ԾԼՈԻ
462
հում Ոսկ. պօղ. Ա. 376 «Եթէ չաղամ անդ­
ւոյն ինչ (օդեալ իցէ, թեպէտ և բազում ան­
գամ մաշի, չէ հնար թէ ծլիցի երբեք»,
որից
անծլելի
«
անխախտելի
կամ անխորտակե­
լի», մէկ անգամ
ունի Տիմոթ. կուզ, էջ 281
«
Առ մեծագոչն
մտահաճութիւն
հիմնացելո֊
ցրն ի վերաչ
անծլելի
վիմին
ուղղափառի
հալատոչ և առ պատկառութիւն
նախասա­
ցելոց աղանդոցն»։
(
Տե՛ս իմ Հաչ. նոր բա­
ռեր Տիմոթ. Կուզի մէջ, էջ 80)։
Պատահական
նմանութիւն
ունի ա֊
սոր,
Տ 3 1 Յ
կամ
լք
Տ 9 1 1
«
հակոլիլ,
թեքուիլ,
ծռուիլ»։
ԾԼՈԻԿ
«
ծառա՞չ». նորագիւտ բառ, որմէկ
անգամ
գտնում եմ գործածուած
Ուռհ. էջ
427
«
Ունելով րնդ իւր մարդս հազար, ընդ
ձիաւոր, րնդ ծլուկ, րնդ խարուանդայ, րնդ
հետւևակ»
։
Կաչ արաբ,
լ յ ^ յ
2
Ա
1
Ա
Գ
«
արագ­
ընթաց երիվար» (Կամոլս. թրք. թրգմ.
Բ, էջ 921), բաչց
իմաստով
անչար֊
մար է։
Ծ1օ ՈՂՆԻԼ
տես
Ծղխնի։
ԾԾԳԵԼ,
անչաչտ
նշանակութեամբ բառ,
որ մէկ անգամ
ունի Բառ. երեմ, էջ 198
սղսմել
բառի բացատրութեան
մէջ. աչսպէս
6
ւլհմե|
«
մ տա ս ուզել, ճշտել, ճգնիլ, ծածկել,
ծծդել»։
ԾԾՈՒՄԲ, ո
հլ. «քուքուրդ»
ՍԳր. Յհ. կթ.
դրուած է նաև
ծծում
Մեկն. ղկ. Իբեն.
ցոյցք 33, Վրք. և վկ. Ա, 650. Կնիք հալ. էջ
9,
ծրծում
ճառընտ. որից
ծծմբաբեր
(
գր֊
քուած
ծծմաբերէ
Շնորհ. Եղես,
ծծմբաիւաոն
Նչ. եզեկ. (գրուած
ծծմախառն
Եփր. խոստ.
Արծր.),
ծ ծմբ ա ծին
Յս. որդի,
ծ ծմբահամ
Մխ. երեմ,
ծծմբաքար
Վրդն. ծն.
ծ ծմբ ե այ
Մ աղ. — նոր բառեր են
ծծմբահոտ, ծ ծմբա­
յին, ծծմբափոշի, ծծմբաթթու, ծ ծմբա տ
ևն։ —
Երեք ձևերից հնագոյնր
կարծում եմ
ծծում,
որի վրայ ետոյ ալելացել է
բ,
ինչպէս
բեմբ,
պա տշգ ամբ
բառերի
մէջ։
Տէրվ. նախալ. 89 սանս.
Ճ1՜1Ա,
յն.
Ցսա,
սանս.
ճետՈՅ,
լա.
քսաԱՏ
«
ծուխ»,
յն.
Ցտտւօ՛^
«
ծծումբ»
ձևերի հետ կը֊
ցում է հյ.
ծուխ և. ծծումբ,
(
վերջինը
իբր կրկնաած
ծում
արմատից՝
բ
յաւե­
լուածով),
բոլորը
միասին
հանում է
հնխ. ձհս «փչել,
ծխել»
արմատից։
Հիւնք. մեկնում է
ծծ-ո/յ
և
ո մ պ ֊ ո / ^ յ
Ե֊
րեմեան, Բազմ. 1900, 104 սանս.
Շս1֊
V^^^,
լտ.
Տս1թՒւ1Մ
«
ծծումբ»
բառերի
հետ՜>
ՓՈԽ. —Վրաց.
^ ՚ շ յ Յ ^ ՚ ց Յ ^ ծումծումա,
^՚շ՜ծ;> ծումծուբա,
^ ՚ Յ ^ Հ / ՚ Յ – ՛ –
ծունծուբա
«
ծծում բ. 2. լուցկի»։
(
Այս ձևերը
յիշում է
նախ
8
է–0ՏՏ6է, մճտ. 1834,
էջ 369 ևն),
ՕԾՏԵԼ.
անյայտ
նշանակութեամբ բառ,
որ մէկ անգամ
գտնում եմ գործածուած
Բառ. երեմ, էջ 247՝
շնկհել
բառի
բացա֊
տըրութեան
մէջ. այսպէս՝
շնկնել
«
ծծտել
կամ ճենճերել կամ
երևել»։
ԾԿԻԿ, ԾԿՈՅԹ
տե՛ս
ճկոյթ,
ԾԿԾԿնԼ
«
ձայն
հանել կամ խռովել», ու­
նի միայն Բառ. երեմ, էջ 150, որից առնում
է ՓԲ «աղաղակել, գոչել»
նշանակութեամբ։
1
ԾԿՈԻ
«
անծանօթ մի բոյս, պրտու» Գա֊
զիան, ունի միայն ՀԲուս, § 1206, որ սխա­
լած է Գաղիանոսի
մի ձեռագրում կարդա­
լով
«
Գրեմիսին. ծկու» և այս բառով հաս­
տանալով ձ^^տ\/տ,
ճւ՜յ՚ւատ,
ձէ)/ո\շ\՚ձ
բոյսը։
նորայր ՀԱ 1921, էջ 235 ցոյց է տալիս որ
Գաղիանոսի
ուրիշ լաւագոյն
ձեռագիրնեբ
ունին «դրեմիսին,
կծու», որ է յն.
օօսւս։
«
կծու, թթու,
տտիպ»։յ
ՕԿՐԱԼ
«
կերածբ վեր տալ, զկռտալ, ձգրռ–
տալ», ունին միայն ՋԲ և ԱԲ, առանց վկա­
յութեան։
ԾԿՐԱՒՈՐԻ
«
Հրատ
մոլորակը», ձևով ան­
ստոյգ բառ, որովհետև գրուած է
ծկրաւորի,
ծկալորի
Զքր. կթ. Տոմար,
ծպաւոր
Մեկն. ծն.։
Հներից Մեկն. ծն. գրելով
ծպաւոր՝
իմանում է
ծոպ
բառից, և ըստ այսմ էլ
դրում է. «Ծպաւոր՝
զզգեստն ասէ, որ
է օղն»։ Բառ. երեմ, էջ 150
ծկաւորի
«
անուան է ալուր»\ Ալիշան, Հին հաւ.
էջ 109 —110
գրում է. «Պէս պէս գրուած
կայ. ինչպէս
ծկաւոր,
զոր մեր բանա­
սիրաց մէկն՝ «յամառ» թարգմանէ, կամ
ծպաւոր՝
զգեստուց
փէշը կամ կախ
մասն նշանակելով, ռր է «ծոպ», սա­
կայն
թուի թէ
ծկոր
ուրիշ յատուկ բան
մի նշանակէ։ Մոկաց և Ռշտունեաց
մ ի ֊
Fonds A.R.A.M