ԾՈՒՌ
է օձի համար
ծ ո ւ ո ա ո ն ո լ լ
«
գալարիլ» Ոս֊
կիփ.
կրկնութեամբ՝
ծ ա ո ո ւ մ ո լ ո
Տաթև.
ձմ. իդ։
֊
Բնիկ
հայ բառ
հնխ.
§՚1Մ0–
ձևից,
հմմտ,
յն.
"
քՍթՕ;
«
կոլոր, կորացած»,
քՅնՕՀ
«
շրջանակ,
բոլորակ,
ծիր»,
–
րօւյա
«
ծռել,
կորացնել»։
Հայերէնից և յունարէնից
դուրս
ուրիշ տեղ պահուած
չէ։ Հայերենում
ո
ձայ֊
նբ յառաջ է եկել նախաւոր
ծ ո ւ ւ ւ ն
ձևի պատ­
ճառաւ, որթէև հին մատենագրութեան
մէջ
աւանդուած չէ, բայց պահ ուած է նոր գա֊
ւառականներում
(
տե՛ս
Բօ1է01"Ո^
1, 557.
համարում է հնխ.
§6Ա–
«
ծռել»
պարզակա֊
նից՝
ք
մասնիկով)։—Հիւբշ.
457։
ՆՀԲ լծ. սանս.
ձ֊\Հ,
լտ.
(՜
ԱՈաՏ
«
ծուռ»,
8
է
–0
ՏՏ6է յձտ.
.834, 389
և
Բշ–
էաՈ,
62
լծ. հյ.
թ ի ւ Ր ։
Հիւնք.
ծ ի ր
բա֊
ռից, Յակոբեան,
Բիւր. 1899,600 ա֊
րաբ.
Լ - յ ձ
֊-3
1
՝՛»
2-
Աւ՝՛՛– Ուղիղ
մեկնու֊
թիլնը տուաւ
^ օ Ա ՚ շ է
^ Տ Լ
7, 165
և
Տտօատտշ,
էջ 34։ լ\\Լ\\\&,
ճոՈՕՈ.
VI.
3
սրանց է կցում նաև
հյ.
ծ ի ր ,
որ
Հիւբշ. 457չի րնդունում։
ԲՅէւ՜սեՁՈ>՛
ՀԱ 1906, 367 մերժելով
գ֊-բՀ
ձևը,
կցում է
ծ ե ր
բառին։ Լ1ՃԽ, Խա. Տէսձ.
121
նոյնպէս
մերժում է
համեմատել
յն.
քՕթՕՅ
ձևի հետ, որովհետև՝ հա­
կառակ
ուրիշ
հն դևր ոպ՛ա դէ տն՛երի,
այս
յն. բառի
նախաձայն
ք
համա­
րում է <Հհնխ. ւք և ո՛չ թէ §՚.
յն.
՚
քՕթօ;
ձևին կցում է հյ.
կ ո ր , կ ո ր ի ,
կ ո ր ի զ ,
կ ո լ ո ն ,
կ ր ո ւ կ ն
ևն, իսկ
ծ ո ւ ո
համեմատում է
ծ ի ր
և կամ
ծ ա ո ա յ
բա­
ռի հետ, իբր
հնխ.
0
յ ՚ 6 ք Տ –
«
դառնալ»
արմատից։
(
Այս
երկու
մեկնութեանց
միջև տատանւում են
8
օ1Տ30զ 159,
1
քՅԱէՈ13ՈՈ
80,
ԸՇՈՂՇճՇՀ
363 .
—
Բօ–
լ6քՏՏ0Ո,
ՒՀ2 47, 257
րնդունելով
Լւ–
ձՇՈ
-
ի
մեկնութիւնը,
ծ ո ւ ո
գնում է
հնխ.
§ ՚ Օ Հ Տ Օ – ) ։
Բձէահձպ
ՀԱ 1908,
215
հյ.
ծ ա ո
և հանգլ.
0617311
«
դառնալ»
բառերի
հետ։
ր^ՅՐՏէ,
Յուշար ձ. 425
թթր.
էօւ՜, ւՄ,
օսմ.
էՇՀՏ
«
հակառակ,
հակադարձ»։ Պատահական
նմանութիւն
ունի արաբ. յյ.*Ձ
ՏՅ\՚ՅՐ
«
ծռիլ» (ժա­
մուս, թրք. թրգմ. Ա, 941),
ԳԻՌ. — Ջղ.
ծ ո ւ ո ն ,
Տփ.
ծ ո ւ ր ը ,
Երև.
ծ ո ւ –
ո ր , ծ ո ւ ո ն
(
տե՛ս Աբովեանի երկերր, Էջ 232,
տող 2 և Էջ 306, տող 5), Ալշ. Ախց. Կր.
Մշ. Մրղ. Մկ. Շմ. Սլմ, Վն.
ծ ո ւ ո
(
որոնցից
Ալշ. Մկ. Վն., ինչպէս նաև ուրիշ գալառա–
կաններում,
ծ ո ւ ո
«
խենթ,
(
իմար, գիժ», ի ֊
մաստի
զարդացման
համար
հմմտ. պրս.
ճս\
«
թիւր, ծուռ», որ Բ՚եհրանի
արդի
բարբառում
դարձել է
ճօ1
«
խև, խենթ, խօլ,
յիմար»).
Խրբ. Ակն. Զթ. Հմշ. ննխ. Պ լ. Ռ.
Սեբ. Աչ. Տիգ.
ձ ո ւ ո ,
Հճ.
ձ ա ր ,
Ագլ. Գոր. Ղրբ–
Ոզմ.
ծ օ ո ,
Ասլ.
ձ ի ւ ո ,
նոր բառեր են՝
ծ ո ւ ո –
ա շ ք ս ւ ն ի , ծ ո ւ ո բ ե ր ա ն , ծ ո ա կ , ծ ո ւ ո ի կ , ծ ո ա –
զ ա ա ի կ , ծ ո ա ն ց , ծ ո ա ւ ո օ ն ,
ծ ո մ ռ ե լ ,
ծ ո ո տ ի լ ,
ծ ո մ ո կ ե լ , ծ ո մ ա ս տ ե լ ,
ծ ո մ շ տ կ ե լ ,
ծ ո ւ ո տ ի կ
ևն։ Յա տ կա պէս
ծ ո ւ ո ն
ձևից են ծագում
ծ ո լ ո ն ո ւ մ ո ւ ո
Կր.,
ծ ա ո ն ի ծ ա ո ր
Ակն.,
ծ ո ն ո լ –
թ ի ւ ն
Երև. Տվւ.,
ծ ո լ ո ն ի
ննխ.,
ծ ո լ ո ն ի մ ո ա ն ի
Աժտ.,
ծ ո ն ե ր ե ս
Երե։ Անգորայի
թրքախօս
հայերն
ունին
XXIV «ծուռ»,
7.
քՅճսՈ
«
ծռան֊
դամ, խեղանդամ»
(
Բիւր. 1898, էջ 789)։ —
ննխ. Պլ. Ռ.
զ ո ա զ ա դ ի զ < ծ ո ա զ ա տ ի կ
(
վկա֊
յուած
էծ. պրպմ. 607, 612) յառաջացած է
գ֊ի
ազդեցութեամբ
նախաձայն
ծ ֊ ի վրայ,
ինչպէս
ծ ա ո զ ա ր ղ ա Ր > զ ա ո զ ւ ս ր թ ա ր ;
քԾՈՒՐՔ
«
ծոպ», անիմիայն Բառ. երեմ,
էջ 151
ծ ո պ
բառին
իբրև բացատրութիւն, ո֊
րից երևում է որ այն ժամանակ
կենդանի
բառ է։Ըստ իս
ծ ո ւ փ ք
բառն է (հմմտ. Հմշ.
ծ ո ւ փ ՛ ք
որ վրիպակով այսպէս է տպոլած։վ
ԾՈՒՓ
«
ջրերի տատանիլ
ալեկոծաիլր. 2.
փխբ. հոդս, ներքին շփոթութիւն, սրտի ան­
հանգստութիւն.
3.
խուզարկութիւն,
քննու­
թիւն» Առակ. իզ. 10. Ժող. ժ. 13. Եփր. ծն.
և Երր. 194. Ոսկ.
յհ. ա.6. որից
ծփիլ
Ս՚գր.
ծփել
Օր. ժա. 4. «մարմնին
ջուր
զարնելով
լուալ» Վստկ. 206.
ծփեցացանել
ժող. է. 8.
ծփալ
«
ջրերի աատանիլր»
Երզն. մտթ. «մի
բարձր
տեղից ջրիմէջ ցատկել կամ նե֊
տուիլ» Յայսմ. սեպտ, 6.
ծփանք
«
ծովի տա֊
տանիլր» Ագաթ. Եւս, քր. Ոսկ.
յհ. «մտահո–
գոլթիլն»
Ժող. է. 26. Բ. մակ. ժդ. 8.
ի ծփա­
նի կալ
«
ծփալ» Վեցօր.
ծփալի
Մանդ,
ծփա–
|ից
Ոսկ. զկ.
ծփական
Յհ. իմ. եկեղ.
ծփին
Կոչ.
ծփումն
Փարպ.
ծփոց
«
խնոցի»
Հին
բռ.
անծուփ
Ոսկ. մ, ա. 11.
բ ազմա ծ ուփ
Fonds A.R.A.M