ԵՐԳ
43
ԵՐԴ
երկրորդ
մասը։ Տէրվ. նախալ. 63 կաս֊
կածով սանս.
Յւ՚Շ
«
մռնչել,
գոչել, եր֊
դեթ։
յն. ն10Հ(ք) «հնչել,
երգել,
խօսիր),
լատ. \օզԱ\ «խօսիր),
հսլ. ^^\^^[
«
խօսիր)
ձևերի հետ հնխ.
Ձ1
՝1
<,
Հտձտ. արմատից։
Հիւնք.
երկ
բառից։
ԲՅէւ
՜
սեՅՈ>՚,
Տճ,
կ
18
վօգոլլ.
61"
|՚61՜Ո 61
՝7
՚3
«
երդուած
երգ))
ձևի համար ասում է թէ յիշեցնում է հյ.
երգ
բառը, իսկ
1, 224
հայերէնից
փոխառեալ
է դնում հունգ.
ք6§6
«
հին
երգ)),
ք6
§61
«
մի հին երգ երգեր)։ Մառ,
ա\Ա,
1915, 852
սվան,
երծի
«
եղէգ))
բառի
հետ։ Պատահական
նմանութիւն
ունի վրաց.
ծշյտ
րեկա
«
ձայն,
բաղ֊
խիւն))։
ԳԻՌ.֊Խրբ.
յէրգ՛,
Ջղ.
յերք,
Ագլ. Ալշ.
Ախց. Երև. Կր. Հմշ. Շմ. Պլ. Ռ. Սեր.
յէրք,
Մրղ.
Րզմ.
յերք՛,
Ասր
յէ՝՛՝*,
որոնք անշուշտ
գրական փոխառութիւն են։
"
ԵՐԳԱԲ
(
գրուած նաև
արդար, արգոբ), ա
հլ. երկու անգամ գործածուած
է Ս. Գրքում՝
«
Նստցիս առ երգաբաւդ
այդուիկ)) Ա. թագ. ի.
19, «
Ել յարեալ Գաւիթ յարգաբայն))
Ա. թագ.
ի. 41 .
—
այս բառր մեկնելով
Կիւրղ. թ գ, ա֊
սում է. «Յարեաւ յարգաբա
յն (կամ յարդո–
բայն), կա՛մ ի թփոյ ինչ, որոյ անունն
այն­
պէս էր և ոչ թարգմանեցին,
կամ ի դարա–
ւիորէ՝ ուր թաքուցեալն
էր»։ Իսկ Բառ. երեմ,
էչ 35 և 91
արգաբայ, արգոբ, երգաբ
մեկ­
նում է «վէմ, քարաժայռ,
քարուկ»։
֊
Երր.
բնագրի
սխալ
հասկացողութեան
արդիւնք է. բնագիրր առաջին դէպքում
ունի
«
եզէլի քար», երկրորդ
դէպքում
«
հարաւի
կողմից»,
յոյն թարգմանութեան
մէջ՝ յայտ­
նի էէ Ի ֊ չ թիւրիմացութեամբ
այս բառերը
տառադարձուած
են
Տթքտփ, ՚ճն–քձ
(3,
որից էլ
հյ.
երգաբ։ —
Աճ.
ԵՐԳԵՀՈՆ
տե՛ս
Երգիոն,
= Եբր. բառի
յն. ֊Հ^եԼ
տառադարձոլ֊
թ՚րւնից. աւելի ընդարձակ տե՛ս անդ։ — Աճ.
ԵՐԵԳԵՀՈՆ
տե՛ս
Երգիոն։
ԵՐԳԵԻԵ1,
«
անօգուտ»,
ունի միայն Բառ. ե֊
րեմ. էջ 91։
+ ԵՐԳԻԾԱՆԵԼ (–գիծի,
արմատն է
*
երգէծ)
«
պատառ
ել, ճեղքել, պայթեցնել,
ճաքեցներ)
Եփր. ել. էջ 187 և օրին, էջ 276. Փիլ. լին.
Երգն. մտթ. 172 (երգիծանելն՝
պատառեալ
լսի),
«
գծել. նշան անել»
Լմբ. իմաստ.,
«
կծել, նախատել, ծաղրեր) Խոսր, պտրգ. նար.
Լմբ., որից՝
երգիծանիչ
Լմբ. ատ.,
երգիծումն
«
պատառումն»
Եզեկ. լ. 16. Մծբ.,
երգիծա–
ցանել
(
կամ
ե ր գ ի ծ ե ց ո ւ ց անե լյ
«
պա
(
թեցնել,
պատոեր) Մտթ. ե.6. Ոսկ. փիլիպ. մտթ.—
ԱԲ ունի նաև
հերգիծանել
«
երգիծանել»
և
հերգիծանիլ
«
սաստիկ ցաւ զգալ»,
որոնց
վկայութիւնը
գտնում են Վրք. հց. Ա.25 և Ա֊
թան. էջ 545։
—
նոր բառեր են՝
երգիծանք,
երգիծաբան, երգիծական, երգիծաբանական,
երգիծաբանութիւն,
այս բոլորի մէջ գտնում
ենք «զաւեշտ» իմաստը, որ հնում
չկայ։
֊
Բնիկ
հայ բառ՝
հնխ.
\\՜
ք6§՚–
արմատից,
հմմտ. յն.
բ-ց՚րւօյս
(
կար.
1
օ օ
՚ 0
> ք < * >
կ-ԱՀ-ղէ)
«
պատռել, խորտակել, պայթեցնել»,
հոմեր.
թա;, քքաքՕ;
«
ճեղք», լեսբ. կո^՚Հ «պատա­
ռուածք»,
Հ,,ր
1՚
ՏշՅ,
Հ&ա, լե՛՝..
է՝2,62§,
17621,
ռուս.
բ6337ե, թ6>1<^
«
կտրել,
զենուլ», չեխ.
1՜32
և ռուս.
բՅՅ՚ե
«
հարուած, անգամ»,
օ6 –
թՅՅ՚հ
«
պատկեր, կերպ, ձև», լիթ.
1՜
§21Լ1,
է՜3123Ա, 1՝62էւ
«
ճեղքել, կտրել, ձևել»,
1՜
Ա023Տ
«
գիծ»
ևն. —հնխ.
արմատը
ունէր
\\՚1՜6
§
Գ/քՕջ՛–,
\՝
յ1՝3§՚– ձայնգարձները,
որոնք հա­
ւասարապէս պահուած են յունարէնի և սլա­
ւականի
մէջ. —հայերէնը
պահում է
միայն
առաջին աստիճանը.
\ \
ք ք 6 § ՚ > * գրէօ,
շըրջ~
մամբ
*
րգէծ,
սովորական
ե
յաւելուածով
Դրգէծ,
որից
երգիծանել
(
ՏօւՏՅՇզ,
840,
1
քՁԱեՈՅՈՈ,
245,
Բօեօա^,
1,
319)։–
Հիւբշ.
1
Բ, ճոշ. 10. 477
Հիւնք. իբր
երգածենես*,
այսինքն՝
«
երգով ծանակեմ՝ խայտառակեմ»։
Ու­
ղիղ մեկնութիւնը
տուաւ նախ
ի/\շ\\\շէ,
ՒՀՏՆ, 10, 281,
Տշհ6ւէ61օաէշ, 8 8 , 23,
295
լիթ.
§1
՚
ճ2ա
«
ճեղքել»,
§Ո62Ա (քճձ–
վել, կտրել» բառերի
հետ։
"
ԵՐԳԻՈՆ, ի, ի-ա
հլ. «մի տեսակ
նուա­
գարան» Մամբր.
ղզր. Վրղն. երգ. գրւոլմ Է
նաև
երգեհոն
Թղթ. դաշ. Գնձ. Մարթին. Մխ.
ապար. Մաշտ. Ջահկ.
երգեոն
Մխ. այրիվ.
Էջ 51,
ղանոն
Թղթ. դաշ. 17,
որղան, որղէն,
որգէն
Տօնակ.,
որկանոն
Պիսիդ. Վեցօր. տող
930։
նոր գրականում
դոըծածաւմ
Է միայն
երգեհոն
ձևը։
Fonds A.R.A.M