նՐե
15
ԵՐԵ
«
վարդապետութիւն,
օրէնք,
պատուէր»
բառերի
հետ։
Հիւբշ.
I I ՛ ,
ձՈ7..
10, 45
չի
րնդունում այս համեմատութիւնը,
ուրիշ­
ներ
ընդունում են և \Վտւ\ձշ, 820 նոյն
սլաւական
ձևերը դնում է լտ.
\
ք61
՝
եսՄ1
«
բառ» բառի տակ՝հբգ.
\
տ
/01՜
է,
գոթ.
աՅԱ1
՜
ճ.
հպրուս.
–
Հյեձտ «բառ», լիթ.
\
^Ձք ճՅ Տ
«
անուն»,
լեթթ.
\
ք31՜(1տ
«
բառ, մակա­
նուն»,
յն.
քյ՝/,
1(1)0
«
հռետոր» ևն ձևերի
հետ, իբր հնխ.
՝
^61՜–(1հ
«
խօսիլ»
արմս/֊
տից։ Այս պարագային
հարկ է լինում
յիշեալ սլաւական բառերը բաժանել հա֊
յերկնից և պահել միայն երդումն =
օսս.
31՝(1, 31՜
է
համեմատութիւնը։
—
ԲշձՇքՏՇՈ,
Հայ.
դր. լեզ. 38, որ նոյնպէս
րնդունում
է հսլ.
ւ՜օէՅ =
սանս.
\
Մ Յ 1 Յ –
համեմատու­
թիւնը, հայ բառր
դնում է հնխ.
ՃՒՄ Ա
արմատից, հմմտ. սանս.
ճ հ ո
^ Յ
«
ա–
մոլր, որոշ», լտ,
քւ1"Ո՜1ԱՏ
«
հաստատուն»,
լիթ–
ճշւ՜աՇ
«
պայմանագրութիւն»
ևն
(
Գ/ձ\ձշ
294—5)։
Մառ,
Րթ31
\1.
,
զթ՛
ճբս.
513.
էջ 243 հանում է
դև
բառից,
իբրև թէ
եր + դիւ՛
«
Աստուծով,
թՇք
ձօ՝4֊Հ\»։
^ՑՐՏէ,
Յուշարձան,
419
թրք.
ՁՈճ
«
երգում»։
ԳիՌ.–Ս
չ
,
յ է ր դ ՚ ո ւ մ ,
Մշ. Սեբ,
յ է ր դ ՚ ա մ ,
Ախց.Խրբ. Պլ. Ռ. Տիգ.
էրթում,
Կր.
էրթում)՛,
Ալշ.
յէրւոում,
Սլմ.
էրթիւմ,
էօրթիւմ,
Ակն.
Ասլ.
էրթիւմ,
Վն.
էրւոիւմ,
Ննխ.
էրթում, էր­
թում,
Ագլ.
ե՚օոդիւմ,
Մրղ.
էօրթիւմ,
Տփ.
Օ Ր –
թում,
Երև.
օոթում,
Րզմ.
ոէրլոօմ,
Մկ.
ոեր–
ւոիւմ,
Շմ.
վէրթում,
Ջղ.
վորդ՚ում,
Հճ.
ու|–
դ՚ում,
Հմշ.
էշթվոլնք, էշթվօնք,
Գոր.
ի ւ ՚ ր –
թիւմն,
Ղրբ՛
իւ՚Րթումնը,
իւ՚րթիւմնը,
$թ.
ո լ յ դ ՚ օ մ , ուրդ՚ոմ, ի յ դ ՚ օ մ
բայական
ձևն է՝
Օշ.
–
երդ՚րվնալ,
Ալշ.
յ.էրւորվնալ,
Սեբ.
յերդ՛–
վըննալ,
Պլ.
էրթվրննալ,
Մկ.
հէրւորվնալ,
Րզմ.
ոէրթվանալ,
Սլմ.
էօրթիւվել,
Սչ.
է ւ ՚ ֆ ո –
նալ,
երբ.
երթումնալ,
Ախց՛
էրթրմնալ,
Հմշ.
էշթվըննալ,
Ջղ.
վ ո ր դ ՚թմ վ նյ ,
Զթ.
օյդ՚վօնօլ,
օ ր դ ՚ վ օ ն ո լ ։ –
Ն ո ր բառեր են՝
երդուունք, եր–
դումասւսք, երդումհաք 6աք, երդումակուոոր,
նրդուորիլ։
եՐԵԱՑ
«
ծառ», ունի միայն Բառ. երեմ, 91։
ԵՐեԶԿԱՆ
«
ամսի
ւ ւ ֊ ր ղ օրր». ունի
միայն
Քաջունի, Բ. 101 և Գ. 64, որ մեկնում է
«
կեանք
դաշտի»։
+ ԵՐԵԿ
«
երեկոյ, իրիկուն» Յոր. է. 4, «ա֊
րևմուտք»
Փիլ. լին., «գիշերավար»
Պիսիդ.
(
գրուած նաև
երեակ
Լաստ. Վրք. հց՚)ւ
՛՛
րից՝
րնդ երեկս, յերեկս, առ երեկս
ՍԳր.,
երեկա­
նալ
(
գրուած նաև
երիկանալ, երիկանիլի
«
գի֊
շերը մի տեղ մնալ, գիշերել»
Գ. մակ է. 12.
Ոսկ. բ. կոր. «մինչև
երեկոյ
մնալ» Ես. ե.
11,
երեկոյ, ի
հլ. «իրիկուն»
ՍԳր., Վեցօր.
(
դրուած նաև
երիկուն
Ղետ. զ. 20. Ոսկ. մ.
բ. 10,
երեկուն
Վեցօր. էջ 65. Ոսկ. ճառք 471.
Եղիշ. ր. էջ 115. Յհ.,
իմ. Փիլ, Կղնկտ. հրտր.
կմ. էջ55 (–հրար.
Շահն, էջ 168
յերեկոյնի,
երեկոյն
Մաշկ.),
երեկոյանալ
Մրկ. ժա. 11,
երեկոյի, երեկոյին
ՍԳր.,
երեկոր
Ոսկ. հռովմ.
165,
երեկորեայ
ՍԳր.,
երեկորի
Երեմ. գ. 4.
Եփր. ա. տիմ. Ոսկ. բ. տիմ. բ.,
երեկորին
ՍԳր.,
երեկորնեայ
«
աբևմտեան»
Վեցօր.,
ե–
րեկօթք
«
գիշերը
մնալը» Ագաթ.,
երեկօթոց
«
անկողին»
Կոչ. 18 (ըստ Վարդանեան, ՀԱ,
1922, 578),
ե ր ե կ ոյթ (Լոր
բառ),
երեկօրի
Վե­
ցօր.,
դերեկ
(
կամ
ցերեակի
«
առաւօտից
մին­
չև երեկոյ եղած մասը» (հմմտ,
ց այդ
«
գիշեր,
դիշերոլանից
մինչև առաւօտ եղած
մասր»)
Սգր. Եզն.,
ցերեկութիւն
Կոչ. 262. Ոսկ. մտթ.
և ա. տիմ. (ռամկաձև
գրուած է
ցորեկ
Սե­
րեր.),
ց ե ր ե կ ոյթ
(
նոր բառ) ևն։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
1–6
§
2
ՕՏ
ձևից,
հմմտ. սանս.
Հ
֊–)
քԼ
ւ ՚ Ձ յ Յ Տ –
«
մթութիւն,
մութ, մշուշ, ծուխ, շոգի»,
յ
^
ք ՅյՅ Ո 1
«
գիշեր»,
գոթ.
ո գ ւ տ
«
խաւար,
մթութիւն»,
Հիսլ՛ ւ՜-^Խ «մթութիւն,
վերջալոյս», յն.Տբտ–
ք50Հ
«
ստորերկրեայ
աշխարհի՝ դժոխքի խա­
ւարը» , կտխ^ՕՀ,
տօտս՝;6;
«
մութ,
մթիս,
խալարին»
(
Ց օ ւ տ Յօ գ ,
273,
ԲօԽա>՚, 2, 367):
—
Հիւբշ.
443։
Առա՛ջին անգամ
ՑօէէւՕՈ. ճ ո Շ Յ , 78,
289,
^էՄ2–1ք. 23
և
Լ
3
ց. Սք§6Տշհ. 370
համեմատեց սանս, և գոթ. բառերի
հետ։
Նոյնը կրկնում է ա\\շ1, ՏԳ/ձԳՏ,
42,
257։—
Հիւբշ.
\
Լ2., 23, 32 աւելացնում է
նաև
յն. ^Փ՚
։
Տ
էրՎ–
Ճ1է
–
աւ.
68
սանս.
քՅյՅՏ։
Նոյն, Նախալ. 102 վերի
ձևերի և հյ.
ներկել, երկինք, երկիր
բա­
ռերի հետ՝ հնխ. 1՝ճ§ «ներկել, գունաւո­
րել» արմատից։
Հիւնք.
երկիւղ
բառից։
Fonds A.R.A.M