ԿԱԿ
490
նշանակութեամբ
(
Կամուս,
թրք.
թբգմ. Գ.
329),
Ուղիղ մեկնեց ՀԲուս. անդ։
ԳԻՌ.— Վն.
կավկոլլա՝
րստ Ամատունի,
Հաչոց բառ ուբան, էշ 336։
ԿԱԿՈԻՂ, ո
հլ. «փափուկ»
ՍԳր. Ոսկ. ես.
որից
կակղել
Ես. իր. 25. Ոսկ.մտթ.
կակ­
ղանալ
ՍԳր. Մծբ. Եփր. ել. և թգ.
կակղա­
գոյն
Ոսկ. ա. կոր.
կակղամիս
Եւս. պտմ,
կակղոտ
«
փավաւկ
(
հողի համար
ասուած)»
Եփր. աւետ. 302.
կակղութիւն
Ոսկ. յհ. ա.
11.
կ ա կղացացանել
Մանդ,
ևն։
Հիւնք.
քակտել
բայից է
հանում։
ԳԻՌ.֊Ագլ. Գոր. Կր. Ջղ. Վն. Տփ.
կա­
կուղ,
Ղրբ–
կա՛կուղ, կակօղ,
Մկ.
կակուղ,
Ախց.
կակոլխ,
Ալշ.
Մշ.
կագովս,
Զթ– Խրբ,
Հճ, Աեբ. Սչ.
գագուղ,
Սլմ.
կակող,
Երև. Շմ.
Ոզմ.
կակօղ,
Ակն. ննխ.
Պլ. Ռ.
գագօղ,
Տիգ,
գագոլղ,
Հմշ.
գագէօղ,
Աալ.
գագէօ՝ղ,
Ավեդ.
գ՛ագ՛էօղ,
Մրղ.
կակուէղ, կօկէղ,—
բայական
ձևերից
հետաքրքրական են Ագի
կկԴՐԼ "՜
Ասլ.
գայղընալ
«
կակղիլ, կակղանալ»։ նոր
բառեր են
կակոլղիկ, կակուղերես, կակղան,
կակուղկսւրսւն
ևն։
ԿԱԿ֊ԼՈՐԴԻԿ
«
չաման»,
լեհահայ մի բառ֊
ԳՐքից առնելով գիտէ միայն ՀԲուս. § 1266։
ԿԱՀ, ի, ու
հլ. «գործիք, կարասիք,
ինչք»
ՍԳր. Եւս.
քր. որից
կան ունել
«
գործի
բըռ–
նել» Ոսկ. բ. կոր.
կահակալ
«
բանւոր»
Կիլրղ.
ծն.
կահավսւր
«
բեռ տանող,
սայլապան»
Կղնկտ. հբտր. էմ. էջ 125.
կահակիր էշ
«
բեռ կրող էշ, տճկ. թաշճի
էշէյի» Կղնկտ.
էջ 133 (երկուսն էլ չունի
նՀԲ).
կահաւորու­
թիւն
«
պիտոյք, կարիք, պէտք»
Եւս. քր.
կանել
«
համարել,
սեպել» Ոսկ. մ. ա. 15.
«
կարգաւորե՛՛լ»
Համ ամ. քեր. 264, Բ՝ր, քեր.
25.
նոր բառեր են
կահաւորել, կահալորեալ,
կահ-կարասիք, կահավաճառ., կաճագործու­
թիւն, կահոյք
ևն։ Այստե՞ղ է պատկանում
կահամուտ
«
եկամուտ»,
որ գիտէ
միայն
Բառ. երեմ, էջ 153։
նՀԲ
ճաճ
բառի՞ց,
լծ. թրք.
գապգա–
ճագ,
յն.
3
X600֊;,
0
*
Տ017«
Լ Յ § .
0
-6
Տ31Ո.
ձնհձ. 297 և
Ցե
-
ց.
հտւճե.
ԼՇՃ.
42
զնդ.
*1
\31
՚
Յւ>քՅ
և սանս.
&31՜
էւ՚3
«
կախարդա֊
կան
միջոցներ»։ Այս բառր րստ Հիւբշ.
162
շատ յարմար է ըստ ձևի, որով֊
հետև կարող է տալ
*
կարճ^>կարք,
բայց
իմաստով
բոլորովին
անհամապատաս­
խան; Հիւնք.
ագահ
բառից։
Փորթուգալ
փաշա,
Եղիշէ 210
գահ
բառի հետ–=
պրս–
օԼք՜ §3-1
«
արքայական
աթոռ»։
ԿԱՀՈՅՐ
«
ջրի աման, սափոր»
Բուզ.
170.
ուրիշ վկայութիւն
չկայ։
ԳԲ համեմատում է արաբ
նարա
հո­
մանիշի
հետ։
ԿԱՀՐԱՅ
«
բռնի,
բռնութիւն».
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ գործածում է Անսիզք,
էջ 63 (Դարպասն ի կահրա պատեհ է որ
այնէ՝ որ զիր գինն ի յինք դարձնէ),
նոյնը
ունինք Ամբ. դատ. էջ 51, 191. որից
կահ­
րայութիւն
«
բռնութիւն»
Անսիզք 27, 57, 71,
Բրս.
մրկ.
42.
ի կահրսւյ բան այնել
«
բըո–
նաբարել»
Սմբ. դատ. 122։
ԿԱՂ, ի-ա
հլ. (նՀԲ դնում է նաև
ի
հլ.,
բայց առանց
վկայութեան),
նշանակում է
«
որևիցէ
անդամով
պակասաւոր,
խեղ»,
այսպէս՝
«
լեզուաւ
կաղ» Ոսկ. մ. ա. 17.
Եփր. արմաւ, 57. «կաղ բարբառ»
Փիլ. լին.
«
կաղ խօսք» Ոսկիփ. բայց
մասնաւորապէս
«
ոտքով պակասաւոր»
ՍԳր. որից
֊
լ
ա
ղ ի
կաղ, կաղ ի կաղս, կաղս ի կաղս
Ոսկ. մ.
ա. 24. Փարպ.
կաղալ
ՍԳր. Ոսկ.մ. բ. 27
և ա. կոր.
կաղագոյն
Վեցօր.
կաղանալ
Մագ. Արծր.
կաղիլ
Ոսկ. եբր.
կ աղացոլցա–
նել
Ագաթ.Եփր. ել.
հնակաղ
Մխ. գտ.
կա­
ղակրկին
«
երկու ոտքով կաղ». գործածուած
է փոխաբերաբար
«
անհարթ,
անարուեստ
ոճով» նշանակութեամբ,
ինչ. «Եւ կամ կա­
ղակրկին
հիւսել
զնորա
զառաքինութիւնն»
Վրք. ոսկ. էջ 5 «Զի ոչ կաղակրկին և կա­
ղիկաղս և
տ ամաարաբանս
խօսեր ի պատ­
մելն... այլ անփոյթաբար
ճառէր» Վրք. ոսկ.
195
(
նՀԲ
դնում է
եւ կամ տարաբան
)
—
Այս
արմատի
երկրորդ
ձևն է
կեղ
«
թիւր, ծուռ,
թերի», գործածուած
է
միայն
կեղակարծ
«
կասկածելի,
խիթալի,
երկբայական»
Յհ.
իմ. նանայ. Շնորհ,
կեղակարծիք
Սեբեր.
կեղակարծել
Լմբ. նիւս,
կեղակարծելի
Փիլ.
բառերի
մէջ։ Բ՝է այս վերջինների
արմատը
կեղ՝
նոյն է
կաղ
բառի հետ. ցոյց են տալիս
նոյնանիշ
կաղակարծ
Մծբ. 341,
կաղակաՐ–
Fonds A.R.A.M