն, խեր և ձկանմորէ»։ Այս ցանկի մէջ
կաղաի
և
բածին
անծանօթ
են. վերջինը նո­
րայր հասկանում է «մի տեսակ
աղած
Fonds A.R.A.M