պարզական
արմ ատ ր (հռ\.) և նախնական
նշանակոլթիւնր։
—
Աճ.
ՆՀԲ լծ. թրք.
սիւգմէք,
լտ.
ՏԱ
§0,
վր֊
րաց.
ձաձու։ յ՜ստէւ,
.
Հսւ՜ճ.
(
յքՅՈՆ
117
քրդ. ֊\<էւ\., պրս.
յ
.
=*.տ– ՕՅՕԱ,
օսս.
ձիձի
և հյ.
ծոց
(
իմա՛
ծիծ^
և
ծծել
իրար հետ
է դնում,
Նոյն հեղինակր՝ ԱՈ.
81
&
էէ.
1883,
էջ 64 ձած-լիթ.
2
ւտէւ
«
ծծեր,
ռուս. աԱՈԼշՀ «հիւթ, արգանակ» բառե­
րի հետ։ Տէրվ. նախալ. 43, 88
ծիծ,
ինչպէս նաև
սւիա՝
կցում է
դիել
բա­
յին՝ իբր կրկնական, այսպէս է դնում
նաև
յն.
11
x96;
«
ծիծ»,
11107)
«
ստըն֊
տու», սանս. ձտւճհճՈ «կաթ»։
Հիւնք.
նծը–
ծել
բայից։
8
ս
§ § 6 ,
ՏէատԼ
Ա. ^ՈՈ.
93
ծծել =
ետրուսկ.
Տ06.
իսկ էջ 85 հյ.
սւիա
«
ծիծ» բառի հետ է
համեմատում
անգսք.
էւէ,
յգ.
էւէէՅՏ,
գերմ.
2
Ա26
«
ծիծ»։
Հիլբշ. 498 այս և վերի
բոլոր
ձևերը համարում է բնաձայն. իր կարծի­
քով
ծիծ
բառն էլ կապ չունի
ծուծ, ծծել
ձևերի հետ։ Գ.Փառնակ, Անահիտ 1906,
էջ 233 հայերէնից
փոխառեալ է դը–
նում ալբան,
ցիցէ
«
ծիծ»։
ԳԻՌ.–Ջղ.
Սլմ. Վն.
ծծել,
Ախց. Գոր.
Երև. Կր.
Ղրբ.
Մրղ.
ծծէլ,
Ագլ. Մկ. Շմ.
Ոզմ. Տփ.
ծծիլ,
Ալշ. Մշ.
ծրձել,
Սչ.
ձձել
ննխ. Պլ. Ռ. Սեբ.
ձձէլ,
Ասլ.
ձձէ՝լ,
Խրբ.
ձձիլ,
Հճ.
ձը՝ձել,
Զթ.
ձր՝ձիլ,
Հմշ.
ձձուշ,
ձձվալ,
Տիգ.
ձըձձէլ. —
Ախց.
Կր. Մրղ. Ջղ֊
Սլմ Վն. Տփ.
ծիծ,
Սչ.
ձիձ՚,
սեռ.
ձձի,
Խրբ.
Հճ. Հմշ. Ննխ. Պլ. Ռ. Տիգ.
ձիձ,
Ասլ.
ձիձ,
ձիգ,
Ոզմ.
ծէ»ծ,
Ղրբ.
ծրէծ,
Գոր,
ծէծ,
Ագլ.
ծայծ,
Զթ–
ձա՚ձ,
ծր՝ձ.–#
/
շ
.
Մշ.
ծուծք,
Սեբ. Տիգ.
ծուծ,
Ասլ.
ծիւձ
«
ոսկորի ու­
ղեղ»։— Նոր բառեր են
ծիծիկ, ծիծիկ անել,
ծծագին, ծծկան, ծծկեր,
ծծմայր, ծծուկ,
ծծվոաալ, ծծքել, ծուծապակաս
«
անխելք»։
ՓՈԽ. — Ուտ.
ծիծիկ
«
ծիծ, ստինք»,
ծի­
ծիկ սւաւլալ
«
ծծմայր»,
քրդ. (Տէրսիմի
բար­
բառով)
ծիծ
«
ծիծ» (տե՛ս Հայաստան
1917,
թ. 90),
ԾՈԻԿԱԼ.
անստոյգ բառ, որ մէկ անգամ
գործածուած է Գ. մակ. ա. 8 «Նա ծուկայր
ոչինչ թուլանա յր»
(\
Տւ
՝
ւ.
նածոլկայի, նա
սակայն),
յն. օրինակն
ունի
օ68օէյյ.ս><; 7$օս^տւօ
1
էՏէ՚ՑտօՑօ1է.
ՀՀԲ մեկնում է բառս
«
յա­
մառիլ, պնդել,
ձգտիլ,
նկրտիլ ևն», ՋԲ
«
յամառիլ»,
ՆՀԲ ուղղում է
ԱԲ
բոլորովին
ջնջել է։ Ուրիշներ առաջարկել են
սրբագրել
աուկայր, աոկայր
(
Գ.
Տէր֊Մը֊
կրրտչեան, Ս. Տէրտէըեան),
ժուժայր
(
Գ) ,
սակայն
(
Հ. Ա. Տ.),
ցանկայր
(
Թոռնեան,
Հատընտիր
Բ. 1910, էջ 300, րստ յն. բնա–
գըրից)՛
ԾՈԻՂ.ԱԿ, ի-ա
հլ. «որոգայթ,
թակարդ՛»
Առակ. զ. 5, է. 23, Ժող. թ. 12,Մծբ. Եփր.
թգ. 394. գրուած է նաև
ծօղակ, ծողակ,
ծաւլոլկ.
բայց
աւելի հետաքրքրական
ձևեր
են
ծօղղակ
Մծբ. էջ 378,
ծաղաղակ
Տաթև.
ամ. 452. իսկ Բառ. երեմ, էջ 147, 150 և
151
յիշում է
ծալալակ, ծղաղակ, ծօղ
և
ծօ­
ղակ
ձևերով։
Հիւնք.
ծոյլ
բառից է հանում։
ԳԻՌ. — Ղրբ՛
ծղա՛ղակ, ծղա ՚րա կ
«
մեծ
թռչուններ
բռնելու յատուկ
մի տեսակ
ծու­
ղակ. 2. փխբ, խեղճուկ
տոձն,
խրճիթ»։
+ ԾՈԻՆԳ, ի-ա
հլ. (գրուած է նաև
ծունկ
և գործածուած է անեզաբար)
«
ոտքի
ծունկր»
ՍԳր. «բոյսի
մայրան» Վստկ. Պրոկղ.շղկպ.
(
այս իմաստով գրուած է նաև
ծրունք
Նիւս,
կազմ.), «շարականի
խազ՝ ռր օ ձևն ունի
և ծնկան
գլխի ոսկորի
ձևից է առնուած»
ԱԲ։ Բառիս համար ՆՀԲ դնում է նաև
ծան­
դրն
կամ
ծունկն
ձևը և
ծնդան,
ծնգամբ
հոլովներր. բայց այս ձևերից ոչ մէկը չէ
գործածուած. ՋԲ արդէն չի էլ յիշում դրանք,
դաւառականների
մէջ միայն
գտնում ենք
ծանդն,
սեռ.
ծնգան
ձևը և մի քանի յետ–
նադարեան
բարդութեանց
մէջ. ինչ.
ծռնկ–
նամէջ
Ոսկիփ.
ծնկներ
կամ
ծներ
«
երաժըշ–
տական
խազ՝
ՕՕ
ձևով, որ
ներկայացնում
է երկու
ծունկ»
Ոսկիփ.
Շար։—Առաջին
ծ անգ
կամ
ծունկ
ձևից են կազմուած՝
ծրն–
կակասյ
Վեցօր. 87, 88.
ծնկել
«
խաղողի որ­
թի ծունկ կապելը»
Գնձ։—Արմատիս
երկ­
րորդ ձևն է
ծ ո լ ք
՚
Ր
(
գրուած է յետնաբար
ծանդր
),
գործածւում է իբրև նախորդի ե–
զակին, անհոլով է և առհասարակ
ոճերի
մէջ է գտնւում. այսպէս՝
ծունր կրկնել, ծոլ–
նրր դնել, ի ծանր իջանել
ՍԳր. Եւս. պտմ.
ծունր առնուլ
«
մենակ նստած
լալ՝
հեծել»,
Fonds A.R.A.M