30
ԵՐԱ
սըմ
հյ.
երախայրի
կազմուած է ճիշտ այն­
պէս,
ինչպես
լտ.
բք36Շ6թէսՏ
«
նախապէս
բռնուած»,
թք36Շ61՜րՕ
«
առաջուց
քաղած»,
բքՁ6Շ61՜թէԱՏ
«
նախաճաշակ»
ևն։ — Աճ.
ՀՀԲ մեկնում է
եր
«
նախ,
առաջին»
–(–
խայրի
«
պտուղ»։
Հիւնք. յն.
«
գա֊
րուն, նոր» –\–պրս. (իմա՛ արաբ.) ^"^՜
ՃՅ^Ր
«
բարիք, բերք»
բառերից
բար­
դուածէ Վերի մեկնութիւնս
հրատարա–
կուած Է նախ
^ Տ Լ 20, 163։
ԵՐԱԽԱՆ, ի-ա
հլ. «խումբ, ղաս
(
կերակուր
ուտողների, բազմական)»
Մրկ. զ. 39, Եփր.
աւետ. 303. Անկ. գիրք առաք. 403,
«
խնջոյք,
կերուխում»
Եղիշ, ր. Էջ 156. Յհ. կթ. Աահմ.,
«
որ և Է խումբ (հրեշտակների,
զինւորների,
փղերի ևն)» Փիլ. լիւս՛ նար. Մագ.
թղ. 185,
որից՝
երւսխանիլ
«
մէկտեղ կերակուր
ուտելու
նստիլ» Պղատ. օրին.։ —նոյն բառր անի դար­
ձեալ «ճամբոլ հանգրուան, իջևան,
քարվան֊
սարայ» նշանակութիւնր, որ գտնում եմ մէկ
անգամ գործածուա ծ Ոսկ. մ. ա. 1, էջ 15 «Այլ
ոմն ծեր անցեալ րնդ բազում աշխարհ ս, և
զերախանացն և զվտաւանացն
համարս և
զքաղաքաց կայանս և զկերպարանս և գնա֊
լահանգստաց և զվաճառաց, բազում հաւաս­
տեաւ և ճշգրիտ
պատմէ».—յոյն
բնագիրն
ունի
՚
ճ.^՝/՛
ե
(
էտ՛*
՜
ւպ^օ՚յ^տՀ, ա\
սօ).),՜^ տւէտ).–
0
Տ0Տ1Հ..,,
ուր
Օէ5
;8
ւ07
(600
Հունական
քայլի
տարածութիւն)
առնելով
իբրև
վտաւան,
ա֊
ոանց համազօրի է մնում
երախան,
և կարող
է միայն «իջևան» իմաստով
առնւիլ
(
տե՛ս
իմ Հայ. նոր բառեր հին մատ. Բ. էջ 259)՛.
Հիւնք. դնում է
խրախ, խրախանք
բա­
ռից և կամ բարդուած
երի
և
խան
բա­
ռերից, իբր
«
սեղանակից»։
ԵՐԱԽՃԱՆ
տե ս Երախ։
ԵՐԱԽՏ.
արմ ատ առանձին
անգործածա­
կան, որից կազմուած
են՝
երախտիք
«
բարիք,
բարերարութիւն»
ԱԳր., «բարի՝ վարձքի ար­
ժանի գործ» Ա. պետ. բ. 30,
երախտագործ
Ոսկ. մ. ա. 6,
երախտակորոյս
Վեցօր. Ոսկ.
յհ. ա. 1,
երախտ ահա տ ոյցք
Կոչ.,
երախտա­
պարգև.
Բուղ.,
երախտաւոր
ՍԳր.,
երախտա­
ռու
Ոսկ. մ. բ. 8.
ապերախտ (՛ի
հլ.) Խոր.
Մագ.,
բազմերախ տ
Երգն.,
աներախսփ
Լաստ. ժ. ևն։ Իմաստի
փոքրիկ
նրբութեամբ
կազմուած
են՝
երախտել
«
արած երախտի որ
երեսին տալ»
Լմբ. մատ. 410. Կանոն, էջ 479.
Վրդն. սղ.,
երախտանք
«
երախտիքր
երեսս֊
վր տալր» Լմբ. պտրգ, և վերջապէս արմա­
տական
ձևով
երախտք
«
երախտանք»
Լմբ.
պտրգ.։ նոր բառեր են՝
երախտագէտ, երախ­
տագիտութիւն, երախտագիտական, երախ­
տապարտ, երախտահանաշ
ևն։
==Թերևս փոխառեալ
լինի պհլ. *1՜&\է հո՛
մանիշ ձևից, որ աւան դուած չէ. հմ մ տ. սանս.
ՀՀւճճ– «սէր, յարում, կցում».
ՐՅևէՅ–
«
անձնը֊
ւէր, յարեալ»։–Հիլբշ,
510
և
1
ք, Ճո2. 8,
4 8 ։
Հիւնք.
երաշխ, երաշխաւոր
ձևից։
—
Վերի
մեկնոլթիւնր
տուաւ
յ\1ս116Ր,
Տ Ա ™ ,
88(1877),
էջ 12 և
^2\Լւ\\,
հտ. 5, էջ 6,
1%
ե 6 1 ք ,
«.
Ատե.
2 ,
191
ի ֊
բան.
*
ՐՅճէ1
ձևից, որին կցում է սանս.
ւ՝&\–է&– «կիրք, հրապՈյր» ևն (տե՛ս վերր
երաժիշտ ) ։
ԳԻՌ.
—
Զթ՛
իւփի֊տէլ
«
աղաչել»
(
թերևս
Հե ր ա խ տ ե լ ՝
իբր երախտիքը
յիդեցնելով
խնդրել),
*
ԵՐԱԿ, ի-ա
հլ. «արեան
ճամբաները»
ճոր. ժէ. 11. Եզն. նմանութեամբ՝
«
ջիղ, գե­
տի ճիւղ կամ ուրիշ բաների երակաձև
գծեր»
Ովս. ժգ. 15. Ոսկ. յհ. ա. 35. Փիլ. ևն, որից՝
երակահատ
Անյ. պորփ. Կլիմ աք.,
երակաձև
Յս. որդի.,
շնչերակ
նիւս. բն. Շիր.
լուսե­
րակք
նիւս, բն.,
միզերլսկ
Բռ. ստ. լեհ,,
վւո–
ղերսւկ
Նիւս, բն.,
երակառոլ
«
արիւն
առնող
բժիշկ»
(
չունի ԱԲ) Տաթև. ամ. 319. նոր բա­
ռեր են
բազկերակ, զարկերակ։
=–Պհլ.
*
քՅե։
«
երակ»
ձևից, որի
նորագոյն
վիճակն է
պրս.
ք Յ ^ ,
քրդ. Հճճ, VՇ^Ո,
է՜Տւհ,
1"6,
բոլորն էլ «երակ», իրանեանից
վւո֊
խառեալ է թերևս նաև արաբ.
^֊Տ
((
^~
բակ»։—Հիւբշ.
147։
Ուղիղ մեկնեց նախ ԳԴ,–ՆՀԲ
«
իբր
առուակ»։
Ուղիղ մեկնութիւնն
ունին նաև
Ցօէէւշհ.
Ճ Ո Շ Յ ,
68, 118,
Նճ§.
Սւ–Տ6տժւ.
726,
ա1161–, Տ \ \ ™ ,
42, 257,
Հիւնք.
ևն,
ԳԻՌ.–Ոզմ.
յէրակ,
Ալշ. Երև. Մկ. Մշ.
Շտ. Սլմ. Վն.
էրակ։
ԵՐԱԿԱՆ,
անստոյգ բառ մէկ անգամ
ունի
Fonds A.R.A.M