ԾՈՄ
467
ԳԻՌ.— Երև.
ծօրծօրակ
(
Ամատ.
Լալոց
բառ
ու
բան, էջ 317ա), Ախց. Կր.
ծօւ՝ծակ,
Ակն, Խրբ. Սեբ.
ձօրձագ,
Զթ՛
օ
ի ֊ փ յ
0
֊
ք .
–
ե–
ձիրոդ,
Լճ.
ձիրօց.,
Լմշ.
ձօնձւ-ագ
(
ունիմ
նաև
Լմշ,
ձօձր
ձևը. բայց
աղբիլրը
մոռացել
եմ
նշանակել)։
*
ԾՈՄ
(
յետնաբար
ռ հլ. հմմտ. Կանոն, էջ
86
ծ ո մ օ ց ն յ
«
օրական
մէկ անգամ
միայն
ուտելով պահք» Ա. մակ. գ. 47. Մծբ. Եփր.
համար, որից
ծոմել
«
ծոմ
պահել»
Եփր.
գտ. 347. Թագ. 439.
որ
և
ծոմանալ
Զքր.
կթ–
Տօնակ. Ոսկիփ.
ծոմական
Յհ. իմ. ատ.
ծո–
մապահք
Մծբ.
ծոմապահութիւն
Շնորհ,
թղթ.
ծոմաջան
Մանգ. Եփր. Սիւն. Գնձ.
ծո–
մացուցանել
Կանոն. Տօնակ։ — Առհասարակ
Ս. Գրքի մէջ թարգմանուած
է
պահք
և
միայն
մէկ անգամ գործածուած
է
ծոմ
ձևր։
•–
Ասոր. յ>°ձ
ՏՕէՈ,
\֊–
^°ձ
ՏՅԱՈ13
կամ
ՏՕՈ73,
եբր.
Ը՚15յ
տՍա,
արամ.
ՏՕՄ1,
արաբ.
Հ.յ.^
տՅսա
կամ
լ ^ ,
տկտւտ, եթովպ.
9
ւ0""Օ
ՏՕՄ13,
ն. ասոր.
Տ01ՈՅ,
որոնք բոլոր նշանա­
կում են «ծոմ»։—Լիւբշ.
306։
Ամէնից առաջ
ՏշԽօձ^,
1
Ո 6 Տ 3 1 Մ .
45
դրաւ եբրա յեցերէնից
փոխառեալ։
նԼԲ եբր.
ձօմ,
ասոր.
սաւմ
և արաբ,
սէվմ
ձևերի հետ։
Եբր. ձևից են դնում
նաև
Բ6է6ՈՈ. 23, 38,
Լ Յ § . Բւ^.
26,
8,
ա ւ Խ
տգ/ա
41,
ւ շ
(
կասկածով)
և
Լիւնք։
ԳԻՌ.–Ալշ. Մշ. Վն.
ծոմ,
Կր.
ծօմ,
Խրբ.
Լճ. Պլ. Ռ. Սեբ.
ձօմ,
Զթ՛
֊
օ մ , ձոմ,
Ա
գլ
.
Ախց. Գոր. Երև.
Ղրբ.
Մկ. Մրղ. Շմ. Ռզմ.
Ջղ.
Ս
լ
մ.
Տփ.
ծում,
ննխ. Սչ. Լմշ. Տիգ.
ծում,
Ասլ.
ծոմ.-
Անգորայի թրքախօս
հա­
յերն
ունին
զօ մ
ձևով
(
Բիւր.
1898,
78.9)։
նոր բառեր են՝
ծոմբաց, ծոմչէք, ծոսապաս։
ՓՈԽ. — Ուտ.
ծում
«
ծոմ»։
ԾՈՅԼ
(
յետնաբար
ի, ի-ա
հլ՛) «անաշխա֊
տասէր» Սիրաք. ծա. 11. Յայտ. իա. 8. Պիտ.
Խոր. որից
ծուլանալ
Ագաթ.
ծուլալ
Եղն.
Ոսկ. մտթ. և յհ.
ծուլամտութիւն
Մծբ.
ծու­
լալից
Մծբ.
ծոլլանք
Եւս. պտմ.
ծուլագոյն
Ոսկ. յհ. ա. 24 և Փիլիպ.
ծուլացուցանել
Եզն. Ոսկ. ես.
ծուլացուցիչ
Ոսկ. ես.
ծուլու­
թիւն
Ոսկ. մ. ր. 18։ Գրուած է նաև
ծուղալ
Բուդ. Գ. ի. Պղատ. եւթ.
ծուղութիւն
Յհ. իմ.
ատ.
Մաշ տ։
Պատկ.
1430/16,
զ.
էջ 14 լծ.
թ ո յ լ ։
Մառ
3 8 0
5, 317
ծանր
բառից՝
ա ն > ո
ձայ֊
ն ափ ոխ ո ւթե ամ բ։
Լիւնք.
յն. Լ՜ք^.0Հ
«
նախանձ»
բառից։
ԲՅէաեՅՈ>՛ Տճ. 1,
193
յն.
ք7.՚յ..6;
«
կլոր
աման»
բառի
հետ,
իսկ ԼԱ
1906,
367
յն.
քՏսՕԱ
.011,
լտ.
յ7ԱտէՅք6
«
ճաշակել»։
Մ. Ա. Դալիթ–
Բէկ, Յուշարձան
397
հյ.
կեղ, կեղեքել,
կողոպտել
և իռլ.
Ըօ1
«
մեղք,
յանցանք»,
զալլ.
ԸՀ\՚1
«
յանցանք»
բառերին
է կը–
ցում։
Ւ^ՅՐՏէ,
Յուշարձան
415
մոնղոլ.
ՏԱ
1
Յ,
բուրյաթ.
ՏԱ
1
Յ, ՈԱ
1
Յ,
թունգուզ.
Տս1
«
թոյլ»։
ԲշէՇքՏՏՕՈ, ճւ
-
.
Ա. ճ ւ
՜
Ո Ն
Տէսճ.
94
լեթթ.
(
Յ
1
Յ
1
<3
«
անփոյթ
երի–
տասարդ», խ\էշՈՏ
«
ծոյլ,
դատարկա­
պորտ», սանս.
յ31աՅ–
«
անարգ, հասա­
րակ» ևն բառերի
հետ հնխ.
^՚օ1յՕ–
ձե֊
լից։ %ափանցեան,
Տեղեկ. ինստ. 2,
89
վրաց.
ղաւ-եբա
«
ծուլանալ»։
ԳԻՌ.֊Ախց.
Երև.
Մշ. Տփ.
ծ»ւլ,
Սեբ.
ծուլ,
Ագլ.
ծիւլ
«
ծոյլ». — իսկ
Ղրբ.
ծիւլ
«
տը–
կար,
թոյլ, ոչ-բարկ
(
դործածւում
Է օղու և
կրակի
համար)»։
ԾՈՆ.
անստոյգ
բառ,
ունի
միայն ԼԲուս.
§ 1215, հետևեալ բաղատրութեամբ.
«
Բժըշ–
կարան մի ստէպ յիշէ
գծոն բժշկաց,
արաբ,
այլ
թայհ ր լ - հօ ք է օմ ա յ
կամ
թ ա յն - ըլ - հ է օ ք է –
մէն.
գրուած
է ևս
թայ ըլ-հէօքէմէն.
բայց
բոյս թէ այլ ինչ ըլլալն՝ ինձ անծանօթ
է»։
ԾՈՊ,
ի
հլ, (յետնաբար
նաև
ի-ա
հլ.)
«
զգեստի
ծայրի վերջաւորները
կամ
փնջերը»
Թուոց ժե. 38, 39, Օր. եր. 12. գրուած
է
նաև
ծուպ
Երզն. մտթ.
ծոփ
Ոսկ. ա. տիմ,
էջ 68,
ծուփ
Բառ, երեմ, էջ 151, արդի գրա­
կանում ընղունուած
է միայն
ծոպ
ձևով և
նշանակում
է «իբր զարդ կախուած
թելերի
փունջ, տճկ,
փիւսկիւլ»,
որից
ծոպաձև.
ԱԲ,
ծոպաւոր
(
նոր բառ),
ծպել
«
ժապալել»
Հի­
մա՛ ժապաւէնով
կամ ծոպերով
զարդարել)
Բառ,
երեմ, էջ 151։
նԼԲ
զուսպ
բառից՝
«
որ
զուսպ
պահէ
զծագս
հանդերձից»։
Լիւնք.
ծփալ
բա֊
յից՛
ԳԻՌ. — Ագլ.
Ղրբ.
Գոր. Շմ.
ծուպ
«
ծոպ»
Fonds A.R.A.M