37
ԷՐԱ
Շնորհ, տաղ. խ. մկ. «Կային աննուազ, բաւց
ի միոյ երական
անձին»։ — ՆՀԲ
մեկնում է
«
կա՛մ է
հեռական,
օտարացեալ, և կամլաւ
ևս՝ րնթերցի՚ր
եղերական,
թշուառ»։
—
Տե՛ս և
երանալ։
ԵՐԱԿՕԹ
«
զարղեղէ՞ն է», նորագիւտ բառ,
որ մէկ անգամ գտնում եմ գործածուած
Ոսկ.
եփես. 894 «Չտենչալ
յոսկւոյ և ի մարգար֊
֊
ոոյ գինդս յականջս, մի՛ ծամակալս ի ծամս,
և տեռակալս և թաղհարս ի գլուխս, մի՛ ա֊
ս/արանջանս ի ձեռս և քեառս ի պարանոցս,
մի երակօթս յառագաստս և մի՛ հանդերձս
ոսկեհուռ» ։
ԵՐԱՀ
կամ
ԵՐԱՆԻԿ
«
փառաւորուած, պա­
տիլ գտած կամ ուրախ», մէկ անդամ ունի Ե֊
ղիշ. գ– էջ 64 «Առատաձեռն
պարգևօք երա–
հիկք (կամ երահք)
լինէին ի նմանէ»։ Սրա­
նից է թւում
Րահաւետեալ
«
ի բացուստ
հիա֊
ցեալ», որ ունի միայն Բառ. երեմ, էչ 315։
նՀԲ պրս.
ֆերահ, ֆէրախ։
Փորթուգալ
փաշա,
Եղիշէ, 315 արաբ, ւշձ՝՝)
73
Ո1
«
անդորր, խաղաղ (կեանք),
շարունակ
կերպով տրուած (պարէն)»։ Պատահա­
կան նմանութիւն
ունի արաբ.
«
ուրախութիւն»
(՜
Տ
^Ձւ՜ՕՏ՚ե,
1, 586)։
Ա֊
կինեան, Եղիշ. վրդ. Ա. 237 կարդում է
երանիկ
և հասկանում է «իրանցի»\ Այս
ղէպքում
ի՛նչ միտք
ունի ասել «Առա­
տաձեռն պարգևօք
երահիկք
լինէին ի
նմ անէ»։
*
ԵՐԱՄ
(
հ,
ի-ա, ո
հլ. բոլորն էլ յետին,
ոսկեդարեան
հոլովումը պիտի լինէր
ի
-
ա^
«
բազմութիւն,
խումբ
(
մարդոց,
կենդանինե­
րի, ձկների ևն)» Ադաթ. Եւս. պտմ., որից՝
ե–
րամ երամ
«
խմբերով, խումբ խումբ»
Գ. մակ.
գ. 12. Վեցօր. 139,
երամական
«
իշխանի հե–
տևորղներր,
շքա խումբ»
Գոր. և շմ. էշ 32.
Եփր. վկ.արև. 187,
երամակ
«
անասունների
խումբ». ՍԳր. (գրուած է
աՐամակ
Տիմոթ.
կուզ, էջ 286 և Կնիք հալ. 172,
երմակ
Մխ.
դտ.),
երամովին
«
խմբով» Ես.կ.
Տ = հրա–
մա փն
Կոչ. 425,
երամանա)
«
հաւաքուիլ,
խմբուիլ»
Ագաթ.,
երամախմբե ալ
(
չանի
ՆՀԲ) Պարականոն
շար. էջ 113,
իւողերամակ
Շ. հրեշտ.,
ուղտերամակ
ՍԳր.,
երամակից
Վեցօր. 163,
աղատերամ
Պիտ.,
բ ազմե ր ամ
Լմբ. սղ.,
մանրերամ
Վեց. 141,
շներամ
Մագ. թղ. 165,
խուռներամ
Նար. տաղ. ծն.
Տաղ.,
համերամ
ճառընտ. —
ոտանալորների
համար յատկապէս
սղուած մի ձև է
Րամ, ի
հլ. «երամ, խումբ"՛ Գնձ. Շար, ժմ. 46, որից
էլ
Րամայն
«
երամովին»
Տաղ. յհ. եղբ. հեթ.,
րամապետ, րապեա
«
երամապետ»
Գնձ.
Շնորհ, տաղ,,
րամել
«
հաւաքել»
Շնորհ, յիշ.
Տազ. Շար.,
րամօրէն
Շնորհ, տաղ.,
րամեալ
«
ժողովուած»
Շար։ — Նոյն բառն է նաև
ռամ
(
ռամիկ),
որի վրայ տե՛ս աոանձին։ — Բոլո­
րովին նոր առում
ունի
երամակ
«
ոջիլ», որ
մէկ անգամ գտնում են գործածուած
Նար.
177
«
Անիծք անկերպաւորք և երամակք ո–
մանք քրտնածինք
զազրաթորմիք
կսկծեցու­
ցիչք և մարմա շողա կանք». որի անցման աս­
տիճանն էլ ներկայացնում
է
Սեկունդոս
(
հրտր. Տաշեան, Մ ատեն, մանր ուսումն. Ա.
էշ 233) «Քանզի ինոսա զեռունք խաղան և
ի քեզ ճճիք և երամակք ոշլաց»։ (Բառիս այս
առման մասին տե՛ս իմ Հայ. նոր բառեր հին
մատեն. Ա. էջ 147 և Բ. էջ 288),
= Պհլ.
*737
ՈՅ
«
հօտ, խումբ»,
731713
^
«
ե–
րամակ»,
պազենդ.
737713,
պրս.
Ւ
յ
737
Ո,
՚
^֊
1
) 731713
«
երամ, խումբ, հօտ», քրդ. յ
76
աՕԱ
«
ձիանոց,
71373
Տ.». 7 6 Ա Այ1
«
ձիանոցի
պահապան»,
73\
^3 §Ա1՜§
((
Գ
ա
յլերի
ոհմակ»։
Պարսկականից փոխառեալ են նաև աֆղան.
737
Ո1ՈՅ,
բելուճ.
7377130,
ասոր,
• 73–
01
X3
«
հօտ», եբր.
737
Ո7ՈՅ^է
«
ջորի»,
արաբ.
,3֊".
ք31ՈՅգ
«
ոչխարի և այծի հօտ»,
վրաց.
ծցՅծ^օ րեմակի
«
էշերի խումբ»,
ՅոծտՅշ
ւէերամե
կամ
Յ շ ^ Յ ք )
մերեմե
«
կուտպան,
736
>՚աԱ»–Ո>–>,
չեչէն.
7161713
«
ձիերի երա­
մակ», կիւր.
731713՛,՛,
խինն.
731713
«
հօտ»,
Իրանեան բառերր ծագում են
73171
«
հանգչիլ»
արմատից.
հմմտ.
զնդ.
73171
«
հանգչիլ»,
767
ՈՅՈ-
«
հանգիստ»,
սանս.
737
Ոսէ6, 73–
1713
^311,
պհլ.
737711
Տ71, 7՜ՅյՈ6Ո1էՅՈ,
պրս.
*
ք յ
73771
և
3
մասնիկով)
֊ \ ) \
373171
«
հանգիստ»
(
ՒԼօբՈ,
§ 620),֊Հիւբշ.
147,
Ուղիղ մեկնեց նախ ԳԴ, յե տո I Ալ,Ի .
Լ Յ § .
Սրտ6տշհ.
473,
ա ւ ւ
6
ր , տ աճս ՛ ,
38, 573
ևն,
ԳԻՌ.–Վն.
Էրամ
«
մարդոց
խումբ,
ժողո–
վըրդի բաղմութիւնր»,
Մկ.
էրամ
«
թոչուննե–
Fonds A.R.A.M