ԾԻԿ
457
ԾԻն
սիկ՛՛, ց ց 1 Ո ՚ ո նի ւ կ %
Տիգ.
ձձրււնաց,
Ոզմ.
ծծռնէ՚՚կ,
Խրբ.
ձձըոիգ՛,
Ասլ.
ձձըոնիդ, ձձըո–
նիյ,
Վն.
հհրոնեկ.—
այս բոլորը (բացի վեր­
ջինից ) ենթադրում են
ծիծեռնակ, ծիծեռնիկ,
ծիծառնիկ, ծիծառնուկ
և
ծիծեոիկ
ձևերր։ Գա֊
ւառականների
մէջ նոր նշանակութիւն
ունին
ծիծեռ
Ալշ. Բլ. Երև. Լ. «րոքի կարթաձև եր֊
կաթը»,
ծիծեռնիկ
«
չուանր
քաշելու
փոքր
ճախարակ կամ անուակ» ։
*
Ծ1՚Կ1ւԱ1՚"1Ս,1՛
«
դիւանադպիր,
քարտու֊
զար»,
ն որ ա գիւտ բառ՝ որ երկու անգամ
գտնում եմ գործածուած
Օրրել, էջ 259 և
312
«
Հրամայէ աւագ ծիկնալպարին
իւրոյ
դիւանին՝ Աւնաւֆրէ անուն, ել գնացեալ ի
Տփղիս... ետ բերել զծիկնալպար աւագ դի֊
վա ն ա դպր ո ւթեան ն »։
= Վրաց.
9
^օ–,ՕՈ&;><ոօ մծիդնոբարի
«
քար­
տուղար, դիւանադպիր», որ ծագում է
^օ^6օ
ծիգնի
«
զիր, գրութիւն, գիրք» բառից։ — Աճ.
ԾԻՂ
տե՛ս
Ծիլ։
–(–
ԾԻՆ. ի
հ\լ. «ծնունդ, ծագո;մ,
բունը»
Փիլ. լին. Խոր. «արգանդ» Ոսկիփ. «մարմնի
վրայ բնական
նիշ, խալ» Ախտարք, որից
ի
ծնէ
«
մօրից ծնած ժամանակից»
Յհ. կթ. 1.
Եւս. պտմ.
բ ազմա ծ ին
ԱԳր. Վեցօր.
միածին
ՍԳր.
անծին
Կոչ. Ոսկ, Սերեր,
ընդոծին
ՍԳր.
բնածին
Բ. պետ. բ. 12.
դժուարածին
Ծն, լե. 17.
եօթնածին
Երեմ. ժե. 9.
երկրա­
ծին
Առակ. բ. 18. թ. 18. Կորիւն. Ելս.
^ . ի ն ք ­
նածին
Եւս, քր.
ծնանիլ
ՍԳր. Աեբեր. Կոչ.
Ոսկ.
ծնանելի
ՍԳր.
ծնուցանել
Ել. ա. 16.
Եփր. Ղևտ. Ոսկ. յհ. ա. 2. Եզն.
ծնուցիշ
ՍԳր,
ծնելութիւն
Ոսկ.
յհ. ա. 24.
ծնելի
Սի֊
բաք
իբ. 4.
ծնելասէր
Պիտ,
ծնիշ
Կոչ. Սե­
րեր. Եվւր, Ոսկ.
ծնշոլթիլն
Եւս. պտմ. Եփր,
Ա. կոր.
ծնօղք
ԱԳր.
ծնունդ
ԱԳր. Ագաթ.
Եւս. պտմ.
ծննդական
«
յղի»
ՍԳր.
ծննդա­
բախտ
Վեցօր.
բ ազմա ծնունդ
Իմ, դ 3.
հա­
կ առա կ ա ծնոյց
Մծբ.
մար տ ա ծնոյց
Մծբ.
ծը–
նողանարգոլ
Կանոն. 94։
Ծին
«
րնկերք» բա­
ռի վկայութիւնն
ունի Մոլոլթ. 68 ա. «Աղ­
տեղի զգեստիւ
ծնանի մարդն, այսինքն ա–
րիւնաշաղախ
ծնովն»։
= Բնիկ հայ բառ՝ հնխ.
§՚6Ո–
արմատից, ցե­
ղակիցներից
հմմտ. սանս.
յքրք13ո( քք7քքքք
ՅՅՈՅԱ, քքքշք^՜
)
կ֊\էշ)
«
ծնիլ»,
)
ե\ձ
«
ծնեալ»,
^|ք|֊Լք
|ՅՈՅՏ–
«
ծնունդ,
ցեղ,
սերունդ»,
յՁՈււՈՅՈ–
«
ծնունդ, ծա­
գում,
սերունդք,
յաջորդք»,
գնչ.
յՅՈՅՕ,
Ճ1Ո30
«
ծնիմ»,
զնդ. էք/^ 1>>ք *վ/՝
21
-23
ՈՅ+
«
ծնցփ»,
23
^61է6
«
ծնցֆ
(
կրաւ.)»,
չձի0յ–»ք
23՜
էՅ
«
ծնեալ»,
>\"Ա–»յ՜*
յ
ձ)
քքՅ–2Ձաէ1–
«
սերունդ,
որղիք»՝ հպրս.
23
ՈՅ-
«
ժողովոլրդ», պրս.
^յք յ2~3)/31Ո)
«
ծնիլ»,
0
ձ\յ
23
ՃՅ
«
ծնեալ», պհլ.
23՜
էՅՈ
)\
Հ–Օյ–\Տ
«
ծնիլ»,
23
^1ՏՈ
«
ծնունդ»,
քրդ.
231
Ո
«
ծնեալ»,
աֆղան.
262–
ՇՃՅ1
«
ծնուիլ»,
262–3\
ա1, 20Vս1
«
ծնիլ»,
օսս.
23
ՈՅ§
«
աճիլ, բուսնիլ»,
քուչ. ՕՈՇ\ «ծնունդ»,
յն.
ք1
^–ՕԱ.0էէ
«
լինել,
գոյանալ,
ծնիլ»,
քՏ–ք07–Տ
«
ծնաւ»,
ՀՏ\&–֊"Հ
«
ծագում, ծնունդ»,
՜
ՀՇ՝)ՕՀ
«
ցեղ, սերունդ»,
ՀՏ՝յ՝/6.«1,
՜
ք ՚.՝;0(յ.»ւ
«
ծնանիլ»,
՚
յՏVV
^
/
[
է^
«
զաւակ»,
՜
յ6
՝/0
Հ
«
սերունդ,
աղայ»,
՚
^Օ^ՏՕՀ
«
հայր», Հ0՝/Տ1Հ «ծնողք», լատ. §1–§ՈՕ
«
ծնիմ», ք&ՈԱՏ «ծնունդ, սերունդ»,
§ՈՅ՝էսՏ,
ՈՁէսՏ
«
ծնեալ, որդի»,
ՈՅՏՇՕք
«
ծնիլ»,
§6–
աէՕՐ
«
ծնողք»,
ՈՅէւՕ
«
ազգ, սերունդ, ժո­
ղովուրդ»,
գոթ.
1
աա
«
ցեղ»,
գերմ.
1
Հաճ
«
որդի»,
հիռլ.
1՜0–
§6ՈՅՄ
«
ծնիլ»,
§61Ո
«
ծը–
նունդ»,
1
Ո^6Ո
«
աղջիկ»,
կիմը.
§6Ո1
«
ծնիլ»,
անգսք.
ՇՇՈՈՅՈքք
ծնիլ»,
լիթ.
26
ՈէՅՏ,
լեթթ.
շՈԱՕէտ,
ռուս.
39
Ո
՜
հ, հսլ.
2
§է1
«
փեսայ»
ևն
ևն
(
Ա ՚ Յ 1 ՃՇ
341, 338,
ՑօւտՅշգ 147, 663,
1
>3սեւաոո 370, Ւ Խ ա § 645,
ՐՕԽՄՈ ^ I ,
576—8,
ԸքՈՕԱէ
–1
^6ւ116է
4 0 0 ֊ 4 0 1 ) ։
Այս
բոլորի հնխ. արմատներն են
^ ՚ 6 Ո 6 –
;
§՚6Ո0–,
8՚
Ո6Տ ց՚ՈՕ–, Տ ՚ 6 Ո – , Տ՚ՕՈ–,
Տ՚գ ևն.
հայերէնր
ծագում է
^ 6Ո-
ձևից։ Այս արմատը
նոյն է
հնխ. «ճանաչել»
արմատի
հետ։ Կան մի
քանի ցեղեր,
որոնց մէջ ծննդեան
ժամա­
նակ
որդու օրինական հաստատումը
լինում
է ծնեալը նստեցնելով
հօր ծնկների
վրայ։
Այսպէս՝
հին Իսլանդիայում
ծնեալին կա­
րելի է մերժել և անտառը գցել, և կամ ըն­
դունել՝ նստեցնելով
ծնկների
վրայ։
Հին
իռլանդերէն և ս ո գգերէն
որդին
կոչւում է
«
ծնկան որդի», լտ.
§6ՈԱ1ՈԱՏ
«
բնածին,
իս­
կական» բառի մէջ երևում է «ծունկ»
բառը։
Սրանցից
հետևում է որ որդուն
ծնկների
Fonds A.R.A.M