ԿԱԶ
479
ԿԱԹ
րա
«
ճանապարհ
ընկներ),
<շցյ-՚եՅ՚ցշոօ շե–
կ ա գմալի
«
զարդարուած)),
-
շ-^ւ ՝ ՀտՅւ-յ–յոր–ձձ
աղկ ա դմալոբա
«
պճնանք,
զարդարանք)),
(3–
յյ6օն ՜ յ ՜ է Յ ՚ - յ շ ո ո ձ – ցխենիս ակադմուլոըա
«
ձիու զարդ, կազմած)),
տեղափոխութեամբ
նաև
յ9օ%3՚– կմազվա
«
կազմեր,
^Յշ^ՅծՀտ-յ՚յէշ-օ
շեկմադուլի
«
պատրաստ՝ թամբած
ձի))։
ԿԱԶՄՈՐ
«
ծաթրին,
ուրց» ԱԲ, «մի տե
սակ ցածր թուփ.
ՅՕՅՏՕՏ.–»
Լեհ. (ՀԲուս, §
1238
մեկնում է
ւ
՜
ԱՏՇԱՏ)
.
կադմոր, կադմորէ,
կագմոլրէ
«
մրոլանտակ
խոտը, լտ.
ՁՏ31
՜
ԱՈ1–»
Բժշ. (ըստ ՀԲուս. § 1239),
որից
կադմորե–
սի
«
ծաթրին»
Գաղիան։
ԿԱԹ
(
սեռ.
–
ի,
յետնաբար
Ո
հլ. իսկ
ՆՀԲ և ՋԲ դնում են
ի, ո
հլ). «շիթ,
կայ֊
լակ, կաթիլ»
Իմ. ժա. 23. Սիր. ժը. 8. Ոսկ.
մ. ա. 9. Եփր. եր էջ 161. "րից
կաթ մի
«
մ,ի քիչ, պուտ
մը» Ոսկ. փիլֆպ. ժե. էջ
518 (
քնի համար ասուած),
կաթել
«
կայլա֊
կել,
ծոր՛իլ» ՍԳր, Ոսկ, ես.
կ աթեցացանել
«
ծորել» ՍԳր.
կաթոգի
կամ
կաթոգին
«
սրր֊
տակէզ, անձկայրեաց, որի հոդին է կաթում
սիրով» ՍԳր. Ագաթ. Բուզ. Ոսկ. եբր. և մ.
ա, 9,
կաթոգնիլ
Մծբ. Եփր. մն.
խանդա­
կաթ
Երգ. բ. 5.
շողակաթ
Տօնաց. Շար,
կա–
թուած
«
կաթկթիլր»
Միք, բ, 11 (արդի գրա­
կանում
«
անդամալուծութիւն,
իջուածք»,
հմմտ. լտ.
§սէւՅ,
ֆրանս.
ցօսէէշ,
թրք.
ՃՅՈ1–
13,
վրաց.
^ 3 0 ° ՛ ° ծվեթի,
գերմ.
էւ՚Օբք,
սերբ,
1\
Յթ1յՅ,
որոնք բորբ
նշանակում են
«
կաթիլ. 2. անդամալուծութիւն»,
համաձայն
բժշկական մի կարծիքի, րստ որում կա֊
թուածր յառաջանում է ուղեղից մի կ
ա
թիվ
արիւն սրտի
վրայ
կաթելուց
(861
՜
Ո61^
364),
որից և
կաթուածահար
).
սրտակաթ
Սիր.
լը. 20.
կաթոտ
«
վաւաշ,
սերմնակաթ»
Խոր. Արծր.. Մագ.
սերմնակաթ
ՍԳր.
մա­
ղասկաթ
Ասող,
մեղրակաթ
Ոսկ. զտկ.
մ ը շ –
սւակաթ
Եփր. կողոս. 171. Ոսկ. տիտ. Մծբ.
֊
ի լ
մասնիկով՝
կաթիլ, ո
հլ. «շիթ,
կայլակ»
Ես. խ. 15. Առակ. իէ. 15 (հմմտ.
տես-իլ)
ևն. տե՛ս և
կայլակ։
ա Յբ ա է հ ,
ՃՏ.Յ
բօ1.
106
լտ.
Տ
ս է է Յ
ս արաբ՛
0 ..
Լ* Տ ֊ ^ –
3
«
կաթիլ» բառե­
րի հետ։ ՆՀԲ լծ. լտ.
ցսէւՅ,
տճ\\ճ «կա­
թիլ», նաև
քկաթհլ
բառի տակ) արաբ.
գութուր, թէգէթթուր
«
կայլակել,
կաթկը֊
թիլ» (արմատը
§3^X3
«
կաթիլ»)։
Բշ–
161՜1
Ո.
20, 22
լծ. հյ.
շիթ
և լա. §սէէճՀ
Հիւնք.
կաթ
և
կաթիլ
հանում
Է լտ.
>ջսէ–
էՅ
բառից, իսկ
կաթոտ, կաթոգին,
սրտակաթ
ևն
կատաղի
բառից։
Հիւբշ.
201\40.
35(1881),
660
և ԽէՈ. ^^&ՈՂ.
162
պրս.
Հ
ՀՀ>\Տ՜
––
Յէ
«
կաթիլ»
բառին
Է կցում, իբրև իրանական
փոխառու­
թիւն։ (Այս բառր թէև ո՛չ ԳԳ դիտէ և
ոչ
Ւ1օ1՝Ո,
բայց կայ Բուրհանի մէջ «կա­
թիլ» նշանակութեամբ)։
ԲՅււ՚սեՅՈյ՛
ՀԱ
1908, 188
կաթն
«
կաթ,
1
ՅՇ,
~ԱՃ%»
բառից՝
-
իլ
նուազականով։
Մ առ
3 8 0
XIX, 0157 յաբեթական
ղ յ թ
արմատից,
հմմտ. վրաց.
ծվեթի
«
կայլակ»,
ծթոլա
«
կայլակում»,
որի տուբալկ. ձևը պիտի
լինէր
*6
վիթի
>*հիթ,
որից
փոխառեալ
է հյ,
շիթ։
Պատահական
նմանութիւն
ունի սանս.
^3(1
«
մ զիլ, կաթիլ
կաթիլ
վազեր,
յՈշԱԽէ 8 Տ Լ
21, 201
կարծում
է որնոյն է լտ.
§սէւՅ
բառի հետ. բայց
այս
մասին վճռական բան չի կարելի
ասել, որովհետև լտ. բառի ստուգաբա­
նութիւնը յայտնի
չէ. տե՛ս
XV
&\
ձ&
357։
Բշէշքտտօո, լ–16է61
՜
օ1<1ւտ16 62
և Ն\1Վ\
1922, 11 (
չեմ տեսած)
հնխ.
ց
2
§է–
ար­
մատից է հանում
հյ.
կաթ, կաթն,
լիթ.
«
սաթ»,
յն.
Ցտէղ
«
ջահ»,
սանս.
յՅէս
«
խէժ», լա.
եւէԱՈ16Ո
«
ձիւթ»
ևն (տե՛ս
Բօէօա^
1, 672), 1\
Տ.Ճ\\շ\,
Օ10է.
եկա.
1
է.
էջ 420 կրկնում է իր
մեկնութիւնը,
լատին
բառի
նախաձևը
դնելով §
20
է–, որին կցում Է հյ.
կ աթ։
ԳԻՌ.
—
1.
Ալշ. Ախց. Գոր. Երև. Ղրբ.
Շմ.
Ջղ. Տփ.
կաթ,
Խրբ.
գ
տ
Ո1թ,
Ագլ.
կօթ
«
կա­
թիլ»,
մ ա ն կօթ
«
մի կաթիլ, մի քիչ»,
կօթ
կօթ
«
կաթիլ կաթիլ»,
Հճ.
գօթ,
Սվեդ.
գութ.—
2.
կաթիլ
«
կայլակ» կամ
կաթիլք
«
տան կր֊
տուրը կաթիլր» իմաստի համար ունինք՝ Կր*
Մկ.
կաթիլ,
Ախց.
կաթիլք,
Ոզմ.
կաթիլք
1,
Սեբ. Սչ.
գաթիլ,
Տիգ.
գաթիլ,
Հմշ. Ռ. Սեբ
գաթիլք,
Զթ.
Գ
ա
թըլ,
Գ
ա
թը ւ ք ,
Խրբ.
գ՛աթիլ,
Ալշ. Մշ,
կաաիլք
3.
բայական
ձևով՝ Վն,
կաթել,
Մրղ.
կաթէլ,
Ախց. Գոր. Երև.Մկ.
Ոզմ. Տփ.
կաթիլ,
Հճ. Աչ.
դաթել,
Ասլ. ննխ.
Fonds A.R.A.M