ԾՆԾ
465
ԾՆՔ
ԳԻՌ.֊֊Ալշ.
ծ ն էըեղ,
Ղրբ. Տփ.
ծնէփակ,
Ջղ.
ծնեփէկ,
Շմ.
ծ ն ր փ
ա
ղ ՚ ,
Հին Ջղ.
օ ն է ՚ –
փուկ,
Ղզ.
ծնի՚փակ,
Բլ.
ծինեփիկ,
Մշ.
ծի–
նէպիկ.
վերջին երկուսը նշանակում են նաև
«
ծայրր եփելով ամրացրած
ձու» (կռուակա­
նի տալու համար), որ իրապէս
*
ծայր–եփրկ
ձևից է և յետոյ շփոթուած է
ծնեբեկ
բառի
հետ։
ՓՈԽ.— Վրաց.
^օՇծծյյյտ ծինաբեգա
«
սպի­
տակ ծնեբեկ,
66
,7133
ՕՈՅթ
^Յ»»
ԾՆԾԱԼ
«
ճենճերել կամ երևի լ», ունի մի­
այն Բառ, երեմ, էջ 150։
ԾՆԾԱՏ
«
չալթուկ, դեռ կճեպից
չհանուած
բրինձ», նորագիւտ բառ, որմէկ անգամ գոր­
ծածել է Կիր. էջ 219 «Պահանջէին 100 լիտր
ցորեան, 50 լիտր
գինի, 2 լի
տ
ր
բրինձ և
ձնծատ, 3 տոպրակ, 2 չուան»։
Ալիշան, հրտր. Կիր. (անդ) կարծում
է «հասկախառն կամ յարդախառն գա­
րի կամ ընդեղէն»
(
թերևս
կապելով
ծանծ
«
կալի մնացորդ»
բառ ի հետ)։ Ա–
ճառ. Հայ, նոր բառեր
հին մատ, Ա.
էջ 77 մեկնում է վերի ձևով՝
ք ւփնձ
բառի
յարադրութեան
պատճառով։
՛
ԾՆԾՂԱՅ, ի
հլ. «երաժշտական
մի գործիք
է. գիլ» ՈԳր. նար. խչ. գրուած է
ձնծղայ
Անկ. գիրք նոր կտ. 291, 301.
ցն ծ ղ ա յ ^6–
ցօր. 66.
ձնձղայ
Վրդ. առ
198.
ծեծեղայ
Բառ. երեմ, էջ 149. կայ և
ծիծեղայ
ձևր՝
ըստ
ՓԲ,
միջին
հայերէնոլմ
ունինք
ծնծղեակ
Բ՝լկր. 27։֊Քննասէր,
Ծիսական
բառարան,
Օրաց.
ա
զգ. հիւանդ. 1906,
էջ 150 իրարից
տարբեր է
դնում
ծըն–
ծրղայ
«
տափակ
երաժշտական
գործիքը» և
ծսծղակ
«
կիսագունդ
զանգակաձև
գործիք
մը՝ որ պղնձէ թաթով մրբաղխելով՝
դուր֊
սէն՝ ձայները ճշտելու և կանոնաւորելու հա­
մար կգործածեն»։
—
Ծնծղայ
«
եղանակի ա֊
նուն» Մանրուս. (Ամատ. 315)։
= Ասոր.
Տ6ՏՏՑ1Տ,
Տ 1 Տ Տ 9 1 3
«
ծնծղայ», որի միւս սեմական
ձևերն են՝
եբբ.
Ը ^ Տ ^ Տ Տ6հ311տ,
տրամ.
՝
^՝ձհ՝ձ
տՅհ
9
1
Ձ,
եթովպ.
ԱՀԳՀՃւ
5-1
ՈՅՏ31,
^
2
լ
յՅՈՅՏ313է
«
ծնծղայ»,
բոլորի
Արմատական բառարան—30
արմ ատ ն է եբբ.
^
Տ11,
արաբ,
Տ311,
ասոր.
Տ31
«
հնչել»,—Հիլբշ,
306։
նախ
ՏօԽօձ^,
1՝
Ո6Տ31Մ.
45
դրաւ
երր. ձևից։
նոյնը
յիշում է նաև նՀԲ։ —
ե Յ § .
ԽՈՂ.
ՏէսԺ. § 1059
ասորականից։
Հիւնք.
ցնցել
բայից։
ԳԻՌ.–Ննխ. Ռ.
ձնձղա,
Ջղ.
ձ՚նձրղա,
Մշ.
ձ՚նձղա, ձ՚նձղիղ,
Ալշ.
ցընձղա,
Խրբ.
ցընձը–
ղա, ցընձախ,
Երև. Ալմ.
ծնձղակ,
Ախց.
ց ը
Ա
–
ծըղնէր
(
միայն
յոգնակի
ձևով), Հճ.
ձընձը -
ղաղ,
Մկ. Վն.
ցընձղակ,
Աեբ.
ցընձախ,
Զթ–
ձինձղաք,
Աչ.
ցնձա. —
Անգորայի
թրքախօս
հայերը
ունին
սնչակ
ձևր (Բիւր. 1898, 865,
որ տպագրական
սխալ է երևում և պէտք է
ուղղել
սնղակ,
որ է
ցնձակ^»
ՓՈԽ. — Վրաց.
^օօ^օշյյօ
ծինծիլի
կամ
^օ6^օց–»տ
ծինծիլա
«
ծնծղայ»,
Յյ^օՕ^օշո
մեծինծիլհ
«
ծնծղահար»։
ԾՆԾՂԱՐ
«
մի տեսակ
բոյս, գետնի աստղ,
լատ.
ՅՏթ61՜ս13
օճօՈւէձ»
Բժշ. ունի
միայն
ՀԲուս. § 1212։
ԾՆԾՈՅ, ԾՆԾՈՑ
տե՛ս Ծանծ։
ԾՆԿԱՍԷՐ
«
պարկեշտ, ընտանեսէր», մէկ
անգամ
ունի Գ. մակ. դ.6
«
Ամրածածուկ
քօղաձիգ ծնկասէր
հարսունք
վարսս
մեր­
կաց եա լ»։
ՀՀԲ հանում է
ծնղիլ
«
նեղոլիլ,
ծիւ­
րիլ»
բայից։
նՀԲ մեկնում է «որ սիրէ
առտնին
նստել
հ ծունկս»։
Հաւանա­
կան է Հիլնքեարպէյէնտեանի
մեկնու­
թիւնը, որ կարծում է թէ յուն. (քւճօՀՕ–
՚
էՕՀ
«
ծնելասէր,
երեխասէր, իր զա–
լակներին
սիրող» բառից է թարգմա­
նուած, շփոթելով
"՚0
>0Տ
«
ծնունդ» բա֊
ռր
"
Հ0՝)՝ձ «ծունկ»
բառի
հետ։
ԾՆԿԻԷ
կամ
ԾՆԳԻԷ.
«
ծիւրիլ,
մաշիլ, տա­
ռապիլ» Վեցօր. 85. Եզն. Ոսկ.մտթ. Եփես,
և ես. 205. որից
ծնկոտ
«
թոյլ,
ծոյլ» Կանոն.
ծնկացեալ
«
թուլացած» Ոսկ. ես.
ծնղրտիլ
«
անդամներր
քաշուիլ, կարկամիլ»
Ոսկ. կող.
574 (
չունի նՀԲ). գրուած է նաև
ձնղիլ
Ոսկ.
մ. ա. էջ 213։
նՀԲ և Հիւնք. հանում են
ծունկ
բա­
ռից,
«
լինել որպէս
ծունկ
կթուցեալ»։
ԾՆՔԵԼ
«
դրոշմել կամ հաստատել»,
ունի
Fonds A.R.A.M