466
ԾՈԾ
միայն Բառ. երեմ, էջ 150 (եթէ չէ չփոթու­
ած
կ ն ք ե լ
բառի
հետ)։
–(–
ԾՆՕՏ, ր
հլ. «կզակի
ամբողջ
ոսկորր»
ՍԳր. եւս. պտմ.
նմանութեամբ նաև «մի
բանի
եզերքր. 2. եզերքի
վրայ
զարդեր»
ՍԳբ. (դրուած է
ծ ն ո տ ՝
կրկնագիր Ագաթ.
Յուշարձան, էջ 107բ). որից
ծ նօ տ ա ք ա կ առ­
նել
«
ծնօտը պատռել»
Ջքր՛ կաթ.
ե ր կ ա յ ն ա ­
ծ ն օ տ
«
ծնօտը երկար» Ոսկ. կողոս. ևն։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝ հնխ.
§ ՚ 6 Ո –
ձևից, հա֊
երէնը ծագում է հնագոյն
*
ծ ին– ա ւ տ
ձևից,
ինչպէս
ծ ղօ տ
ծագում է
*
ծ իղ– ա ւ տ
ձևից։ Ցե­
ղակիցներից
ունինք
յն.
•
յտVՍ^
«
ծնօտ»,
՝(
ե֊՚.0^
«
կզակ»,
քՏ^17.;
«
միրուք»,՛
–
^շծ–
"
յ
՝/0
ւ9օ"
«
ծնօտ, այտ, բերան», մա–
կեդ.
ա
՝)
Ա(ւ
՚
յՀ
«
երկու ծնօտները»,
լատ.
§6–
ռ՚Յ
«
այտ», գոթ.
1
\1
ՈՈԱՏ
«
ծնօտ, այտ», հբգ.
հաա,
անգսք.
(
~ւո,
գերմ.
1
<4ոո,
անգլ.
ժսո,
հհ իւս. Ճ՝\ՈՈ «այտ»,
հիռլ.
§1ԱՈ, §՚1Ո
«
բե­
րան», կիմր.
§ 6 Ո
«
ծնօտ,
այտ».
§ 6 Ո Յ Ա
«
բերան»,
լիթ.
2 3
Ո
( 1
Յ Տ
«
ծնօտ», վեթթ.
շսօճտ
«
կզակ»,
փռիւգ.
ՕւԼ՚ղ^, Հչց>
Օէէ
^Տ,
«
մի­
րուք» (Ա մասնիկով),
սնս.
շ7ք ՒԼՅՈԱ–
«
ծը–
նօտ»,
զնդ. >) Ւ*^/
|–23ՈԱ
«
ծնօտ»
(
տե՛ս
831
՜
էհ0101ՈՁ6
1689),
պրս. թյՀ
23
ՈՅՃ
«
կր–
զակ», աֆղան.
2 3
Ո Յ ,
23
ՈՅՃ,
բելուճ.
2 3 –
ոսճ, շտւա՜Կ. «կզակ»
(\\
^Յ
1
Ճ6
337,
ՅօւտՅշզ
144,
Ոօա § 669, 1քՅսէօ13ՈՈ 365, ՒԱս
§6
255,
ԲօԽ ա ^
1,
587,
Ը ա օ ս ա շ Ո Խ է
397)։
Հիւբշ. 456։
Նախ
ՆՀԲ
լծ. սանս.
^ Յ Ո Ճ Յ ,
յն.
ք՚Օ
.
Ս0<;,
լտ.
§ 6 Ո Յ ։
\՝/
աճւՏՕՒւ.
13
լտ.
^ 6 –
ՈՅ,
յն. ֊ ֊ Խ Հ ,
Տօէէւօհ. 2 0 ^ 0
1850,
356
սանս.
հՅՈս։
Նոյն, ԽւՇՅւ
70, 145,
Լ Յ § . Սւ
–
§6տշհ.
681,
Ի\ս1Խ
Տ Ա ՚ ՚ ճ ա 42,
254,
Պատկ. ևն վերինների
պէս,
Հիւնք.
ծ ղօ տ
բառից։
Գազանճեան, Տարեց.
Պապիկեան
1905, 126
լծ. թրք.
չ է ն է
«
ծնօտ»։
՛
ԾՈԹՈՐ, ո
հլ. (գրուած նաև
ծ ո թ ո ր ի ն ,
ծ ո թ ո ր ո ւ ն , ծ ո թ ր ի ն , ծ ո թր ո ւ ն , ծ ա թ ր ին , ծ ա յ թ ֊
Րին, ծ ե թ ր ո ն ,
իսկ Բառ. երեմ, էջ 151 գրում
է
$ ո նթ ր ո ն , ծ ո ն թ ր ա ն )
«
մի տեսակ
համ եմ ա֊
յին
բոյս. լտ.
ՕՈ
§ՅՈԱ ա Vս1^^^6
Լ
ըստ
Տ31ճշ1,
հրար. Մխ. հեր. § 316,
էՒ
^էՈԱՏ Տ6ք–
Բ)/11սա Լ
ըստ Տիրացուեան,
ՕօոէոեսէՕ
419,
ՏՅէսւ
՜
շ
-
յ
՚
Յ Ւ101
՜
է6ՈՏ1Տ
Լ § 421,
ՏՅէ1Մ6յ՚3
13
x10013 1<. § 422, շւշ^բհօքՅ շ1ւոօբօճւօ1–
ՃՇՏ
Ի\.
8.
§ 426»
Վանակ, հց. Բրս. մրկ.
363.
Վրդն. ել. Վստկ. 173. Գաղիան. Բժշ
կայ նաև
ս ա դ իր
ձևը՝ Վստկ։
֊
Ասոր.
^ յ ^ յ ՛
§֊–^––>>
արաբ. ^ Լ ֊ . ^
ՏՅ
՚
էհՅւ–,
^ Լ ֊ . –
ՏՅ՚էՅՐ,
որից է նաև հինդ.
ՏՅէՒՄՅ,
Տ3ւ31՜,
լատ.
ՏՅէւՄ6յ՚3.
բոլորն էլ
նոյն
նշանակութեամբ։
Վերջին
ժամանակի
վւոխառութիւն է
ս ա դիր,
որ գալիս է ուղղա֊
կի արա բերէնից։ —Հիւբշ,
306։
Առաջին
անգամ
Լ Յ § . Սւ
՜
ց6ՏՇհ.
847
կցեց արաբ, ձևին, որին յետոյ ա֊
լելացրեց
Բւ՜0՚\ք.
26, 8
նաև ասոր,
ձևը։
Նշանակութեան
ճշտման
համար տե ս
Արթինեան, Տունկերը Ա 60 և Ամէնուն
Տ ա րեցոյցը,
1914,
էջ 162։
ԳՒՌ.֊Ախց.
ծ Էթ Ր օ ն ,
Վն.
ծ է թ ր է ն ,
Ալշ.
Մշ.
ծ ի տ ր ե ն ,
Ննխ.
ց է թ ո ի ն ,
Պ լ.
ձ ա թ ր ի ն ,
զ ա թ ր ի ն ,
Ռ.
ղ ա թ ր ի ն ,
Հմշ.
ձ է թ ր ի ն ,
Ասլ.
ձ ա յ հ ր ի ն , ձ ա ր հ յ ի ն ,
Պրտ.
ղ ա հ ր ի ն ,
Ղզ.
ծ ը –
թ է օ ՚ Ր ա ն ,
Գնձ.
ծ ր թ ի ՚ լ ր ա ն ,
Ագլ.
ծ ն թ ա ՚ ր ա ն ,
Ղրբ,
ծ նթ է օ
՚
ր ա ն ,
Ջղ.
ծ ա նթ ո ր ա ն , ի ծ ա ն –
լ ՜ ո ր ա ն ,
Ակն.
ձ ա յ ն ի ն ,
Խրբ.
ղ է Ո թի ւ ՚ է ն ,
Տիգ.
(
նոր
ւիոխառութ.
արաբերէնից)
դ ա ՚ թ ա Ր ։
Նոր բառեր են
ծ ա թրին ա ւ ե լ , ծ է թ ր ն ո ց
«
ծաթ­
րին շատ բոլսած տեղ»
(
Բ ^ Օ 1 Յ ) ։
ՓՈԽ.֊Թրք.
Հ Հ
յ 231Մ
(
տե՛ս
ՕԱՏ1Յ՝/
Ի \ Շ Հ ^ ,
1
ս
^ւտօհ6
ՏէԱ(116Ո ՏԱ^ՃԱ^ 128,
1893)
և գւռ. թրք.
23
է1՜1Ո
հայերէնից
են
նախաձայն
՛
Լ՜ի պատճառաւ,
քրդ.
Լյ^յ՝^^
131
Մ1
«
զուիրակ»
(
մստԱ, ՕւՇէ. ՒՀԱւ՜ՃՇ,
էչ
112).
Կուրանի ռուսական բարբառով
1
ԼՇ7֊
Բ « Ո
(
որ բուն ռուս, կոչւում է ֊1շ6բ֊֊Լ՜հ)։
ԾՈԾՈՐԱԿ
«
գլխի կամ պարան ոցի
ետևի
կողմը» Ադաթ, ճառընտ, (Ագաթ, այլ ձեո.
ծ ո ծրա կ , ծործորակի.
արդի
գրականում
ընղունուած է միայն
ծ ո ծ ր ա կ
ձևր։
ՆՀԲ
մեկնում է «որպէս
ծ ո ր ա կ ՝
ե֊
րակ և անցք ուղղոյ կամ
ծ ծ ո յ
րնդ ան­
րակն և իբրու
ծ ո ր ծ ո ր
կամ
և^ամէջ»։
Պատահական
նմանութիւն
ունին ա–
սոր.
յ յ օ յ տ Յ ս ւ - Յ ,
եբր.
1
է<1շյ
Տ Յ V -
VՅ^
«
վիզ»*
Fonds A.R.A.M