ԿԱԼ
486
ԿԱԽ
նում է
ափաել
«
խնուլ,
գոցել
զծակ֊
տիս»։
Ուղիղ մեկնութիւնը
մեըի ձևով
տուաւ Նորայր, Հայկ, բառաք. էջ 98։
՛
ԿԱԼԻ
«
բոյս
ինչ, զորոյ
զմոխիրն գոր­
ծեն կամ
շինեն ապակի և օճառ. ռմկ. թան֊
թըռնիկ. տճկ. գալիյէ». ունի միայն ՓԲ. ո֊
րից
կալաքար
կամ
կալէքար
«
աղ
ալքալի,
խոտի մը մոխիրը՝ աղի պէս քարացած, որ
իբր օճառ կը գործածուի, լտ.
Զ1Շ311 յօ
Բժշ.
կալաք արային
(
նոր
բառ)։
֊
Արաբ.
ձ ^ յ յ
զց113
«
ծովային
բոյս՝
որից սօղա են հանում»,
սրանից
են նաև
ֆր.
Ձ
1
ՇՁ
11
և նման
ձևեր (արաբական
շ1
որոշիչ յօդով միացած)։ — Աճ.
Վերի ձևով նախ Աճառ,
(
անտիպ)ւ
Նոյնը Ուղոլրիկեան
(
տե ս ԳԲ, էջ 680
և 1405),
ԳԻՌ.— Մշ.
իւլէքար
«
կալաքար»,
որի նա֊
խաձայն
իւ՝
արաբ ՀՀ
գ
տառի մի ուրիշ
տա­
ռադարձութիւնն
է։
ՓՈԽ. — Վրաց. ձ^֊-Դ^Խ"
կալաք վա
«
կալա­
քար» թարգմանաբար
կազմուած
է
հայե­
րէնից, առաջին
մասը պահուած
է անփո­
փոխ, երկրորդն
է վրաց.
^ ց ՝ քվա
«
քար))։
ԿԱԼԿԱՏԱՐ
տե՛ս
Ղլկնդում։
ԿԱԼՀՄԱՐ
տե՛ս
Կաշհմար։
ԿԱԼՈՆ
«
սեղեխ,
հոմանի».
ն որագիլտ
բառ,
որ մէկ ան պամ
գտնում եմ գործա֊
ծուած 9առ. երեմ, էշ 285
սեղեխ
բառի
բա֊
ցատրութեան
մԷշ. բայց
ս ո
յ
ս
բառը
Էշ 283
գրւում Է
սեղեխ
«
Հոմ անի կամ
տլոն)) (ա.
տ պ.
տլոն,
բ. ա պ.
ալոն^.
սրանով բառի ձե֊
ւը անստոյգ Է դառնում։
*
ԿԱԼ0Փ,
որից
կալօփցնել
«
ձին ռառա ֊
•
յմբակ
վազեցնել»
Բժշ. դրաստ,
(
վկայու–
թիւնր տե ս Նորայր, Բառ. ֆր.
585
ա)։
֊
Ֆրանս.
§ 3 1 օ թ , § 3 1 օ բ 6 1 ՜
նոյն
նշ. որից
նաև. մբգ.
§31օթ161՝6Ո,
նբգ.
§Ձ1օբբ՝.
Ենթա–
դրւոլմ Է, որ ֆրանս. բառն
Էլ հին գերմ.
*\\՚31
հհ1ԶԱթ
ձևից փոխառեալ
լինի
(
րԱս§6
163
>
Ուղիղ մեկնեց Նորայր, անդ։
ԿԱԽ
«
կախուած».
կայ
միայն
ի
կախ
Մագ.
Էմբ. եկեղ. Շնորհ, որից
կախել
ԱԳր.
Վեցօր, Ագաթ. Եփր. Եբր. Եւս. պտմ.
կա­
խաղան
Գ. թագ. է. 17, 18. Ագաթ. Եւս. քր.
կախաղանաբուրաստան
Եւս. քր.
կախան
Յայսմ.
ստորակախեալ
Մագ. նոր բառեր են
անկախ, անկախութիւն, անկախական,
աո–
կախ, կախարան, կախօրրան, կիսանկախ,
անկախաբար, կախակայեալ
ևն։
Հիւնք.
յն.
ձ՜Հ՚/ա
«
սեղմել,
խեղդել»
բայից, Ի/\.Ճ\Խ, ԽոՂՇՈ.
V I ,
էջ 23 գոթ.
ՈՅՈՅՈ,
հբգ.
ՈՅՈց
§Ո,
հիսի
ՈՅՈցՅ,
գերմ.
Ւ13Ո§(ՅՈ
«
կախել»
ձևերի
հետ։
(
Այս բառերի
աղբիւրը
դրւոլմ է հնխ.
1
<՚6Ոզ–
կամ
1
< ՚ 6
Ո § – ,
որ չի կարող
տալ
հյ.
կախ,
այլ
՛
սինք
կամ
"
սինդ։
Այս
մասին տե՛ս նաև
1
ւ–ՅԱէո13 ՈՈ, 0.6ՈՈ.
եՅս է ց
6
Տ
.
52
և
՝
^ Յ
1
Ճ Օ
210). 6
ս § Տ
Շ
ՒՀ2
32, 50
վերի ձևերին աւելացնում
է
նաև
բուլդ.
ե;ՅՇյՅ
«
կախել»։
ր^31
՜
տէ,
Յուշարձան
415
մոնգոլ. բուրեաթ.
ՏԱ1-
§6, Տա1ա,
Տ1Ճ6, հւեՇ, X1X6,
կալմուկ.
ՏՈ1<6,
թունգուզ. ՏՇճ&Ո, մ անլու.
ՏԱէճէՈ
«
գինդ», ճապոն.
ՏՅ§6
«
կախել»։
ԳԻՌ.-Ալշ. Մշ. Ալմ. Վն.
կախել,
Ախց
Կր. Մրղ.
կախէլ,
Մկ. Ոզմ. Տփ.
կաիփլ,
Հճ. Ոչ.
գախել,
Ննխ. Պլ. Ռ. Աեբ.
ղախէլ,
Զթ. Խրբ.
դախիլ,
Ասլ.
ղախէ՝լ,
Սվեդ.
գ1ա–
խիլ,
Հմշ.
դախուշ,
Տիգ.
ղախէլ,
Երև. Ջղ.
կախ
տալ,
Գոր. Ղրբ. Շմ.
կախ
տալ,
կախ
անէլ,
Տփ.
կախ
անիլ,
Ցղ.
կօխ,
Ագ\.
կօռ
«
կախ, կախուած»։
Նոր բառեր
են
կախա­
նանոց, կախանատուն, կախանաւոր, կախա–
նել, կախղլոլխ, կախելատեղ, կախկխել,
կախկախոտել, կախդուո, կախելչուան,
կա­
խերես, կախլիկ, կախլինկ, կախկալ,
կա­
խովի,
կ ա խ ո լ կ
ևն։
՛
ԿԱԽԱՐԴ, ի-ա
հլ. «հմայող, վհուկ» ՍԳր.
որից
կախարդել
Օր. ժը. 11.
կախարդանք
Օր. ժը. 12. Նալում, գ. 4. Եզն.
կախարդինք
Եփր. վկ. արև. 150 —3. Ագաթ,
կախարդու­
թիւն
ԱԳր. Ոսկ.
յհ.
ա. 1.
կախարդական
Պիտ.
դիւակախարդ
Կանոն,
դիւթակախարդ
Կանոն.
կախարդակից
(
նորագիւտ
բառ)
Անկ. գիրք առաք. 194.
—
կախարդ, վհուկ,
դիւթ
և
հմայ
հոմանիշների
տարբերութեան
վրայ տե ս Տաթև. հարց. 388։
= Իրանեանից վախառեալ
բառ, որի պրս.
ձևը աւանդուած
չէ. հմմտ. զնդ.
^^ՅXV3^^0Ձ-
«
կախարղ»,
իգ.
1\3\\
^Յք31օ1
«
վհուկ,
կա–
Fonds A.R.A.M