ԽԱՀ
խա կ ա գ ոյն
Ոսկ. յհ, բ, 16,
խակագործ
Ոսկ.
մ. ա. 10.
խակագործութիւն
Եւս. քր.
խակա­
կութ
Ել.իէ. 20.
Ղևտ.
իդ. 2. Յոբ. ժե. 33.
խակութիւն
Ագաթ. Ոսկ. գազ. է եբր. «անս֊
ղորմ ութիւն» Բ. մակ. ժբ, 5, Կոչ. 25
և
Վրդ.
պտմ. տպ. Վենետ. էջ 46 (որ էմինի հրա­
տարակութեան
մէջ, էջ 66 գրուած է
հակա­
ռակութիւնդ,
«
ապստամբութիւն»
Ոսկ. բ,
տիմ,ա.
խակամիտ
Լաստ, ևն։
Հիւնք.
խաղող
բառից։
1
Հշլրտէ,
Յու–
շարձ. 427 թթր.
ԱՀ
տե, 3 § , 32, ՁՇ
«
թոյն, գառն, թթու, խակ»։
ԳԻՌ.֊Գոր. կբ. Տփ,
խակ,
Ա
լշ
.
Երև. Մշ.
(
կմ. Աեբ. Աչ.
խագ,
Խրբ. Տիգ.
խագ,
Զթ–
խօգ, խոգ,
Հճ.
խօգ.
Ախց. Կր.
ղակ.
Հմշ.
ղաղ
իսկ Ասլ.
խագ, խ այ ՝
գործ է ածւում
միայն մարդոց համար։ նոր բառեր են
խակ­
կոտոր, խականոյշ, խակլագուտ, խակկոիլ,
խակոո-մակոո
«
տհաս-մհաս»։
ԽԱՀ
տե՛ս Խոհ։
ԽԱՀԱՆՕՂ
((
ճարտարապետ)),
դի տէ
միայն
9
առ, երեմ* էջ 136 ։
«
սուրճ», նոր փոխառեալ
բառ.
ունի միայն ՓԲ՝
խահվէ
ձևով, որից էլ
խահ–
ւ|էագռրծ
և
խահվէավահաո,
երկուսն էլ ՓԲ.
—
նոյն
խահվէ
ձևն ունի նաև Կ. Աարաֆեա–
նի Բանալի գիտութ. Պետերբ. 1788, էջ 110.
—
իսկ ՀԲուս. § 1799 գրում է
ղահվէ՝
րստ
Բժշկ>արա ն՝ի յ
= Արաբ. –շ
–
Հ–՝
Տ
գ Յհ \ ՚ Ձ
«
սուրճ», որից փո­
խառեալ են նաև թրք. կ.ձԽՇ, լա.
ՇՅւՅՏԱա,
լն.
x^^օտէՕV,
ագտ.վզ, ղերմ.
1
Հտքքշ6 (1<1ս
^6
235),
հոլլ.
եօքւ16,
անգլ.
0
օքք66,
իտալ.
ՇՅւքօ,
ֆրանս.
Ը3ւ6,
ռուս,
ճօֆշ,
Ժ
հ
–
եՅ՚Ա՚Յ
(861՜–
Ո6ե61՜ 468)
ևն, մինչև անդամ
չին. ^ Բ$
1
<ճ–ք61՛։
Բոյսի
դիտական
անունն է
Շ0քք63 Յւ՜ՅեւՇՅ։
Կան գիտուններ,
որոնք
պնդում են թէ բառս Ափրիկեան
ՇՅքքՅ
երկ­
րի անունից է, ուր, ինչպէս
և
առհասարակ
հասարակածային
Ափրիկէի
մէջ՝
սրճենին
աճում է վայրի վիճակում
և
անտառներ է
կազմում։
Այստեղից Եթովպիոյ վրայով ան­
ցել է Արաբիա,
որտեղից էլ տարսծոլել է
ամէն կողմ (Տաշեան ՀԱ 1925, էջ 177),
Ուղիղ մեկնեց
Ալետիքեան, Քերակ.
1815,
էջ 314,
^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ ^ Խ Ա Ղ
ԳԻՌ
Տփ.
ղ՛ավա,
Ախց. Աեբ.
ղ ա յֆ ա ,
Պլ.
խախվ է
ևն, Արևմտեան
գրականում գործա­
ծական է միայն
խահուէ
ձևով,
արեւելեան
դրա կան ում
կ ոֆ է ։
ԽԱՀՐԵԼ
«
այրիլ, կերակուրը
այրելով աւ­
րեր Վրք– հց– Բ– 116. փխբ– «փճացնել, եղ­
ծանել, վանել»
Վրք. հց. Ա. 524. Բ. 135,
167. «
երկիրը քանդել» Պատմ. ԺԲ՝ դարից
(
հրտր. Դիւան, Ժ. էջ 428, 431)։
ՆՀԲ «գխահս
ալերել»։
Թիրեաքեան,
Ար ի ահ այ բռ. 178 նոյնպէս իբր
խահ 4–
աւերել
«
կերակոլրր
փճացնել»։
ԽԱՂ, ո
հլ, (յետնաբար
նաև
ու, ի
հլ.)
«
երախայի,
լարախաղացի,
ծաղրածուի ևն
խաղ, ծաղր, կատակ» ՍԳր, Ոսկ, մտթ, և յհ*
ա, 1, Եփր. բ. տիմ. Մծբ. Կոչ. «թատրոն»
Առ որս. «երաժշտական
մի ձայնանիշ» ԱԲ.
որից
խաղ առնել
«
ծաղրել»
ԱԳր. Կոչ.
խա­
ղալ
«
խաղ խաղալ, ծաղրել, ծիծաղի առար­
կայ դարձնել, ուր ա խ ութիւն ից խայտալ,
ցրն֊
ծալ, շարժիլ, երթալ, վազել, արշաւել» ԱԳր.
Վեցօր, Եզն. Ագաթ.Աեբեր.
խաղալիկ
«
պա­
րող» ՍԳր. «մանկական
խաղալիք, խաղալու
բան» ՍԳր. Ոսկ. յհ. բ. 25, Եզն. «ափը թե­
ւին միացնող
յօդը՝ դաստակի
սկիզբը» Տա֊
թև, հարց. 241.
խաղալիք
«
մարմնի
յօդերր,
խաղերր» ՍԳր. (այս նշանակութեան
համար
հմմտ. թրք.
Օ^ՈՅւՈՅզ
«
խաղալ» և
Օ^ՈՅգ
«
յօդակապ»),
«
խաղ» Պղատ. օրին,
խաղա­
րար
«
պարող, կաքաւող, խաղացող» Շապհ.
40.
խաղագլոր
Ոսկ. փփլիպ.
խաղակաւոակ
Բուզ.
խաղաց
«
երթալր,
վազելը»
Եւս. քր.
Եզն. Վեցօր. «վազուն» Վեցօր. ել. 17. Աեբեր.
խաղացուցանել
ԱԳր.
խաղացական
Եզն.
ա–
րագախաղաց
Վեցօր.
երա գ ախաղաց
Մծբ.
ծանրախաղաց
Վեցօր.
շխաղոյք
Ոսկ. եբր.
յյաղմախաղ
Ոսկ.
ննջ.
զօրախաղաց
Պտմ.
աղէքս.
թատերախաղք
Ոսկիփ.
լարախաղա­
ցութիւն
Աահմ.
խաղիչ
«
կողմնացոյցի
սլա­
քը» (չունի ԱԲ) Առաք, պտմ, 458, նոր բա­
ռեր են
խաղագնդակ, խաղաթուղթ, թղթ ա ­
խաղ, խաղամոլ, խաղասրահ, խաղատոմս,
խաղարկութիւն, նարտախաղ
ևն։
ՆՀԲ հայերէնից է դնում
յն.
խ ա լ ք ի ՚ ն –
տա, խալքիսմօ ս
«
ազգ ինչ
խաղու»։
Բ6է61՜Ո1.
27, 34
պրս.
ե Յ ճ ւ Յ Ո
«
խաղալ,
3 1 9
Fonds A.R.A.M