3 1 0
ԽԱք"
կ
սա
ՀԲ ուս.
§
1 0
Ասար
բժշկապետը
Խորենացոլ աչս բառը մեկնում է «ա֊
զատգրախտ», որ ընդունել է և Լուսի֊
նեան բառարանր
(
Ձ2Ձ(ՅւքՅշհէ6
ազատ֊
դրախտ, ազատենի, խախակ)։ ԱԲ
խա­
լոկ
մեկնում է «Արաբիաչի
ծաղիկ
մր»,
իսկ
քրքմեղ
«
ծաղիկ
մը, խալոկ»։
Պատկ. Խոր. աշխ. էջ
57
համարում է
պրս.
և ^ յ ֊ – –
\
Յ
1
Ա Մ 1 3
«
մի տեսակ
դեղ»։
Ուղուրիկեան, Մասիս
1 8 8 1
նոչ.
25
հհ
տևելով ԱԲ֊ի՝
քրքմեղ
դնում է
«՚
ՇԱւ՜ՇԱ–
Ո1Ձ
\
օ\ՂՀէ&», իսկ
խալոկ =
արար.
|սա–
լիտի-մէնուն
նոչն նշ.։
*
ԽԱԼՎԱՐ
«
մի տեսակ չափ է» (հիմայ հա֊
ւասար է
3 0
փութի կամ
1 0 0
լիտրի, որ է
մօտ
3 7 0
օխա). հին յիշատակութիւնն
ունի
Արձ.
1 6 6 1
թուից (Վիմ. տար.
188)։
֊
Պրս.
)\
$ք–
ՃՅւՀ^՜ԶՀ
«
իշաբեռ»
(
կազմր֊
ւած
ՃՅք
«
էշ» և
031՛
«
բեռ» բառերից).
աւելի
չետոչ քաշի քանակը բարձրացել
է.
ք^>
լ ար­
դիւնք է տա րանմ անութեան։ — Աճ.
ԽԱԽԱԼ
«
մաղ»
Ոսկիփ. որից
խախալել
«
մաղել»
Սեր. իէ.
5
(
սխալ է
սխախալել
ըն­
թերցուածը),
խախալամիտ
«
մոռաց/յօտ»
օ
Օ
աղ։
նՀԲ համարում է նոչն
ընդ
խարբալ
«
մաղ»։
ԳԻՌ.֊Երև.
Շմ. Գոր. Ղրբ. Տփ.
խախալ
«
մաղ»,
որից
խախալտակել
«
մանրամասն
որոնել»։
ՓՈԽ՛)— Վրաց.
հօհօ-ոօ խախալի
«
կո­
ղով»
։
ԽԱԽԱԿ
տե՛ս Խալոկ։
©ԽԱԽԱՆՋս՚Լ
«
աչլանդակ
ձաչներ
հանել»,
ունի միաչն ԱԲ. մէկ անգամ գտնում եմ գոր­
ծածուած
Պտմ. աղէքս.
1 2 5
«
Պ ապաջեա ց
խախանջևով»
(
աչծանման
վայրենի
հնգիկի
համար է ասում)։
֊
Բնաձայն
բառ, որ կազմուած է
խ
ձայ­
նից՝ կրկնութեամբ
&
ն, ջ
յօդակապերով,
հմմտ.
խախաշ, խախանք, խանշել
ևն։ — Աճ.
©ԽԱԽԱՆ՚ք–՛
«
բարձրաձայն
ծիծաղ,
քահ­
քահ» Եվւր. Խրատ. (մէկ անդամ
միայն գոր­
ծածուած), որից Ստեվւ. լեհ. շինել է
խախալ
«
բարձրաձայն
ծիծաղիր։
= 1
՝
նաձայն բառ, որ դտնւում է նաև ուրիշ
ցեղակից
լեղուներում. հմմտ. սանս.
1(
Յ
1
<–
եՅէւ, 1օ1<1<հՅէւ,
ե հՅ ա ւՅ է ւ ,
յն. %Ղ–՝/խկճ,
ԳՂպեկօ, 7.Ղ~Հ/ձ."–<0,
7.7
^/9՛./
ՃԱ)
«
բարձրաձայն
խնդալ»,
^օդ^ՕէՅէյ-Օ;;
«
քահքահ», լտ.
ՕՅԸՒՈՈ–
ՈՕ
«
բարձրաձայն
ծիծաղիր,
ՇՅօՒոՈՈԱՏ
(
խախանք»,
հսլ.
շհօշհօէՅէւ
«
բարձր ծիծա­
ղիր, ռուս.
ՃՕՃ0737ե
«
բարձրաձայն
ծիծա­
ղիր,
XՕXՕ^ւ>
«
խախանք»,
չեխ.
ԸՈՕՇհւՅէ.
«
բարձր ծիծաղիր,
հբգ.
հս օհ
«
ծաղր»,
ՈԱՕ–
ՈՕՈ
«
ծաղրկ, վրան խնդալ»,
1
սԸՈ3226Ո, 1(3–
ՇՈ3226Ո,
մբգ.
Ր13ՇՈ6Ո, 1(ՅՇհ26Ո,
գերմ. ճ
\
Շե֊
61
՜
Ո,
չիթ.
ևւեոօէւ
«
քմծաղրել»,
միռլ.
ՇՅւՈ11Ո
«
նախատել»
(
Ա ՚ Յ
1
Ճ Շ
104, 861
՝
Ո61
(67՝ 393,
ՏօւտՅօզ 396, 423, 1115, 1<1ս§6 253, Բօ1
(01––
1, 336 (
գ հՅ գ հՅ
արմատը տակ),
Տւ՜ՈՕԱէ–
յ\Տ6ւ11 օէ 120)։
Այս բ
ո
լ
ո
րը
իր
ա
ը հետ և հա­
յերէնն էլ նրանց հետ՝ կարող ենլինել հնխ.
ծագումից,
ինչպէս
ընդունում են
ՏԱՏ§6
և
ւ^լշւԱշէ,
բայց կարող եննաև լինել անկախ
բնաձայն
բառեր, ինչպէս
ընդունում
է՝ —
Հիւբշ.
455։
Ցօէէւշհ. 2 0 ա Յ 1850, 356
սանս.
Տխտհ։
8
Ա ^ 6 ,
հկգ.
19,
որից
յետոյ
^6ւ11Ըէ ^ՈՏե 8, 294
վերիններին ցե­
ղակից՝ բնիկ հայ բառ։ Մերժում է
Հիլ–
բըշ.
4 5 5 ,
համարելով
բոլորն էլ բնա­
ձայն։
0
ԽԱԽԱԶ
«
բերանը
շուրով կամ որևէ դե­
ղով ողողելը.
§31՝§ՅքՅ»
Մխ. բժշ.
98.
որ և
խաղա ջ
Բժշ։
= Բնաձայն բառ, որ կազմուած է
խ
ձայ֊
նից՝ կրկնութեամբ
և չ կամ շ ած անց ա կա •
նով. հմմտ.
խախանջել։—
Աճ.
Այս մեկնութիւնս
հրատարակուած է
նախ ՀԱ
1899, 204
բ։
ԽԱԽԱՑ
(\
ւ հլ. րստ նՀԲ, թէև առանց վկա­
յութեան,
յետնաբար
գտնում եմ
ի-ա
հլ.
լեռ.
խախացաց
Վստկ.
220)
«
պանրի մա­
կարդ» Եվւր. վկ. արև.
(
Սոփերք
Ի
120).
Եփր. համար.
85, 252.
Կնիք
հալ. ԷՀ 353.
Բրս. մրկ.
450.
Սանահն. Շնորհ, որից
խսւ–
խացել
«
մակարդեր
Բրս. մրկ.
450.
Վ,ստկ.
220.
խախացոց
«
որոճող անասունների ստա­
մոքսը» Օրին, իը.
13.
Փիլ. քհ. էշ
196.
գրու֊
Fonds A.R.A.M