ԾԱՐ
4 5 0
ԾԱՓ
րաբ. ^յՅ^ձ
ՕՅՈՄ
«
ծարիր)) կապ չու­
նի ասոր,
Տ9§103
ևն ձևերի հետ,
որոնք
ճշտիլ
համապատասխանում
ենմեր
ծ ա րիր
բառին, ուստի նմանութիւնր
բո­
լորովին պատահական
է)։ Թիրեաքեան,
Արիահայ բռ. 193 պրս. յ)յյ
231՜
Մ
«
աս­
պարակ, մաղձ, դալուկ))
բառից։
ԳԻՌ,— Խրբ. Տիգ,
ձքՈՐիՐ
«
ծարոյր»։
Նոյն
բառն է նաև
ծ ա ր ո լ ր
Բն. «ծեծած
կարմիր
պղպեղ»,
Ղրբ՛ «ցորենի
մուր, սևացած
ու
ածխացած
հատիկ»։
Բայական
գործածու֊
թեամբ՝
Ջղ.
ծարրել,
ինչպէս նաև
ծ ա ր ո ւ ­
րել
Ակն. որից
ծ ա ր ր մ ա ն
Տիգ.
«
աչքերին
ծարիր
քսած»։
«
տրեխ». իբր ռամկական բառ
ունի միայն ՓԲ. սրան իբրև աղբիւր ծառա­
յած պէտք է լինի Բռ. երեմ, էջ 148
ծ ա յ ր ո ւ –
խ ա յ ք
«
չարուխայք»,
բայց հմմտ. նաև անդ՝
էջ 149
ծ ա ո ո ւհի
«
չարոլհի»,
ծ ա ր ո ւ ո ե ա ց
«
չա֊
րուհեաց»,
որոնց ինչ լիսելր
յայտնի
չէ։
ՓԲ մեկնելով
ծարուիւ
«
տրեխ»,
անշուշտ
հասկանում է թրք. (\^յ~~–
^ – ֊ ^ Գ «տրեխ»,
որի գաւառական
ձևերն են
ՕՅՐՅՃ,
ՕՁւ՚Աճ։
ԾԱՐՔ
«
չափք կամ կշիռք»,
ունի
միայն
Բառ. երեմ, էջ 149։
Օ՜ԱԻԱԼ, ի- ա
հլ, «փռուիլ
տարածուիլր,
սփռում (ջրի, Լ"1
ս
Ր՝
ձայնի
ևն))) Փարպ.
Տօնակ. Վրդն. ել. որից
ծ ա ւ ա լիլ
Բ. մակ.
ժ. 28. Ես. ծր. 8(գրուած
նաև
ծ ո վ ա լ ի լ
Ռսկ.
փիլ. 493).
ծ ա ւ ա լ ե ց ո լ ց ա ն ե լ
Փարպ.
ծ աւա­
լ ո ւ մ ն
Խոր. Պիտ.
ծ ա ւ ա լ ա ն ա լ
Նար. տաղ.
բ ո ց ա ծ ա ւ ա լ
Յհ. գառն,
լ ա յ ն ա ծ ա ւ ա լ
Փարպ.
խ ա ղ ա ղ ա ծ ա ւ ա լ
Ռսկ. հմբ.
լ ո ւ ս ա ծ ա ւ ա լ 5օ–
նակ.
ծ ա ղ կ ա ծ ա ւ ա լ
Տաղ.
գ ե ղ ե ց կ ա ծ ա ւ ա լ
Պրոկղ. յայտ,
գ ե ր ա ծ ա ւ ա լ
Նար. առաք,
ծ ո ­
վ ա ծ ա ւ ա լ
Մանդ. Շեր.
ըն դ ա րձ ա կ ա ծ ա ւ ա լ ,
ծ ա ւ ա լ ո ւ ն
(
նոր
բառեր)։
ՆՀԲ
ծ ա ւ ա լ
բառին
լծ. է դնում
6
ա–
ս լ ա ղ
և
գ ե ղ ա մ ն ,
իսկ
ծ ա ւ ա լ ե լ
մեկնում
է «որպէս թէ
^ ծ ա լ ս ն
բանալով»։
Հիւնք.
ծ ա լ ք
բառից է հանում։
Ւ
^ՅքՏէ,
Յուշար­
ձան 425
ծ ա լ ե լ
բառի հետ թթր.
էօ1,
ձօ1,
չաղաթ.
էօ1–ՅՈ13գ,
օսմ.
ճօ1–ՁՈ–
ւՈՁգ
«
շարժիլ,
շուռ գալ»։
ԳԻՌ. — Եւդ.
ձ ա վ լ ի լ
«
հռչակուիլ, տարա­
ձայնուիլ»։
ԾԱԻէ
1
«
անուշ
կապոյտ աչքերով» Ռսկ.
Կող. ժբ, Վեցօր. 119, Շիր։ (Առաջին վկա­
յութեան
մէջ այլ ձեռ,
ծաւիր.
ունինք նաև
ծ ա ւի կ
ձևը՝ Ռսկ, պօղ. ա, 39 «Ո՞ր առա­
քինութիւն
իցէ աչաց, յորժամ
բոլորակք և
լիք և ծալիկք և րնդո ստք իցեն, եթէ
յոր­
ժամ սուրք և քաջատեսք»)։
ՆՀԲ
ծ ո վ
բառի՞ց։ Տէրվ. Նախալ. 77
հանում է
ծ ո վ
բառից,
որի նախաձևր
դնում է
*
ծաւ.
հմմտ. արաբ.
9
Լ*
Ո18
«
ջուր» և
^ յ Լ օ 01Ձ1
«
կապուտակ»։
Հիւնք.
ըստ Տէրվ։ Մառ 10ՃՈ 1920, 133 և
#3.
II
յւ ա.
I.
227
վրաց.
ց ա
և բասկ.
ՏՅթ
«
երկինք»
բառերին
ցեղակից։ Կապ՛ ու­
նի՞ն արդեօք
հիւս, կովկասեան
լեզու­
ներից ավար.
շօե,
դարգվա
Ճշսեո,
կիւբին.
ԸՇՁա,
թաբաս.
Ճշ3\՚,
ագուլ,
23
^,
լակ.
ՏՏՅԱ,
որոնք բոլոր նշանա­
կում են «երկինք» և րստ
ււ-օսեշէշեո;/
8
Տ Լ
29, 165
ցեղակից
են իրար
հետ։
Կարելի էր րն դուն ել
ծ ա լ ի
իբր «երկ­
նագոյն»։
©ԾԱՓ
(
հնապէս սեռ.
֊
ի ,
յետնաբար նաև
ո
հլ.) «երկու ափերր իրար զարնելը» Նիւս,
սքանչ. Նար. խչ. ոճով ասլում է
ծավւ զ ծ ա –
փի հա ր կ ա ն ե լ , ծավւ ծ ա վ փ հա ր կ ա ն ե լ , ծաւի
կամ
ծ ա փ ս հ ա ր կ ա ն ե լ
ՍԳր. որից
ծ ա փ ա ձ ա յ ն
Գնձ.
ծ ա փ ե լ
Յհ. իմ. ատ. Վրք. հց.
ծ ա փ ո ց
«
ծափահարութիւն»
(
նորագիւտ բառ) Անկ.
գիրք առաք. 256, 258,
ծ ա փ ծ ա փ ե լ «
ատամ­
ները իրար զարնել» Ոսկիփ. նոր բառեր են
( ՛
ա փ ահարել,
ծ ա փ ա հ ա ր ե լի ,
ծ ա վ ւ ահա րոլ–
թ ի ւ ն ։
֊
Բնաձայն
բառ. հմմտ.
կ ա փ կ ա փել, շ օ –
շափել, սօսավփւն.
թրք.
ՕՅթ
«
ծափ»,
որից
Շմ.
հ ա փ
և Խրիմի գւռ.
շավւ գ ա րն ե լ
«
ծա­
փահարել»։— Աճ.
ՆՀԲ
թուի
հանել
ավւ
բառից։ Տէրվ.
Նախալ. 77 յն. Լ6.՝կ «ծով»,
^ւձ.1.՜ս) «մը
խըրճիլ»,
հհիւս.
1
ՀՁ
ք
«
ծով» և հայ.
ծով, ծ ա ւի
բառերի հետ՝
հնխ.
§3թ
«
խորունկ
լինել, վիհ բացոլիլ»
արմա­
տից։
Հիւնք.
ա փ
բառից։
Պատահական
նմանութիւն
ունի արաբ, ^Տ-Ձ
Տւքքւգ
«
ծափահարել»։
Fonds A.R.A.M