Ե Ր Ա
4 2
Ե Ր Գ
1908, 25
հանում է
երաստ
«
նիստ» բա֊
ռից (իմա՛
երաստ
«
խումբ»)։
Ե Ր Ա Ս Տ Ո Յ
տե՛ս
Արաստոյ։
—
Ե Ր Ր
«
ո՞ր ժամանակ»
ՍԳր.,
«
երբեմն,
մերթ» Ոսկ, յհ, ա. 19, «քանի որ, որովհե­
տև» Բրս. մրկ. Լմբ, սլտրգ, «երբոր, որ ժա­
մանակ որ» նեղոս,
(
հնագոյն
հայերէնում
այսպիսի անկանոն գործածութեան
հետքեր՝
Փոխանակ
յորժամ, իբրԼ՝
տե՛ս
Այտնեան,
Քնն, քեր, 68). յետնաբար
հոլովուած է
ի
կամ
ե այ
հոլովմունքով՝
իբր գոյական՝
«
ժա­
մանակ, ատեն» նշանակութեամբ,
այսպէս՝
երրին
Արիստ. ստորոգ,,
զերբն
Փիլ, այլար.,
երբի
Նար.,
յե ր բ ե ա ՞ ց հետէ
«
երբի՞ց ի վեր,
ո՞ր ժամանակից ի վեր» Անկ. գիրք հին կտ.
Ա.էշ 114։
—
Սրանից են ծագում
աո ե ՞ ւ ր
«
ե՞րբ»
Ել. ռ 9,
ցե՞րբ, յե՞Րբ
«
մինչև
ե՞րբ»
ՍԳր. Կոչ.,
ե՞րբ իցէ զի
«
ե՜րբ
կլինի որ» Սղ.
խ. 6. Յոր. է. 4. Եղիշ.,
ե րբ եմն
ՍԳր.,
Է Ր
եր­
բ ե մն
ժմ.,
յ ե ր բ ե մն
ե րբ եմն ժամանակս
«
մերթ ընդ մերթ»
Լմբ. պտրգ.
երբէք,
կամ
ուղղագո
յն գրչութեամբ՝
երբեք
ՍԳր. Եզն.
Սերեր.,
երբեք երբեք
Վեցօր. Եզն.,
երբեք
ուրեք
Սերեր.,
ոչ երբեք
ՍԳր.,
երբեմնի, եր–
բեմնակի
(
նոր գրականի
մէջ)։
= նոյն է
իբր
բառի հետ՝ որ տե ս։
Տէրվ. ձԱ&ւա. 3-4 համարում է կազ­
մուած
եր
-
ք
-
բ
մասերից,
ն^֊-գոթ.
Յ Մ
«
նախ, նախապէս, կանխագոյն»,
ձ
՚11
՝–՚)
Տ
«
կանխագոյն», իսկ ո—լատ.
–
եւ
(
ինչ.
Ա–Ն\), յն.
– 9 ՚ .
(
ինչ. ֆպգւ) և հյ.
բ
գործիականի
մասնիկը։ Մառ, զնդ,
գշձհւ, հպրս. )/ձձկ «երբ» բառերի
հետ։
Հիւնք.
իբր
բառից,
^՚1ս11շՐ,
X V
2
ա ,
Տ,
265 (
և նոյնր
Տ ա ճ Ա ,
136 (1817),
էջ
31)
համեմատում է յն.Կ՚^ք)%
«
մինչդեռ,
մինչև, ցորչափ»
բառի հետ.
յունարէնը
կազմուած է
6
<Հհնխ. գօ– և ՚ՏՕՂ ՀԼհնխ.
Ե Ւ Մ Յ
ձևերից, ինչպէս
յն. ՜Դ-գթՕ. կազ­
մուած է
՚
օ – <
հնխ.
էօ–
և ՚տդւ–
<
հնխ.
Ե Ւ Մ Յ
ձևերից, րստ այսմ էլ հյ. երբ ՛Հ
*
եբր
< * 6 –
Ե Ւ ՄՅ
կազմուած է&<Լհնխ.
է
2
6
և նԽտւ
—
յն.
®քՕէ
ձևերից,
Հիւշշ.
443
խիստ անհաւանական է համարում
այս
մեկնութիւնր։
—
Մառ,
յյ.բ .
Յբ^>1. 33.
293
ե = ի՞
«
ի՞նչ»
արմատից՛
սեռականի
Ր
և ղործիականի
բ
մասնի­
կով։
ԳԻՌ.–Մշ. Խրբ.
յ է ր ՚ ,
Ալշ. Ջղ.
յեփ,
Վն.
յեփ,
Ախց. Երև. Կր. Հճ. Ննխ. Պլ. Ռ. Սեր,
Սլմ. Սչ. Տիգ.
յէփ,
Ասլ.
յէ՝փ, յ է ՝ * ,
Ակն.
էփ.
Հմշ. Մրղ. Տփ.
յիփ,
Ագլ.
իբ, ի ՚ բ օ ր ,
Զթ–
իփ,
Մ զ.
հիբ,
Ոզմ.
հիր՛,
Մկ.
հիփ,
Ղրբ–
յ ի ք , հիր,
հիբի՛, հի ՚ բ ը վ ը է ր , հի՚րիվօր,
Շմ.
հէփ,
Գոր.
հէփ,
ոէ
՚
փվըէր. —
հմմտ. միջ.հյ.
եփ
Անսիզք,
էշ 19,
59,
Ե Ր Ր - ՈԻԾ ,
ո
հլ, «անասունի
կուրծքի
միսը,
գօշ» ՍԳր. Վստկ. 198, 222,
ՆՀԲ
երի բուծեալ,
Ցօէէւշհ. 2 0 ^ 0 ,
1850, 354
և
Ճ Ո Շ Յ ,
72, 173
սանս.
Յ Ր –
ե ս ճ Յ
«
թէթև
ուռեցք»։
+ Ե Ր Գ ,
ո
հլ, «երգ,
խաղ. 2. քերթուած,
բանաստեղծութիւն.
3.
նուագարան»
ՍԳր.,
որից՝
յ ե ր զ արկանել
«
վրան ծաղրական երդ
յօրինել» Ոսկ. մ. ա. Եփես, և ես.,
երզել
ԱԳր.,
երգեցիկ
ՍԳր,, Եւս. քր. Ոսկ. մ. ա.
17,
երգահան
Եւս. քր.,
երգիչ
ՍԳր. Ադաթ.,
երգայարդար
Եւս. քր.,
եր գ եցող
ՍԳր,
եղերգութիւն
Նար.,
քնարերգ
Յայտ. ժր. 22,
ողբերգակ
Փիլ, Պիտ,,
հագներգութիւն
Խոր.
Պղատ. տիմ.,
կատակերգակ
Պիտ. Շիր. քր–
րոն.,
հակերգ
Մծբ.,
նախերգան
Պղատ. ռ֊
րին.,
օրհներգու
Յճխ. Առ որս. նոր բառեր
են՝
թատերդակ,
թատրերգութիւն, երգա­
խառն, դիւցազներգութիւն
ևն։
–\–
Բնիկ հայ բառ. հմմտ, սանս,
–՚՚
յվշՕր
.
Մեծ
«
երգ, նուագ», խ (սեռ.
ՐՕՅՏ,)
«
ոտա­
նաւոր, քերթուած»,
՜
ՀքՀՀ
Ձքէ, ՅՐԸՅէ1
«
գովեստ
է երգում, բարևում, պատւում»։ Այս արմա­
տը
ուրիշ լեզուներում
պահուած չէ, որով­
հետև կապ չունին լտ.
1
օգԱ07
«
խօսիլ»,
յն.
ճ&աօ֊
&
Ճ
ղ7.՚,՝1. ՝>.&\՚ղա «խօսիլ,
գոչել» ևն
(
տե՛ս
՝ \
^ Յ
1
Ճ 6 ,
440)։
Բօեօւ՜Ո^,
-, –47
նախա­
ձևը գնում է հնխ.
61
՜1
է–
«
ճառագայթել,
պայ­
ծառ
հնչել», ըստ որում սանս.
31՜1(3,
ք
՚ 1
<
«
երգ, նուագ» բառերի
առաշին
նշանակու­
թիւներն են «ճառագայթ,
փայլակի
ցոլքր,
արեգակ, կրակ»։—Հիւբշ.
443։
Այս մեկնութիւնը տուաւ առաշին ան­
գամ
ՑօէԱԺւ.
շ Լ ա Օ ,
1850. 354։
Նոյնը
նաև
Ճ Ո Ը Յ ,
53, 26,
Լ Յ § . Սւ–§6ՏՇհ. 332,
որ կցեց նաև թրակ. ~՝.Կ–3.).7.ւՀ բառի
Fonds A.R.A.M