463
ԾՄԱ
ջոց՝ Կարկառ
վիճակի մէջ կայ այս
անուամբ
գիւղ մի. արևելագէտք Ասո–
րեստանեայց
արձանագրութեանց
մէջ
կարդան
ծըկուրատ,
բոլորակ և պարոլ֊
րաձև աշտարակի կամ դիտանոցի
նշա­
նակութեամբ»։
ԾՂԻ
(
ծղւոյ, ծղեաց),
մ անաւանդ անեզա­
կան
ծղիք
(
գրուած նաև
ծղիկ, ծղուկ, ծղին,
ծղիկք
) «
ամբողջ գա ս տ ակր՝ ձեռքը և մատ֊
ները միասին»
Փիլ. Վրդն. ծն. Գնձ. Ոսկիփ,
որից
ծղացի
Թրակ. Երգն, և նչ. քեր.
ծղանոց
«
թևի զարդ»
ԱԲ.
սպիտակածղի
նոնն.
ոս­
կեծղի
Յայսմ.
ծղոսկր
(
նոր գրականի
մէջ)։
ՆՀԲ
ծիղ, սիւղ
բառից։
Հիւնք. հա֊
նում է
ծղխնի֊/,,,, 8 ս
§ § 6
1
Հ2 32, 43
ծիղ
բառի Հետ։ Պատահական
նմանու­
թիւն
ունի արաբ,
ք^ձ
(
Վ\՝<\՛ «ար֊
մ ո լկի ծա չրից
մինչև
միջին
մատի
ծայրր
եղած
մասր))
(
Կամուս,
թրք֊
թրգմ. Բ. 574),
Ծ՚ԼԽՆԻ
կամ
ԾԽՆԻ
(֊
նւոյ,
֊
նեաց)
«
դռան
երկաթէ կրունկն երր» (տճկ.
V\,ւՀէ
>
)
Գ. թագ.
զ. 33. Առակ, ի զ. 14. ն որ ա գիւտ Ա. մնաց,
իբ. 3, Լմբ. առակ, գրուած Է նաև
ծխանի
Լմբ. առակ,
ծխղնի
Տիմոթ,
կուզ. Էջ 75,
նխնի
նորագիւտ
Ա. մնաց. իբ. 3 (մէկ ձե­
ռագրի մէջ միայն),
ծղին
Բառ.
երեմ, էջ
150.
հղան
Տաթև. ամ.
389։
—
Այս բառից
պէտք է լինի
ծխողնիլ
«
դառնալ», որ մէկ
անդամ գործածում է Մա գ. գամագտ. Բ (րստ
Նորայր, Բանաս. 1900, էջ 133). հմմտ. «Որ֊
պէս դուրք (որ) շրջին ի ծղխնւոջ,
նոյնպէս
վատ ի մահիճս իւր». Առակ. իզ. 14 «Ավատն
օրինակէ դրանն, որ միշտ ի շարժ է և ի
ծղխնոջն». Լմբ, առակ, այսպէս են հասկա­
նում նաև Հին բռ. և Բառ. երեմ, էջ 150.
ծբղիւնիլ, ծղխնել
«
երևութանալ կամ
շրր֊
ջապատիլ» (տե ս ՆՀԲ
ծղխնի,
որից Մէնե–
վիշ. Գամագտ, 24)։
ՆՀԲ
աղխ
բառից։
Հիւնք.
ծախք
բա­
ռից,
ԳԻՌ.–Բլ.
հխան,
Ալշ. Մ կ. Մշ. Սլմ.
հո ­
խան,
Հին Ջղ.
հլխան,
Ոզմ.
ջխան.–
վերջին­
ներիս հետ հմմտ. նորագիւտ
Մնացորդաց
հխնի
ձևը և Տաթևացլոյն
հղանը։
ՓՈԽ. — Չգիտեմ
թէ կապ ունի՞ սրա հետ
մրաց,
եծճծշյյօօ սաձալնի
«
դռան
փայտէ
նիգ կամ սողնակ», (՛այս նշանակութեամբ է
նաև մեր արդի գաւա ռա կանն ե րի ց Խն.
հո ­
խան.)—
վրացի բառը
կարող է կազմուած
լինել
սա-ձալնի,
բտյց
ժտշոՏօ
ձալնի
ա–
ռանձին նշանակում է «ուժ» և ոչ «ծխնի
կամ
սողնակ»։
ԾՂՆՏ
1
«
ծիծռան
նման
թռչուն
ծովային,
ալկիոն,
՚
ձ
\֊
^՚01
՜1».
ունի միայն Նորայր, Բառ.
ֆր. էջ 41 ա, իբր մհյ. բառ։
ԾՂՐԻԴ
կամ
Ծ՚ԼՐԻԹ
«
աշնանային
գիշե–
րախօս ճպուռ» Բժշ. արդի գրականում
գոր֊
ծածական է
ծղրիտ
ձևով (արևմ. գրական),
–
Բ՛լում է թէ բնաձայն բառ է. հմմտ.
գւռ.
ծղրալ
«
ճպուռի,
ծղրիդի
ձայն
հանել»,
ծղրտալ
«
ճչալ, բղաւել»,
ծղրտան
«
ճչացող,
բզալոզ»,
ծղրտոց
«
գոչիւն,
բղալոց»։
Այս­
պէս նաև թրք.
ՕՄքւԺ, 1591"ք9է
«
ծղրիդ», բուտ,
յ 1Լ111
«
ճնճուղ,
ճնճղուկ»,
չեչէն. Լ\\Հ."
Հ
֊
Աւձ\%
«
ծիծեռնակ»,
զազա
ՇՄէշԽ
«
ճպուռ»։
Լ Յ § .
ԽՈ\.
Տէսճ. §
1056
յիշում է
ասոր, յ չ ֊ \
• • ֊ •
«
մարախ,
մորեխ»։
Հիւնք. թրք.
ջիրղիթ։ Բւօէշէ
բ. տպ. Ա.
666
սանս,
յ1ւՄ7
հոմանիշի
հետ, որ
դնում է
բնաձայն։
ԳՒՌ.
—
Զթ–
ձր՝յիւը՝թ,
ձը՝րխը՝թ,
Խրբ.
ձ ՚ ր ո խ ը դ ՚ ի գ :
ԾՂՈՏ
տե՛ս
Ծիլ։
ԾՄԱԿ, ի-ա
հլ, «արև չտեսած՝
շուք տեղ
ձորի մէջ» Եզն, Մամիկ, Վստկ, 48. որից
ծմակային
«
ձորային անարև տեղ» Շ՚առընտ.
«
հիւսիսային
(
կողմր)»
Պտմ. վր.
ծմակա­
նիստ
Պիտ.
ծմակացեալ
Փիլ. Բենիկ. Մագ.
թղ. 22.
ծսակին
«
արևելեան
քամին
փչած
տեղը» Ա.մակ, ժբ. 37.
ծմակեցուցանել
«
մթագնել»
Փիլ. ժ. բան. 221 և լին. 125.
ծմակեցուցիչ
Լմբ. մատ. 187.
անծմա կ
Փիլ,
լին. և ժ. բան։
Տէրվ. ձՈ՚ձ^. 102 կցում է
ձմեոն
բառին,
ծմ՛ակ
բառի հետ
ձայնապէս
նման է դնում զնդ.
2 9 1
Ո Յ
1
< 3
«
ինչ որ
ձմեռնային
ոգու
անուն»։
(
Սրանից
պէտք է լինի Ալիշան, Հին հաւ, 137)։
Հիւնք.
ցամաք
բառից;
Պատահական
նմանութիւն
ունի պրս. ֊^է~, (ւ31Ա «ձո֊
Fonds A.R.A.M