ԵՐԱ
3 8
ԵՐԱ
րի երամ.՛), Ալշ–
ա
զ գ -<• է՛՛ամ
«
ամբողջ
գեր֊
գաստանր)). Եւգ. Ննխ. Սեբ,
էրաւք
«
գերեզ­
մանատան
մէջ իւրաքանչիւր
րնտանիքի
մեռելներին
յատկացուած
թաղամաս,
թաղ»,
ննխ.
էրամէ դուս
«
տարօրինակ»,
Ղրբ.
րւ՝ա -
մակ
րղնել
«
մարդու կարգ անցնիլ,
կարգի
մ տնել»։
ԵՐԱՄԱՂ
կամ
ԵՐԱՄԱՂԻ.
անծանօթ և ան–
ստոյգ բառ, որ մէկ անգամ ունի նար. տաղ.
472. «
Կերպ երամաղին և ցուցանի շուք...
մէտ տաղերամին
ձայնաստեղծեալ
եբրայա­
կան տղայք»։
ՆՀԲ մեկնում է «թերևս՝ երամ
տղայոց որպէս քնար բազմաղի», ԱԲ «տղոց
բազմութիւն»։
ԵՐԱՅ
տե՛ս Երէ,
ԵՐԱՆ,
արմատ առանձին
անգործածական,
որից
երանել
«
երջանիկ և բարեբախտ հա­
մարել»
ՍԳր.,
երանութիւն
«
մեծ
երջանկու­
թիւն» ՍԳր., «ինչք, ապրանք»
Եփր. օրին.,
երանի՜, երանի՜ թէ
ՍԳր.,
երանախաոն
Ոսկ.
մ. ա. 19,
երանելի
«
երջանիկ. 2. լուսահոգի,
հոգելոյս»
ՍԳր., Եւս. պտմ.,
երանուհի
Ի գ֊
նատ. թղ. 114. Որոտ, աւետ.,
բադմերսւն
Եւս.
քր.,
յոդներանեան
Սիսիւսն. Ոսկ. լս.,
երա­
նիկ
«
երջանիկ»
Վեցօր, 85 (մհյ.
երնիկ
«
ե֊
բանի՛» Վրդ. առ. 30,
երնեկ
Կոստ. երզն.
էջ 88,
յ է յն է կ
Քուչ. 44),
= Կազմ ուած է պարզական
եր
արմատից՝
ան
մասնիկով, այս նոյն արմատր՝ ջաճա­
կանով)
ցոյց է տալիս
երջ-ան-իկ.
հմմտ.
դոլ-դաղջ
և
շոա դալ-ջուրջ։—
Աճ.
Ցծէէւշհ. 2ԼաՕ, 1850, 354,
^ՈՕՁ,
81, 359.
ԼՅ&. Սւ
–
§6Տ0հ.
188
երանեալ
կցում է սանս,
քցո
«
ուրախանալ»,
քՅ–
Ո^՚Յ
«
սիրուն,
շնորհալի»
բառերին։
Մորթման,
2 0
^ 0 ,
31, 417
խալդեան
բևեռ. &.Մ2ւԽ աստուածոլհու
անուան է
կապում, իբր «աստուածուհի
երանու­
թեան, երջանկութեան»։
—
Տէրվ.
ճ1ւ31
՜
ւՈ
55
իրար է կցում հյ.
երանի, երջանիկ,
պրս.
Հ-^յ-Հ)
Մ31Ա
«
իրանցի՚, պարսկաս–
տանցի»,
սանս. 1՜2ւ\Ղ «ուրախանալ,
բերկրիլ»,
զնդ.
ՅՄ^Յ–
սանս.
Յ է յ ՚ Յ
«
արիական»
ևն։ նոյն, նախալ, 101 հնդ,
քՅՈ,
յն.
|ք)3լ*ճ1
«
սիրել»,
կյ՚յՇ «սէր» և
հյ.
երջանիկ
ձևերի հետ՝ հնխ.
քՅ,
Հ՚ձՈ
«
հաճիլ, հեշտանալ,
սիրել»
արմատից։
Հիւնք.
թրք՛
Է՛՛էն
«
արգոյ,
մեծարոյ,
պատուական»։
ԲՅէ ա ե ֊Ո^, Տ ճ
1, 310
փոխառեալ է համարում
յն.
ՏՕՅ.՝^օ^
«
ընկերական
խնջոյք, նպաստ,
օգնու­
թիւն»
բառից։
ԳԻՌ.-Շմ. Սչ.
յէրանի,
Ոզմ.
յէւ-անիկ,
Վն.
էրանէկ,
Երև.
երանէկ, էրնակ,
Ո.
էրա­
նի,
Մկ.
էրանը՛,
Ախց.
յէւ՚անի, էրնէկ,
Խրբ.
Պլ.
էրանի, էրնէդ,
Մշ.
էրնեկ,
Ննխ.
էրանի,
էրնէդ
(
հինը
է յն է դ ) ,
Տփ.
էրանի, էրնէկ, էր­
նէդ, էնեկ,
Սլմ.
երնէկ ,
Ակն. Սեբ.
էրնէդ,
Ալշ.
էրնէնք,
Տիգ.
էրնիդ,
Ասլ.
էրնէ*,
Հճ.
է–
յանի,
Զթ–
իյւսնի, իրանի,
Ջդ.
իրնէկ,
Ղրբ–
լւնէ՚րակ, հնէ՚րակ, նէ՚րակ,
Գոր.
ինէ րակ,
Ագլ.
ըրա՛ւնակ, ր ր ո լ ՚ ն ա կ ։
*
ԵՐԱՆ, ի–ա
հլ. (սովորաբար
անեզական
գործածութեամբ)
«
մէջքից
մինչև
բարձերը»
ՍԳր. Եզն. Եփր. ծն. Կիւրղ. ծն., որից՝
յե ր ա ­
նացն յապաւել
«
կրտել, ներքինացնել»
Օրբ.
հրտր. էմինի, էջ 285 (չունի
ՆՀԲ). այս ո՝Լ\ի
մէջ
երանք
ստանում է «ամորձիք»
նշանա֊
կոլթիւնր,
ինչպէս որ իրօք էլ ունինք
Վրդ.
առկ. 40
արանք, արանդ, ի յարլսնդս իմ
(
այլ
ձ.
ի ձուքդի»
Եզակի գործածութեամ
բ ունի
Բուղ. ե. 43 (տպ. 1889, էջ 261)
երան ըարձի
«
ձնկնագլուխ»։
Տարբեր է
երան
Մագ. հրատ.
ՀԱ, 1892, 167 «Յոքնական և նրբագոյն ե–
րանօք շարապաաեալ»
(
ստամոքսի
համար
է ասում։
Ուղղելի է
եր ա կ օք դ »
= Պհլ.
1
ՁՈ,
պրս.
0
>՝,՝ 1՝ՅՈ,
զնդ.
քՅՈ3–,
քրդ. բելուճ.
քՅՈ,
աֆղան.
\
Ո՜ԱՈ
«
բարձք, Ար­
բունք», որից զնդ.
քՅՈՅթՅՈՕ,
պհլ.
՚
Յ՜ՈբՅՈ
«
սռնապան»
(
ւՂօ7Ո, §
605,
831՜
հօ1օ1Ո36,
1523)։–
Հիւբշ.
148։
ՆՀԲ
երեելի, երի, երիկամունք, երաս­
տան, աոականք
բառերի
հետ։
Ուղիղ
մեկնեց նախ
Տօէէւօհ. Ճ
.
ՈՇՅ,
72, 180,
յետոյ
XV ւՄ2Շ1 ք ՕքՏՇհ, 41, Լ Յ ^ . Սւ–§.
712,
ա\Խ,
տգյւճգյ, 42, 257 ևն,
ԵՐԱՆ
«
պարան», նորագիւտ բառ, որ եր­
կու անդամ
ունի Ներսէսովիչ,
Բառ. լտ. հյ.
էջ 305 ա (ԱոՇձ
Տ61՜13,
պարան, երան) և էջ
305
բ
(
Աոսա
էօւ
՜
էԱւՈ,
սլարան,
երան,
չուան), բայց էջ 465 բ գրւում է «պարան,
երկան»։
Fonds A.R.A.M