կ
*
ԿԱԲՈՍ
(
սեռ.
֊
ի ;
«
մ
Ի
տեսակ չափ է,
որ պարունակում է 11 քսեստ կամ
՚ /
շ
մոդ»,
ունի միայն
Շիր, հրտր. Պատկ. էջ 31։
= 3ն. 7.6ֆՀ, լատ.
ՕՁԵԱՏ
«
չոր
բաների
յատուկ
մի տեսակ չավ։», ծագում են եբր.
զէ\հ
հոմանիշից, որի միւս
սեմական
ցեղակիցներն
են արամ. Հ Հձէ>
գցեց,
արար.
Հլձ
զտւնհ, եդիպտ.
՝
զհյ, Խհս «կուժ»,
խպտ. հ2ւհ\, ճշհ\՚. Այստեղ են պատկանում
նան. արևել. թրք.
ւ^յՀՀ զճհ «կոշտ պարկ,
քուրձ», թրք. և քրդ.
ւԼ։>(.$
զճհ «աման»,
ֆրանս.
ԸՁԷ)
փոխառեալ
ձևերր։
Միւս աւելի
հեռաւոր լծորդների
մասին տես ի\. (2օ\\ՇՈ
8
Տ Լ
հտ.,27, X– 81, Էջ 93։ Մեր բառը
ուղ֊
ղակի
յունարէնիցէ։
—
Հիւբշ.
353։
Ուղիղ մեկնութիւնը
տուաւ ն՛ախ Ա
Լ֊
գերեան, Բցտր. չփ, և կշռ. էջ 108.
նոյ֊
նը յետոյ
ՆՀԲ։
ԿԱԳ, ո
հլ. (յետնւաբաը կայ նաև սեռ. ֊ի)
«
վէճ, կռիւ» Սիր. իէ. 15, 16. իը. 10 (բց. ի
կագոյ). Րսկ. ես.Եփր. ծն. էջ 57. որից
կագասէր
«
կռլարար» Եփր. յոր, հրտր. ՀԱ
1912,
672 (
նորագիւտ բառ),
կա գ ացող
«
կը֊
ռոլարար» Ոսկ. մ. ա. 17.
կ ա գ ազարթոյց
Մծբ.
կագիլ
«
կռուիլ»
ՍԳր. Եզն. Ոսկ. ես.
ևն։
ՆՀԲ. լծ. պրս.
թրք՛
դագ, ղավղա,
գադշմա, գավկա։
Հիւնք.
յն.
ա
–
ՀւՀ(օ
«
սաստել,
յանդիմանել», պրս.
1֊\
ճ
«
աղմուկ,
շփոթութիւն» (այս բա֊
ռր հայերէնի մէջ պիտի տար
գակ) :
8
ս
§ցԹ
1
<2 32, 55
յն. կՀ\, դոր. կձ–
«
աղմուկ,
ժխոր», լտ.
\
Տւ§՚\0
«
պոռալ,
ճչալ» բառերին
ցեղակից։
ՏշՈ6քէ61օ–
էոէ2
8 8 28, 303
լիթ.
՝&0\՚
ե
«
կռիւ»,
հբգ.
հօւ աՁՈ
«
զարնել»։
Մ. Ս. Դաւիթ֊
Բէկ,
Յոլշարձ. 397 հիռլ.
02
էհ
«
կռիւ,
պատերազմ»,
հբրըտ.
ՇՅէ–Ձ1–ոձ
«
կռիւ,
վէճ», սանս.
1
օճէ
ևն։
*
ԿԱԴԱՄԱԴԵԿՈվԹ
«
մի տեսակ աման կամ
չափ», երկու անգամ գործածել է Շիր. հրտր,
Պատկ. էջ 31՝ «ըմպելի»
նշանակութեամբ
(
վկայաթիւնները
տե՛ս
ամասարակովթ
բա­
ռի տակ)։
Ունի
միայն
Աւգերեան, Բցտր.
չփ. և կշռ. էջ 98։
= Եբ
Ր
.
ա ՚ ՚ ր յ Ձ
էՈՅոշզզւ^շվ
«
զոհի
բաժակներ»
(
եզ.
1
ՈՅՈՁգգւէ)
բառից է, որ
սխալ րնթերցուածով
(
ձա յնան իշն երի տար֊
բերութեամբ և
յ Ո
գրի տեղ դնելով
Ա է)
տառագարձուել
է յն.
Ս
.
ՏէՏ՝Հ
(1
)6
և այս էլ
երկրորդ սխալով դարձել է հյ.
կադամադե–
կ ո վթ։
Ուղիղ մեկնեց նախ Աւգերեան,
անդ։
Պատկ. Շիր. էջ 31 դնում է միայն
յն.
ձևր։
*
ԿԱԴԵՍԻՄ, ի-ա
հլ. «իգացող»,
նորագիւտ
բառ, որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործա­
ծուած Գ. թագ. իգ. 7 «Եւ քակեաց
զտուն
կագեսիմացն, որ ի տան Տեառն»։
Նոյն բա­
ռը յիշում է նաև Ներսէսովիչ, Բառ. լտ,–հյ.
173
բ
շքքշաւոՅէստ։
= ծբր.
Ը">*27"1|""> գ9ճ6Տ1ա
բառն է, որ
*
ձ՚1|"3 գշճՇՏ
«
իգացող»
բառի
յոգնակին
է. այս բառր
բուն
նշանակում է «սուրբ»
(
տես
կադէս
բառր). իմաստի
տարրերու֊
թիւնր յառաջանում է նրանից՝ որ կադեսիմ֊
ները իրենց անձր նուիրում էին տաճարին և
այնտեղ
շնութեամբ
էին պարապում։
Եբր.
բառը ուրիշ անգամ թարգմանուած է «պոռ֊
նիկ» (այսպէս օր Օր. իգ. 18), բայց այս­
տեղ տ ա ռա դարձութե ամ՛բ պահուած է՝ հա­
մաձայն
յունարէնի։
Յունարէնում
եզ.
զճճՇՏ
ձևի
ձայն ան իշր
պահելով՝ յգ. եղել է
՝/.
Ղն–ղ֊՝գ
(
Տօբհօօ16Տ
610
ա դնում է
/307)
ՅՏէ(յլ),
որից էլ հյ. տառագարձուել
է
կադեսիմ։ —
Աճ.
*
ԿԱ0՝ԷՍ
«
սուրբ», գործածուած է իբր յա­
տուկ անուն՝ Սղ. իը. 8 «Ձայն Տեառն շար–
Fonds A.R.A.M