41
ժոխերասան
Բրս.հայեաց. Առ որս.,
դժոխե­
րասանակ
Բրս. ծն.,
դժուարերասան
Ոսկ.
յհ. ա. 35,
խստերասան
Փիլ.
լին. — արմատի
երկրորդ
ձայնաւորը
առաջինի
նմանողոլ֊
թեամբ դարձել է ն, որով ունինք՝
երեսանակ
Կաչիսթ, 165. Խոսրովիկ,,
աներեսանակ
Ե–
ղիշ.,
ոամերեսանակ
Ոսկ. մ. ա. 15.
—
այս­
տեղ են պատկանում նաև
երասանալ
կամ
յերասանալ
«
երկար ժամանակ
ձի հեծնելուց
զիշանալ» Կանոն. 10, 94, Մաշկ,,
երասան
կամ
յերասան
«
ձիով երկար ժամանակ ըն֊
թանալուց
դրշացում»
ԱԲ։ — Այս
արմատին
են կապւում
դարձեալ՝
աոասան, ապարա­
սան,
որոնց վրայ տես
առանձին։
–
Փոխառեալ է իրանեան
է՜ՁՏՁՈ
ձևից,
սրա վրայ աւելի մանրամասն տե ս
աոասան։
֊
Հիւբշ. 148։
ՀՀԲ
երե ս
բառից։ նՀԲ պրս.
Էրսսւն,
էրսիւն,
հյ.
աոասանեաւ
կապ...։
—
Տօէ–
է10հ. 2 0 ^ 0 ,
1850, 354
սանս.
ւ֊ՅՇւա,
ւ՜ՁՕՅՈՁ։
նոյն.
ՃՈ ՕՅ,
75, 222
նաև պրս.
ւ՚ճտւա։
Լ Ձ ^ . ՕՇՏ.
ձհհձ. 17 արաբ. հ&–
ՏՁՈ՝
որ պարսկերենից է
փոխառեալ։
Պատկ. \Հ.301է1Լ.
0
ՇՕՇէՈ. Յ թ « . «3.
էջ
26
պրս.
ւ՜ՁՏՁՈ։
Տէրվ. ԻձէՏւՈՂՂ. 91 և
նախալ. 82 պրս. ՝ւ2ւՏձՈ
= երասան,
իսկ
աոասան <*աո–աձան,
իբրև բնիկ
հայ՝
յն.
ձ՜՚յի՚ղ,
զնդ.
3",՚՚
ՅՈՅ
ևն։ Հիւնք. ա–
րաբ.
րէսէն։
Մառ,
^ ֆ
Շ
՚ ֊ –
շ6օբ.
1, 51
յաբեթական
քՅՏ
«
ձի»
արմատից։
ԴՐԱՍՏ, ի, ու
հլ. հհ դաս
-
կա ր Գ) իւ ո ւմ բ*
ժողով, ատեան» Պիտ. Յհ. կթ. 35. Ղևոնդ է,
էջ 20, «ժողով,
զրուցատեղ,
հրապարակ,
հոյլ, հոծ, խուռն» Հին բո., որից՝
ծաղրե–
րարստ
Պիտ. տպ.1843, էջ 581,
ծաղրերաստ
լինել
«
բազմութեան
առջև ծաղր լինել» ՋԲ.
—
ՓԲ ունի նաև(րստ Հին բռ.)
արաստ
«
հրապարակ»։
–
Պհլ.
*
քՅՏէ,
որ հաստատում է պրս. ՝–Հ~~°)
ՐՅՏէ
«
դաս, խումբ»,
որից էլ * ֊ - ֊ ՝ )
ՐՅՏւՅ
«
վաճառատեղի,
ուր լինի տ ո ւրևա ռո ւթիւն. 2.
արահետ կամ արքունի ճանապարհ. .3. դաս
կամ շարիշար կարգումն»,
նոյնի
արաբա֊
ցեալ ձևն է ձԴ) էճէձ&գ «դաս կամ կարդ,
զոր օրինակ մարդիկ առրնթեր իրերաց կա֊
ցեալք. և ծառք կարգաւ շարիշար տնկեալք,
որ և յայլ նման իրս ի գործ
ածի»։
Ուղիղ մեկնեց նախ նՀԲ, որից յե–
տու
՚՚
ւատ կ, ա1Հ՝բ.
I ,
15
և Հիւնք.
— 6
ս § § 6 ,
Յ շ ւ Է . 30—31
֊
սա մասնի­
կով
կամ
արմատից, հմմտ. յն.
ՏքՏէթԱ)
«
հաւաքել»,
Ա-ՀՕօձ. «շուկայ, հա–
լաքոյթ», սանս. ՀլէձոՂՅւ «գիւղ»։
հ\\\\\ՇՀ,
ա 2 ա ,
8, 273
պհլ.
/ / 0
յ ^
և պոս.
ւ^օյ՝\ ^ \
31՜
Տ
(7) «
խումբ
մարդկան»։
Բ&է ո ւ ե ծ ո ^
ՀԱ, 1908, էջ 25 հ
Բ
գ. էճՏ\&
«
դադար», հիռլ.
ՅՈ1Տ
«
բնակարան» բա֊
ռերի հետ՝ իբրև բնիկ
հայ։
֊
ք-ԵՐԱՍՏԱՆ, ի-ա
հլ. «յետոյք,
նստոյ տե֊
ղի. 2. թանչք, յետոյքի
վրայ վէրքեր. 3, կա­
կուղ նստարան՝ թանչով
բռնուածների հա­
մար» Ա. թագ. ե. և զ. Եփր. թ գ. 365 (միշտ
անեզական
).
յետնաբար
եզակի
գործածու֊
թեամբ՝
Փիւ. /ին. 83։
= Բնիկ հայ բառ, որ կազմուած է
ան
մաս֊
նիկով
՛
երաստ
արմատից, այս էլ ծագում է
հնխ. ք\\\՚\0
ձևից. հմմտ. յն,
^օա-ՀՀօ;
«
սըր֊
բան»
(
Հիւբշ.
443,
Ք ա ^ւ ոՅՈ ո ,
Օւ՜ճւ՛. I
2
477,
ՔօւՏՅՕգ,
819).–
Հիւբշ.
յոյն
բառին
միացնում է նաև սանս.
թք Տ էհծ –
«
կռնակ,
գագաթ, լեռան գլուխը»,
որի հետ նոյն են
զնդ.
բՅւ-տէւ–,
պհլ.
թստէ,
պրս.
֊
^"~~> թստէ
«
թիկունք, կռնակ»,
աֆղան,
թստէ
«
կող»,
՚
>ոլլ. \0էտէ, անգսք. հբգ. դերմ.
ք՚Մտէ
«
կտուրի
գլուխը՝ գագաթը», որից էլ
փոխառոլթեամբ
հֆրանս.
քւ՜ՇՏէշ
և պրովանս.
քւ՜6տէ
«
տան
գլուխը»
(\\
^31ճ6,
էջ 574, 605,
րԱսցօ,
142).
այս բառերի ծագումը
\ \
^ Յ
1
Ճ
6
դնում է հնխ.
Րյ––
(
հմմտ.
հյ.
երի, աո,
լտ.
թշւ՜,
գերմ.
ք©ք–, V0^ - ,
յն.
18
X0
ևն)
–
քՏէՅ
«
կանգնել»
արմատներից
(
Բ օ և օ Ր Ո ^ ,
2, 8 9 ) ։ ֊
Հիւբշ.
443։
նՀԲ
կերանք
բառի տակ) և Բագրա֊
տունի, Քերակ. զարգ. 1495 դնում են
-
սատան
մասնիկով՝
եր
արմաւոից, որ
գտնում են
երի, երիկամունք
ևն բաոեոհ
մէջ։
Հիւնք. պրս.
1
տ1<ՅՈճՅք
^ – ՝ ^ – – ֊ ֊ \
«
երանք»
բառից՝ տառեոի
տեղափո­
խութեամբ։
Ուղիղ
մեկնութիւնր
տուաւ
8
ս § § 6 ,
8
էէ՜§.
1 2 ; —
Բ Յ է 1 ՚ ս ե Յ Ո \ ՚ ,
ՀԱ,
Fonds A.R.A.M