վրայ
նստեցնելով
օրին ա կան ա ցն ելր հին
հն դեր ո պա կան մի սովորութիւն էր և ((ծնա­
նիլ)) արմատր իրապէս
նոյն է
((
ճանաչել)
արմատի հետ (տե՛ս Ի\ձԽ
8
Տ Լ ֊ V 83.
էջ
X V ,
ինչպէս և
8
Տ Լ ֊ V 85,
էջ
X X X I I I ) .
֊
Հիւբշ.
456։
նախ նՀԲ լծ. հյ.
կին,
սանս.
յՅՈ,
յն.
–(
^–Յէ;,
1
Տ՝)ՏՀ–՚ղ։
ԲշէշՈՈ.
23
սնս.
յՅՈ,
՛
շ ֊ –
2 3
ո ,
/ ֊ ՚ .
ք^ա,
լտ
&
կոօ։
ՕօՏՇհտ
64, 101
սանս.
|ՅՈ,
ղնդ.
23
Ո,
պրս.
2
ԶՃՅ Ո ։
Սրանց համեմատ
են նաև՝
Ցօէէւօհ.
Լ Յ § .
ա11շւ–,
մստէւ,
Տէրվ.
Պաակ.
6
օ թ բ
Հմմտ. քերակ. 1, 403 ևն,
Մորթման
20
Իձ.(ձ 26, 612 սրանց է
կցում նաև բևեռ.
§ԱՈԱՏ1Ո1
((
տղայք»։
ՅՇՈՏՇՈ,
Ււ.էէ.
Ս.
Խտ. հաթ.
Տ..
«
ծնա֊
նիլ»,
-2
Ո1Տ
«֊
ծին»։
Հիւնք.
կին
բառից։
Մ. Ս. Դաւիթ֊Բէկ,
Յոզարձան 397
Կորն.
1
սՈ–6էՒւ61
«
ծնունդ»,
հիռլ.
Շ6-
Ո
&1
«
ծնիլ» ևն և հյ.
կին։ ԻԱ^է,
Յու֊
շարձան 402 սու մեր.
ձւո։
ԳԻՌ.֊Ալշ.
Մշ. Ջղ. Սլմ. Վն.
ծնել,
Երև.
Ղրբ. Մրղ.
ծնէլ,
Ագլ. Ախց. Գոր. Կր. Մկ.
Շմ. Ոզմ. Տփ.
ծնիլ,
Սչ.
ձրնել,
Ննխ.
ձնէլ,
Ասլ. Խրբ. Պլ. Ռ. Սեբ. Տիգ.
ձնիլ,
Հճ.
ձ ր ՝ ֊
նե|,
Զթ.
°լ–՝
ս
Բ՝ի ձօնունդ,
Հմշ.
ձնռւշ.
(
ս~֊
րանց մէջ Ագլ. և Սչ. դործածւում են միայն
անասունների
համար, իսկ մարդոց
համար
ասւում է Սչ.
ոնձայել^)»—–Ծին
արմատր ու֊
նին Բլ. Կր. նբ. Վն. այսպէս է կոչւում կովի
իւրաքանչիւր
տարլայ
ծնունդր՝ սկսած
չոր­
րորդից. 2. Կր. «չորս տարեկան եզ կամ
կով». 3. Ղրբ. «կովի արգանդ». 4. Ալշ. Վն.
«
մարմնի
վրայ խալ». 5. Վն. «մի տեսակ
բծաւոր վէրք». 6. Ննխ. «կովի
ծնելու մա֊
մանակբ». 7. Ղրբ– «տաւարի տարի քր»։ Նոր
բառեր են
ծնաման, ծնան, ծնեցնել, ծնո–
աիլ, ծննդաբեր, ծնուկ, ծննդանոց, ծննդկան
(
Տվւ.
ծլնդգան, ծլնդդան,
Ագլ.
ծընընթկուն,
ծնրակոլն, ծնրծկուն, ծնըսկոլն^»
Անգորայի
թրքախօս
հայերն
ունին
դրնրնթ
«
Ծննդեան
աօնր»
(
Բիւր. 1898, էջ 789)։
ՓՈԽ.—Հայ բոշայ.
անծին
«
աղ»
(
ք՜աշԱ,
Օ ւ 6 Տ բ ք Յ < ± 6 էէ
ՅՈՈ.
2.1%.
Յ ա 1907, 106),
*
ԾԻՆԱՄԾՂ"Ր
«
վրացական պետա կան
մի
աստիճանաւոր կամ պաշտօնեայ, վարիչ».
գրուած
ծիրամծդօր
Օրրել. 260 (Զծիրամծր–
ղօրն Վարձէոյ և զծիրամ
ծղօրն
(
այսսլէ՚ս\)
Պ ղնձահ անիցն). առաջին
ձևից է
ծինամրծ–
դալրաթիւն
Արձ. 1245թուից (ի ծինամծր–
րալրութեան
Պետրէի). Վիմ. տար. 89։
= Վրաց.
^օ6 . Յօ^էոշյօ
ծինամձղոլի
«
ա֊
ոաջնորդ, զօրագլուխ»,
կազմ ուած է
^օ6օ>
ծինա
«
առաջ»
և ձ–Հ՝,Հոչ.
ձղոլա
«
վարել,
տանիլ»
բառերից. րստ Լ. Մ ելիքսեթբէկ
(
նամակ
1933
մայ. 12) ո՛չ թէ վրաց.
^օ6օՅ()––ր–շոռ ծինամձղոլի
«
առաջնորդ, զօ
րագլոլխ»,
այլ գօՀ-Յձտոֆ֊Հւօ
ծինամձղվարի
«
վանահայր,
առաջնորդ
վանից»։
Ուղիղ մեկնեց նախ
Շահնազարեան,
հրտր. Օրրել. Բ. 303, որ համեմատում
է վրաց.
ծինամծղուար
«
առաջնորդ, տե­
սուչ» ձևի հետ։
*
Ծ1՝Տ, ի
հլ. «ճնճղուկ»
Մադ. թղ. 206.
որ և
չիտ
Մխ. առ. ճի. Վրդ. առ. 59. կամ
ջիտ
նոյն
նշ. Ոսկիփ. ուրիշ վկայութիւն և
ււբանից ածանցուած
բառեր
չկան։
֊
Փոխառեալ
Է կովկասեան
լեզուներից։
հմմտ. վրաց.
ո օ^օ չիտի
«
թռչնիկ,
ճնճը֊
ղոլկ»,
ց.տ<$>շօօ1>
ք.–ֆ~
վարդիս չիտի
«
սո֊
խակ» (իբր թէ «վարդի
թռչուն»),
մինդ,
չի
տի
«
թռչնիկ,
ճնճղուկ»,
ինզ.
չիտ
«
ծիտ,
ճնճղուկ»։
Հայերէն
բառը փոխառեալ է, ո֊
րովհետև, նախ՝ յետին է և քիչ գործածուած,
ե երկրորդ՝ որ այսօր էլ միայն կովկասա­
հայ բարբառների
մէջ գոյութիւն
ունի։ Զար­
մանալի է սակայն՝ որ Չ ոլբինով
2
1579
վրացին
հայերէնից փոխառեալ է դնում.—
Աճ.
Ինճիճեան, Հնախ. Գ. 21
ծի՜
ձայնից։
ՆՀԲ
ծի՛ղ, չը դ
ձայներից է հանում և
կցում է սանս,
չաթսւքա
բառին։
Բ6-
16
ՈՈ.23
և
8
Ցէէւ
(.
հ.ճոՇՅ
89,452
սանս.
Լ ^ Յ Ա Յ ։ ԼՅ ^ .
Խտ.
Տէսւէ §
1053
մեր֊
մելով վերջինր՝ ըստ ՆՀԲ համարում է
բնաձայն։
մստէւ, ՕւԺ.
\
Հաձշ \37 քր դ.
1֊.
յ֊շ.՝2.է «հաւ»
ձևի դէմ դնում է հյ.
ծիտ
և վրաց.
չիտի,
մինչդեռ պէտք էր
կցել գւռ.
սուտ
«
վառեակ»
բառին։
ԳԻՌ.֊Ախց. Երև. Լ. Շմ. Տփ.
ծիտ,
Յղ.
ծէտ,
Գոր. Ղրբ.
ծրէտ,
Ագլ.
ծ այտ ։
(
Արան֊
ցից վւոխառեալ եմ կարծում Վն.
ծիտ
«
ճրն֊
Fonds A.R.A.M