ԾՈՓ
475
Փարպ.
գեղածփիլ
Թէոդ. կոյսն,
երկրսւծուվլ
Նար, առաք,
ծովածուվւ
Ոսկ. մ. բ. 25, Գ. 4,
յարածուփ
Ոսկ. Ա. կոր.
հեղեղածուփ
Արծր.
ծովածփանք
Ոսկ. Եբր. գրուած է նաև
ծուպ,
որից
ծուպ ի ծուպ
«
ալիք ալիք, վէտ ի վէտ»
Եփր. թգ. էջ 432։
ՆՀԲ «ի ձայնէ ջուրց
շարժլելոց ա֊
ռեալ»։
Հիւնք.
ծով
բառից։
էՀՅՐՏէ,
Ցու֊
շարձան 425 թթր.
էօե
«
դէզ>
կոլոր»։
Պատահական
նմանութիւն
ունին եբր.
Տ"|՝115 տսք,
արամ.
է|1էՁ էսք
«
հոսիլ, լ ո ֊
ղալ»
։
ԳԻՌ.֊–Զթ.
ծէօվւ
«
ծփանք»,
Ոզմ.
ծփալ,
Մրղ.
ծպպալ,
Խրբ.
ձփալ
«
ծփալ»,
ծվւէլ
«
հարել» (այս իմաստից է գրբ.
ծփոց
«
խնո­
ցի»),
Ակն. «զարնել», Ակն. Պլ. «խմել,
կին­
ծեր), Պլ.
ձվյալ
«
մի հեղուկի երեսին
լողալ»,
որից փխբ. Պլ. «վխտւալ»,
Արբ. Կր. Պլ.
«
մաքրոլթիւնից
փայլիլ», այս իմաստով
նաև Ռ.
ձվւալ. —
իբրև բնաձայն և կրկնու–
թեամբ՝ Պլ.
ձ ր ՚ փ - ձ ր ՚ փ ձփալ
«
մաքրութիւ֊
նից փայլիլ», Երև.
Ղրբ–
Սլմ.
ծփծփալ=Ա/շ.
Մշ.
ծփալ
«
ծուփ ի ծուփ, տատանիլ», Ախց.
ծփծփալ
«
մ աքրութիւնից
փայլիլ»։
—
Հմմտ.
նաև Դրնղ. 184՝ «Իբրև զփայլակն
կոլ ծփայ
կոլ
փայլատակէ»։
ԾՈՓՈՐ
«
սեան թակաղաղի
այն մասը՝ որ
գտնւոլմ է քովթարի և պսակի միջև.
քոՏ6–».
իբրև նոր բառ ունի նորայր, Բառ. ֆր, 573ա,
կազմութիւնը
անյայտ է։ Կոչուած է նաև
փոոյգ,
որ է լտ.
թհՐ>՚§1ԱՈ1։
ԾՊԱԻՈՐ
տե՛ս Ծկրաւորի,
ԾՊԵՂ
«
հեծան տանեաց
յորոյ վերայ հաս­
տատին նեղ և նուրբ տախտակք և զնոքօք
կղմինտր կամ հերձաքար ֆրանս.
շ Ւ ւ 6 \ ՚ 1 ՚ 0 Ո յ յ .
միջին
հյ. բառ՝ ըստ Նորայր, Բառ. ֆր. էջ
236
բ։ Սրա հետ նոյն են հարկաւ գւռ.
ծիպղ
«
ցանկապատ»
(
Ամէն, տարեց. 1909, 322)
և
Ղրբ.
ծիպլի
«
ճպոտ, դալար
գաւազան»։
ԾՊՆԵԼ
«
լալ կապել, կպցնել, վրան փակ֊
ցրնել», մէկ անգամ
ունի Բ, թագ, ի. 8
«
Սուսեր ընդ մէջ ծպնեալ առ միջովն պա–
տենիւք
հանդերձ»։
ՆՀԲ
յն. Լտպ՝)<Հ11 «զուգել»
բառից։
Հիւնք.
շպար
բառից։
1
ՀՁքՏէ,
Յուշարձան
414
մոնգոլ.
էօե֊1,
բոլրեաթ.
էօթՏ1
«
կոճակ», արևել. մոնգոլ.
էօեսԱՅ
«
կոճ֊
կել» ևն։
ԾՊՏԻԼ
«
հագոլստր՝
ձևր՝
կերպարանքը
փոխել» Ա. թագ.
իը. 8, «հաըուածից կամ
վտանգից
զգուշանալու
համար
ծռիլ, փախ­
չիլ» Եփր. թգ. 377. «ետևից վազեի
հալա֊
ծել» Զրր. սարկ. Բ. 110 (այս երկու նշանա-
կութիւններր
չունի ՆՀԲ). «ծածկել, մի ծա­
ծուկ տեղ պահել,
թաքցնել,
ծածկուիլ»
Խոսր. պտրգ. 26, Մա գ. թղ. 203, 218. «տա­
րածուիլ»
Բառ. երեմ, էջ 151 (այս
վերջինը
բնականաբար
առանց վկայութեան և հետե­
ւաբար
կասկածելի)։—
Թորոսեան, Տետր,
հմռ. բառարանի, 1784, էջ28 արմատը, ղը–
նում է
ծպէտ։
Նոյն և ՓԲ։
ՆՀԲ լծ. թըք.
թէպտիլ
(
իմա՛ արաբ.
յ ֊ յ ֊ Ա յ էՅհճւ1,
որ գալիս է նձ\ «փոխել,
փոփոխել»
արմատից)։
—
Հիւնք.
շպար
բառից։
ԳԻՌ.
—
ծպաի
Ղզ՛ «ծպտեալ, թագուն կեր­
պով»։
ԾՌԿՏԵԼ
տե՛ս
Զգեռտ։
"
ԾՐԱՐ (փ
հլ. ըստ ՆՀԲ և ՋԲ. բայց կայ
միայն
ի ծրարի
Ա թագ, իե. 29) «կապոց,
կծիկ։ քսակ»
ՍԳր. որից
ծրարել
«
կապոց
շինել, մի բանի մէջ փաթաթել»
ՍԳր. Ագաթ.
Կոչ.
ծրարոց
Կիր.
ծրարսւսէր
ԱԲ.
ամպածր–
Րար
(
նոր բառ)։
Արդի
դրականում
ծրար
նշանակում է «կապոց, բօխչա»
(
արևմը֊
տեան գրական), «նամակի փաթեթ,
6
Ո\ք6–
1
օբթ6յ>
(
արևելեան
գրական)։
= Փոխառեալ է ասոր.
Յ՚էձ
^31՜֊^
կամ
\ *
յ Հ
Տ9Ր31՜3
«
քսակ» բառից, հմմտ. եբր.
1*12
$
ՏՅքՕք
«
կապոց, տրցակ», արաբ,
գյ^ճ
$1ՄքՅ
«
դրամածրար,
միջին
դրամ
փաթաթած
շորի կտոր», բոլորն
Էլ ծագում
են րնդհանուր սեմական
Տքք
կամ
ՏՕՐ
«
կա֊
պել, փաթաթել, կապոց
շինել, քսակի մէջ
գրամ կապել» արմատից։ — Հիւբշ. էջ 306։
ՆՀԲ «որպէս թէ
ծիր
V^V^^^եալ րնդ
իրար... լծ. և եբր.
ծէՐՕՐյյ»
Ռլղիղ մեկ­
նեց
Լ Յ § .
2
Ա Բւ՜(Ոք.
26, 8։
Հիւնք.
ար­
ծաթ
բառից։
Ր^ՅքՏէ,
Յուշարձան 407
սումեր.
ՏՅՐ
«
պատել», 425 թթր.
է2Ր–
է6ք
«
նեղացներ,
ույգ.
է6.1Ո61<
«
հս^ւպ^
Fonds A.R.A.M